กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 844

ซางหยูอึ้งตะลึงไป เธอไม่ได้คิดถึงทางส่วนนี้เลย

พอถูกหวางทิงเสว่พูดถกขึ้นมา ในใจของเธอก็เริ่มมีความหวังขึ้นมา แต่ก็รู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ เธอไปหาหมอ หมอไม่ได้ถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย

แถมเธอก็กินยาไปแล้วด้วย

พอคิดถึงตรงนี้ เธอก็รู้สึกใจสั่นไม่น้อย ถ้าเกิดท้องขึ้นมา เธอกินยาเข้าไปจะเป็นอะไรไหม?

ตอนนี้เธอยิ่งไม่อยากอาหารขึ้นไปอีก

จากนั้นหมี่ชามนั้นของเธอ หวางทิงเสว่บอกว่าจะให้เสียเปล่าไม่ได้ ก็เลยยกมาไว้ที่ตรงหน้าของตัวเองก่อนจะลงมือกิน

กินเสร็จแล้ว พวกเธอก็เดินออกมาจากร้าน ซางหยูจิตใจยุ่งเหยิงวุ่นวายไปหมด หวางทิงเสว่กลับไปยังหอของมหาลัยแล้ว เธอยืนอยู่ที่ริมถนนโบกรถแท็กซี่หนึ่งคันกลับบ้าน

รถจอดที่หน้าประตูทางเข้าหมู่บ้านคอนโดที่เธออยู่ เธอกลับไม่รู้เลย คนขับจึงเตือนสติเธอ“คุณครับ มาถึงแล้ว”

ในตอนนี้ซางหยูจึงดึงสติกลับมา ล้วงเงินออกมาจากกระเป๋าตางค์จ่ายเงิน ก่อนจะลงจากรถ

เดินเข้าไปในหมู่บ้านคอนโดขึ้นลิฟต์ไป เดินมาอยู่หน้าประตู ตอนที่กำลังล้วงกุญแจออกมาเตรียมจะเปิดประตูอยู่นั้น ก็สังเกตว่าห้องไม่ได้ล็อค ก่อนจะออกไปเธอจำได้แม่นว่าตัวเองล็อคไว้แล้ว เปิดออกได้ยังไง?

เธอบิดที่จับประตู ตอนที่เห็นกระเป๋าเดินทางของเสิ่นเผยซวน ปฏิกิริยาแรกของเธอ ก็คือ เขากลับมาแล้ว?

เธอเดินเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็ว ก็เห็นเสิ่นเผยซวนกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ที่ระเบียง ในสายไม่รู้ว่าพูดอะไร เขาพูดตอบกลับไป“ผมทราบแล้ว พรุ่งนี้จะไปตรงเวลาเลยครับ”

ในสายพูดอะไรขึ้นมาอีก เขาตอบอื้อกลับไปหนึ่งคำ จากนั้นก็วางสายลง วางมือถือลงที่ขอบระเบียง ตากเสื้อผ้าชิ้นสุดท้าย เสื้อผ้าที่เขาเปลี่ยนไปตอนที่ปฏิบัติงานต่างถิ่นที่ไม่ได้ซักเลย เขากลับมา หลังจากที่เอาใส่เครื่องซักผ้าซักเสร็จแล้วก็เอามาตาก

“คุณกลับมาแล้วเหรอ?”ซางหยูยืนอยู่ข้างหลังของเขา พูดถามขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

เสิ่นเผยซวนหันหน้ามา เห็นเธอที่สองตาแดง ยืนอยู่ไม่ไกลจากตัวเอง เขาตอบอื้อกลับมาเบาๆ“เป็นอะไร?”

ซางหยูกอดเอวของเขาเอาไว้“ทำไมคุณถึงกลับมากะทันหันล่ะ?”

เขากลับมากะทันหันเกินไป ก่อนกลับมาก็ไม่ได้บอกตัวเอง แล้วก็ยังไม่ถึงวันที่กลับมาเลยด้วย

“งานทางนั้นเสร็จหมดแล้ว ก็เลยกลับมาก่อน” เสิ่นเผยซวนพูดขึ้น

“แล้วยังต้องไปอีกไหม?”หน้าของซางหยูแนบที่หน้าอกของเขา

“ไม่ไปแล้ว”เสิ่นเผยซวนตบลงที่หลังของเธอ พร้อมกับพูดถามขึ้น“คุณเป็นอะไร? ดูท่าทางเหมือนไม่มีความสุข?”

“……เปล่า ไม่ได้ไม่มีความสุข ก็แค่เพิ่งจะเริ่มฝึกงาน เลยรู้สึกไม่ค่อยชินเท่านั้น”ซางหยูไม่กล้าบอก แถมตัวเองก็ยังไม่ได้ไปที่โรงพยาบาล ไม่มั่นใจว่ากำลังท้องหรือเปล่า

เพื่อป้องกันไม่ให้เรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่ เธอคิดว่าพรุ่งนี้จะลาไปตรวจที่โรงพยาบาลก่อนสักหน่อยแล้วค่อยว่ากัน

“เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง”เสิ่นเผยซวนพูดปลอบ แต่พอเข้ามาในหูของซางหยูแล้วกลับไม่อบอุ่นเลยสักนิด

เธอปล่อยมืออก“ฉันเหนื่อยแล้ว อยากจะนอนพักผ่อน”

“คุณกินข้าวแล้วยัง? เดี๋ยวผมพาไปกิน”

“ฉันกินมาแล้ว”ซางหยูวางกระเป๋าลง แล้วเดินตรงไปยังห้องนอน

เสิ่นเผยซวนอยู่ที่ห้องนั่งเล่นรู้สึกว่าซางหยูแปลกๆไป แต่พอคิดถึงที่เธอบอกว่าเพิ่งฝึกงานเลยรู้สึกไม่คุ้นชิน ก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย

ผ่านไปสักพัก เขาก็เทน้ำหนึ่งแก้วเดินเข้าไปในห้อง ซางหยูนอนอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้ว เขานั่งลงที่ข้างเตียง วางแก้วน้ำไว้บนขอบหัวเตียง

พูดขึ้น“ถ้ารู้สึกเหนื่อย ก็ไม่ต้องทำแล้ว เดี๋ยวผมเลี้ยงดูคุณเอง”

ซางหยูพลิกตัวมามองเขา เสิ่นเผยซวนยื่นมือมาลูบหน้าของเธอ“ผมเห็นสีหน้าของคุณดูไม่ดี”