กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 797

เสิ่นเผยซวนโน้มตัวไปจูบที่หน้าผากของเธอ แววตาลุ่มลึก กล่าวเสียงเบาๆ “ผมชอบคุณ”

ซางหยูกะพริบตาแล้วกล่าว “ฉันรู้”

ไม่ชอบเธอ ก็คงไม่ขอเธอแต่งงาน

แววตาของเขาก็ขรึมขึ้น และพูดขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่เบากว่าเดิม

ครั้งนี้ ซางหยูเหมือนจะเข้าใจในความหมายของเขา เพราะว่าเธอสัมผัสถึงการเปลี่ยนแปลงลักษณะบางอย่างบนตัวของเขา

เธอจึงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ใบหน้าเล็ก ๆ ก็ย่นพับขึ้น ถามเสียงเบาๆ “คุณไม่เหนื่อยเหรอ”

ทั้งวันแล้ว

เธอไม่กล้าแล้ว ตอนนี้คิดๆดูแล้วยังรู้สึกกลัวไม่หาย ไม่หยุดหย่อนเช่นนี้ใครจะมีอารมณ์

“เอ่อคือ……” ซางหยูกำลังคิดว่าเธอจะบอกอ้อมๆอย่างไรว่าตัวเองต้องการพักผ่อน

“พรุ่งนี้ผมต้องไปแล้วนะ” เสิ่นเผยซวนเหมือนจะดูออกถึงความลังเลของเธอ และก็รู้ว่ามันถี่เกินไปถ้ายังทำต่อไปอีก แต่ว่าตัวเขาเองก็อยากมากเหลือเกิน ก่อนหน้านี้ที่ยังไม่เคยมีเพศสัมพันธ์ ตัวเองยังสามารถควบคุมอารมณ์ได้ แต่หลังจากที่มีเพศสัมพันธ์แล้ว ความสามารถในการควบคุมตัวเองก็ลดลง

พรุ่งนี้ก็จะต้องไปแล้ว กลับบ้านแต่ละทีก็ยากเย็น แสนเข็ญมาก

ซางหยูยังจะปฏิเสธได้ลงอีกหรือ

เธออ้อนอยู่ที่ทรวงอกของเขาอย่างอ่อนโยน อีกทั้งยังเขินอายนิดๆ ใบหน้าร้อนผ่าว “คุณ เบาๆหน่อยนะ ฉันเจ็บเอว”

เสิ่นเผยซวนมองดูแก้มที่แดงก่ำของเธอ ฝ่ามือที่ร้อนผ่าวโอบกอดอยู่ที่เอวบางร่างน้อยของเธอ และบรรจงจูบเบาๆที่ริมฝีปากของเธอ “ผมรับทราบแล้วครับ”

  ……

จากนั้นตัวเองก็ลืมหมดสิ้นในสิ่งที่ตัวเองพูด

ก็ไม่ใช่ว่าลืม เมื่อเกิดอารมณ์ก็เลยไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

ว่ากันว่าขี้ใหม่หมาหอน ชายหนุ่มคนนี้ได้แสดงความเป็นชายครั้งแรก ในแต่ละครั้งจึงค่อนข้างจะร้อนแรง

ตลอดทั้งคืนซางหยูได้นอนไปแป๊บเดียว เธอคิดว่าคนที่ควบคุมตัวเองได้อย่างเสิ่นเผยซวน จะไม่ทำอะไรที่เกินเลยเกินไป แต่ว่าเธอคิดผิด

ยิ่งเป็นคนที่ควบคุมตัวเองนานเกินไปก็ยิ่งน่ากลัว

ตอนที่เธอตื่นขึ้นมานั้นก็เป็นเวลาเที่ยงแล้ว ร่างเจ็บระบมไปหมด ติดต่อต่อเนื่องกันจนเท่ากับ……หนึ่งวัน

เธอพลิกตัว ข้างกายไม่มีคนแล้ว แม้แต่อุณหภูมิก็ไม่หลงเหลือ คงน่าจะจากไปนานแล้ว เธอพลิกตัวแล้วเห็นบนโต๊ะมีกระดาษข้อความ จึงเอื้อมมือไปหยิบมา

ลายมือหนักชัดเจนและสวยงาม【ผมมีงานด่วนกะทันหัน ผมไปก่อนนะ เหนื่อยมากก็ไม่ต้องทำกับข้าวนะ นี่เป็นหมายเลขโทรสั่งอาหาร 135******** พวกเขาจะส่งขึ้นมาให้】

ข้อความตอนท้ายเป็นรอยตัวอักษรที่ถูกขีดฆ่า

ซางหยูขมวดคิ้ว ดูอย่างไรก็ดูไม่ออกตัวถึงหนังสือที่ถูกขีดฆ่าทิ้ง

ตอนที่เสิ่นเผยซวนเขียนประโยคเหล่านี้ ซางหยูยังคงนอนหลับอยู่ มองดูเธอลักษณะท่าทางที่หลับสนิทของเธอ เขานั้นไม่อยากจะจากไป อยากจะอยู่กับเธออีกสักหน่อย แต่ด้วยงานที่ต้องรับผิดชอบ ข้อความที่เขียนสุดท้ายคือ ผมจะคิดถึงคุณ ดูเหมือนจะไม่ค่อยเหมาะสมกับวิธีการทิ้งข้อความแบบนี้ ดูเหมือนไม่ค่อยจริงจัง ครั้นแล้วเมื่อเขียนเสร็จจึงขีดฆ่าทิ้ง

ซางหยูจ้องมองข้อความเหล่านี้ด้วยความผิดหวัง เวลานี้เธออยากให้เขาอยู่ข้างๆตัวเองมาก

เพราะช่วงเวลาจากผู้หญิงสู่กุลสตรีนั้น เธอก็ต้องการการปกป้องและปลอบโยน