กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 726

เสิ่นเผยซวนมองไปที่เขา ดูท่าแล้วเหมือนเขาจะไม่รู้จริงๆ เขาไม่รู้จริงๆ ว่าฉินยามาที่เมืองB

เขานึกถึงสีหน้าและน้ำเสียงตอนที่ฉินยาพูด มีความเป็นไปได้สูงที่เธอจะรู้แล้วว่าท่านย่าจะอุ้มหลานชายมากๆ

ไม่อย่างนั้นทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้ มาเมืองBทั้งที แต่ซูจ้านกลับไม่รู้เลย

และยังบอกเขาไม่ให้บอกกับซูจ้านอีก

เสิ่นเผยซวนรู้สึกกังวลแทนซูจ้าน ไม่ง่ายเลยที่จะทำให้ฉินยาให้อภัย และให้โอกาสเขาได้เริ่มใหม่ ตอนนี้ก็ต้องมีปัญหาเรื่องลูกอีก ซึ่งปัญหาของท่านย่าเป็นปัญหาใหญ่ที่สุด

คนอายุเยอะแล้ว ก็จะมีความคิดโบราณ แต่วัยรุ่นในปัจจุบันก็มีไม่น้อยเลยที่รับไม่ได้กับการแต่งงานที่ไม่สามารถมีลูกได้

การมีลูกเป็นส่วนสำคัญของการแต่งงาน

ถ้าคนทั้งสองคนมีลูกด้วยกัน จะทำให้พวกเขาสามารถอยู่ด้วยกันได้นานมากขึ้น

“เห้อ”

ในตอนที่เสิ่นเผยซวนไม่รู้ตัว เขาก็ถอนหายใจออกมา

ซูจ้านมองไปที่เขา “เป็นอะไรไป? มีปัญหากับซางหยูเหรอ? หรือว่ายังจัดการเรื่องของคุณซ่งไม่ได้?”

“ทำไมนายต้องคิดว่าเป็นเรื่องของฉันด้วย?” เสิ่นเผยซวนมองไปทางเขาด้วยสายตาที่สงสาร

“ไม่อย่างนั้น นายจะถอนหายใจทำไม?” ซูจ้านไม่รู้ว่าเสิ่นเผยซวนเป็นห่วงเขา

เสิ่นเผยซวนไม่ได้สนใจเขา เขาเคาะประตู

เพราะอย่างไรรอให้เขาได้พบกับฉินยาเขาก็จะเข้าใจเอง

ซางหยูอยู่ในห้องครัวกับป้าหยู และในบ้านก็มีแต่ญาติผู้ใหญ่ หรือไม่ก็เป็นเด็กน้อย ตั้งแต่ที่จวงจื่อจิ่นกลับมา เธอก็ยังไม่ได้สนิทกับเด็กทั้งสองคนมากพอ ตอนนี้เธอกำลังกอดเด็กทั้งสองคนและพูดคุยกับพวกเขาอยู่

เธอจึงลุกขึ้นไปเปิดประตู

เมื่อประตูเปิดออก

“เสิ่น…”

เธอกำลังจะพูดว่าพี่เสิ่นกลับมาแล้ว เธอก็เห็นซูจ้านที่ยืนอยู่ข้างๆ พอดี เธอยืนนิ่งไปทันที จากนั้นเธอก็ได้สติอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหันไปมองทางเสิ่นเผยซวน

เธอบอกไปแล้วนี่ ว่าห้ามบอกกับซูจ้านว่าเธออยู่ที่นี่?

เสิ่นเผยซวนหยักไหล่ และทำท่าเหมือนว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขา “ฉันไม่ได้บอกเขา เป็นเขาเองที่จะมาทานข้าวที่บ้านพักให้ได้ ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไง”

ความสัมพันธ์ของพวกเขา ฉินยาเข้าใจเป็นอย่างดี ความสัมพันธ์ของพวกเขาดียิ่งกว่าพี่น้องแท้ๆ เสียอีก เธอใช้แรงกำไปที่ลูกบิดประตู “พี่คิดว่าฉันจะเชื่อไหม?”

“ถ้าเธอไม่เชื่อ ถามซูจ้านได้ ว่าเป็นเขาเองที่จะมาทานข้าวที่บ้านพักให้ได้จริงไหม?” เสิ่นเผยซวนผลักไปที่ซูจ้าน “นายพูดสิ อธิบายให้ฉันหน่อย”

ซูจ้านทำแค่จ้องมองไปที่เธอ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

ในใจเข้าใจทันทีว่าทำไมเสิ่นเผยซวนถึงเรียกเขามาที่บ้านพัก

เขากำลังครุ่นคิดว่า ทำไมฉินยามาที่นี่ถึงไม่บอกกับเขา

“คุณไปที่โรงพยาบาลมาเหรอ?” เขาซ่อนความตื่นตระหนกของเขาไว้

ฉินยาไม่พูดอะไร

เสิ่นเผยซวนเลยเอียงตัวและเดินเข้าไปในบ้าน

ซูจ้านจับมือของฉินยาไว้ ก่อนจะดึงเธอออกมา จากนั้นก็ลากเธอไปจนถึงเก้าอี้ที่อยู่ในสนามหญ้า “บอกผมมาสิ คุณมาที่เมืองB ทำไมถึงไม่บอกผม?”

“ฉันอยากมาเยี่ยมเด็กน้อยทั้งสองคน ทำไม ไม่ได้เหรอ?” ฉินยานั่งลงบนเก้าอี้ ก่อนจะเงยหน้ามองเขา

“คุณคิดว่าผมเป็นคนโง่เหรอ? ถ้าคุณอยากจะมาเยี่ยมเด็กน้อยจริงๆ ทำไมต้องปิดบังผมด้วย?” ซูจ้านพยายามเก็บความโกรธไว้

เขาโกรธที่เธอมีเรื่องปิดบังกับเขา

ฉินยายังคงไม่ยอมรับ “ฉันไม่ได้ปิดบังคุณ ก็แค่ยังไม่ทันได้บอกกับคุณก็เท่านั้น”

เหอะเหอะ