กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 739

หลินซินเหยียนยิ้มให้ ที่แท้ก็แบบนี้เอง เธอคิดว่าเด็กทารกที่อยู่ในครรภ์มีอะไรที่ไม่ดีไปแล้วสิ

“ถ้ามีอาการเจ็บท้อง ก็ต้องเรียกหมอทันที” คุณหมอกล่าวออกมา

หลินซินเหยียนพยักหน้าให้ และพูดว่า “รู้แล้ว”

ก่อนกลับคุณหมอก็กลัวว่าหลินซินเหยียนจะรังเกียจที่เด็กในครรภ์นั้นหน้าตาขี้เหร่ ก่อนหน้านี้ก็มีวิดิโอในอินเทอร์เน็ต ที่มีคนท้องเดินไปด้วยร้องไห้ไปด้วย หลังจากทำอัลตร้าซาวด์ไปแล้วก็เห็นว่าเด็กในครรภ์หน้าตาขี้เหร่มาก

คุณแม่ที่ตั้งท้องอยู่ถึงกับร้องไห้ให้กับเด็กในท้อง

“คุณกับท่านประธานจงหน้าตาดีขนาดนี้ ลูกไม่มีทางขี้เหร่หรอก เพราะว่าเด็กยังเล็กอยู่มาก ยังเติบโตไม่สมบูรณ์ ไม่ต้องกังวลเกินเหตุ”

หลินซินเหยียนยิ้มและพูดต่อ “ฉันไม่คิดมากหรอกค่ะ”

ถึงจะขี้เหร่ขนาดไหนก็ไม่รังเกียจหรอก ขอแค่แข็งแรงก็พอแล้ว

คุณหมอยังต้องไปตรวจห้องคนไข้คนอื่นต่อเลยขอตัวไปก่อน

จงจิ่งห้าวเดินเข้ามา เมื่อเห็นว่าหลินซินเหยียนกำลังยิ้มอยู่ เลยถามกลับ “มีเรื่องอะไรทำไมถึงได้ดีใจขนาดนั้น?”

หลินซินเหยียนไม่ได้ตอบกลับ แต่ชี้ไปยังอาหารเช้าที่อยู่บนโต๊ะ “อันนี้ฉันเหลือไว้ให้คุณ รีบกินเถอะ เดี๋ยวเย็นหมดซะก่อน”

จงจิ่งห้าวนั่งลงที่ด้านหน้าของโต๊ะ พลางหยิบตะเกียบขึ้นมา หลินซินเหยียนถามกลับ “คุณจะรังเกียจไหมที่ลูกของเราหน้าตาขี้เหร่อะ?”

จงจิ่งห้าวหันศีรษะมามองเธอ เหมือนว่าเข้าใจว่าเธอกำลังหัวเราะอะไรอยู่ พลันตอบตามความเป็นจริงไปเลย “ขี้เหร่ก็ลูกผม ขี้เหร่แล้วจะทำไม?”

หลินซินเหยียนยิ้มให้ “ไม่อึดอัดใจแล้วเหรอ?”

จงจิ่งห้าวกระแอมเล็กน้อย ในใจคิดว่า คุณหมอคนนี้น่าเบื่อชะมัด อะไรก็พูดออกมาจนหมด

“ผมไม่ได้อึดอัดใจ ผมดีใจต่างหาก”

หลินซินเหยียนเอนหลังนอน และถามกลับ “วันนี้คุณจะออกไปไหม?”

จงจิ่งห้าวพยักหน้า เขาต้องออกไปสะสางเรื่องของกู้หุ้ยหยวน วันนี้ไม่สามารถอยู่โรงพยาบาลเป็นเพื่อนกับเธอได้

จวงจื่อจิ่นรินน้ำให้เขาแก้วหนึ่ง พลันพูดว่า “งั้นวันนี้ฉันที่อยู่เฝ้าที่นี่เอง พอคุณกลับมา ฉันค่อยไป”

จงจิ่งห้าวพูดต่อ “ก็ดี เพราะว่าเธอต้องมีคนอยู่ด้วยตลอด พอมีเรื่องอะไรก็เรียกหาหมอได้ทันที”

เขาสั่งการลงมา

จวงจื่อจิ่นตอบกลับ “ฉันรู้แล้ว”

หลังจากทางข้าวเช้าเสร็จแล้ว จวงจื่อจิ่นก็เอาจานชามไปล้างทำความสะอาด จงจิ่งห้าวนวดขาให้หลินซินเหยียน ขาของเธอเริ่มบวมฉึ่งขึ้นมาแล้ว พอตึกเวลากลางคืนอาการเป็นตะคริวก็ยิ่งเยอะขึ้นเรื่อยๆ

บางครั้งในหนึ่งคืนเป็นตะคริวอยู่หลายครั้งก็มี

เมื่อก่อนเขารู้สึกว่าการตั้งท้องมันเป็นเรื่องที่ง่ายดายมากเรื่องหนึ่ง ตั้งแต่ที่ร่างกายของหลินซินเหยียนไม่ค่อยดีเป็นต้นมา เขาก็รู้แจ้งว่า ผู้หญิงไม่แค่ว่าคลอดลูก เหมือนกับเดินผ่านประตูนรกมา ขนาดการตั้งท้องยังไม่ง่ายเลย

หลินซินเหยียนไม่สามารถออกไปไหนได้จนเบื่อมาก พลางหรี่ตาลงเกินครึ่ง และถามกลับ “ไปจัดการงานที่บริษัทเหรอ?”

จงจิ่งห้าวส่งเสียงงึมงำออกมา

รอจนจวงจื่อจิ่นกลับมาแล้ว จงจิ่งห้าวก็ออกไปแล้ว ก่อนจะออกยังพูดว่า “ผมจะรีบกลับมา”

หลินซินเหยียนรีบพูดทันที “คุณวางใจไปทำธุระของคุณได้เลย ฉันตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ไม่มีอันตรายเกิดขึ้นแน่”

จวงจื่อจิ่นนั่งตรงขอบเตียง “อยากกินผลไม้หน่อยไหม?”

หลินซินเหยียนส่ายหน้าไปมา “ไม่อยากกิน”

เพิ่งจะกินข้าวมาไม่นาน ยังไม่รู้สึกหิว เลยไม่อยากกินอะไร

ก๊อก ก๊อก--

มีคนเคาะประตู จวงจื่อจิ่นลุกขึ้นไปเปิดประตู ตรงประตูมีพยาบาลยืนอยู่ ตรงประตูมีผู้หญิงคนหนึ่งมาเยี่ยมหลินซินเหยียน นางพยาบาลถามกลับว่า จะให้เข้ามาได้ไหม

จวงจื่อจิ่นถามกลับ “ใครเหรอ?”

“ผู้หญิงคนนั้นพูดว่าตนเองแซ่ฉิน” นางพยาบาลตอบกลับ