แต่ในขณะนี้เอง มือที่ยกขึ้นของซ่งหย่าซินก็ถูกคนจับเอาไว้ เธอนึกว่าเป็นแฟนของตัวเองก็เลยพูดดุกลับไป“คุณจับมือฉัน……”ทำไม
คำพูดที่เหลือยังไม่ทันพูดจบ ก็เห็นคนที่จับไม่ใช่แฟนของตัวเอง แต่เป็นเสิ่นเผยซวน สีหน้าของเธอก็ซีดขาวทันที“คุณ คุณมาโผล่ที่นี่ได้ไง?”
เสิ่นเผยซวนกระชากมือของเธอที่จับซางหยูไว้ออกอย่างแรง ซ่งหย่าซินตัวเซแทบจะล้มลงไป
“ผมเห็นแก่หน้าของผู้บัญชาการซ่งมาโดยตลอด เลยไม่ได้เปิดเผยเรื่องที่น่าเกลียดที่คุณทำเหล่านี้ แต่คุณดันไม่กลับเนื้อกลับตัว ได้ ถ้าอย่างนั้นวันนั้นก็คงต้องเรียกผู้บัญชาการซ่งมาพูดกันดีๆสักหน่อยแล้ว”เสิ่นเผยซวนสีหน้าเคร่งขรึม แววตาแฝงไปด้วยความโกรธเคืองที่เห็นได้ยาก เห็นได้ชัดว่าถูกซ่งหย่าซินมาสะกิดต่อมเข้าให้แล้ว
ซ่งหย่าซินค้ำกำแพง พูดปากแข็ง“คุณอย่าเอาพ่อของฉันมาขู่ฉันซะให้ยากเลย”
“คุณดูแล้วกันว่าผมขู่คุณหรือเปล่า คุณไม่เอาหน้าเอาตาเองแล้วผมจะต้องปกปิดให้คุณไปทำไมอีก?”เสิ่นเผยซวนล้วงมือถือออกมา หาเบอร์ของผู้บัญชาการซ่ง ซ่งหย่าซินพอเห็นว่าเสิ่นเผยซวนจะโทรศัพท์ไปจริงๆ ก็เข้ามาแย่งมือถือมาจากเขาทันที“ฉันไม่อนุญาตให้คุณโทรศัพท์”
ซ่งหย่าซินรู้ว่าเสิ่นเผยซวนเป็นคนที่มีความจงรักภักดีมาโดยตลอด เคารพพ่อของเธอมากๆ ไม่เคยพูดเรื่องของตนเองออกไปเลย เพราะเห็นแก่หน้าของพ่อ เมื่อตะกี้เธอนึกว่าเสิ่นเผยซวนแค่จะขู่เธอเท่านั้น ไม่คิดว่าเขาจะโทรไปจริงๆ
เธอลืมไปแล้ว ตราบใดที่เป็นคน ก็มักจะมีขีดจำกัดที่ไปแตะต้องไม่ได้อยู่
“อย่าลืมล่ะ ว่าพ่อฉันเป็นคนเลื่อนขั้นคุณขึ้นมา ถ้าไม่ได้รับการแนะนำจากเขา คุณก็ไม่มีวันนี้หรอก คิดจะใช้ประโยชน์แล้วถีบหัวส่งอย่างนั้นเหรอ?”ซ่งหย่าซินจ้องมองเสิ่นเผยซวน“คุณมันก็แค่นี้แหละ ผิวหน้าแสร้งทำเป็นสุภาพบุรุษ จริงๆแล้วก็ไม่พ้นไอ้คนเจ้าชู้ดีๆนี่เอง คุณหาผู้หญิงที่เด็กขนาดนี้มา ถ้าไม่ใช่หื่นกระหายในร่างกายของเธอ…..”
“เพี๊ยะ!”
เธอพูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกตบเข้าที่ใบหน้าไปหนึ่งที เส้นเลือดที่ตาเธอแดงกล่ำ ไม่อยากจะเชื่อ“นี่คุณ คุณตบฉันอย่างนั้นเหรอ?”
เสิ่นเผยซวนสายตาน่ากลัว“ผมสั่งสอนคุณแทนพ่อของคุณก็เท่านั้น ถ้าวันนี้ผู้บัญชาการซ่งอยู่ด้วย เกรงว่าจะต้องเสียใจที่เกิดลูกสาวแบบคุณออกมาแน่นอน!”
ซ่งหย่าซินโกรธจนหายใจรุนแรง“ไอ้คนเนรคุณ!”
พูดพลางเธอก็พุ่งเข้าไปจะตบเสิ่นเผยซวน ในตอนนี้เธอไม่มีสติสัมปชัญญะแล้วแม้แต่นิดเดียว แล้วก็ไม่สนหน้าตาแล้วด้วย ท่าทางก็คือผู้หญิงใจหยาบไร้เหตุผลคนหนึ่งนี่เอง
ตอนนี้เสิ่นเผยซวนมีทุกสิ่งที่ต้องการแล้ว ซ่งหย่าซินรู้สึกริษยาอยู่ในใจ ทั้งหมดที่ควรจะเป็นของเธอ ตอนนี้ถูกซางหยูขโมยไปจนหมด แถมยังถูกเสิ่นเผยซวนตบสั่งสอนต่อหน้าคนอื่นอีก เธอโกรธ ในใจรู้สึกไม่ยอม
เสิ่นเผยซวนไม่ได้ขยับเขยื้อน มองท่าทางที่กระโจนเข้ามาอย่างดุร้ายของเธอแบบนี้ อาจจะเป็นเพราะซ่งหย่าซินตื่นตัวเกินไป สะดุดล้มลงไปที่พื้น
สภาพดูกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
แฟนของเธอนึกว่าเธอเป็นผู้หญิงชั้นสูง ถึงยังไงก็เป็นลูกสาวของผู้บัญชาการ หน้าตาก็ใช้ได้ ทั้งสองคนอายุเท่าๆกัน แม้ว่าทั้งสองคนจะหย่ากันแล้ว แต่ก็ไม่ได้มีลูก ถือว่าเหมาะสมกัน
ที่เธอกดขี่ข่มเหงคนไป เขาก็มองแค่ว่าเนื่องจากซ่งหย่าซินถูกคนอื่นแย่งแฟนไป ในใจก็เลยรู้สึกโกรธแค้น จะพูดด่าทอคำหยาบบ้างมันก็เป็นเรื่องปกติ
แต่ตอนนี้ดูสภาพแล้ว ไม่เหลือความเป็นผู้หญิงชั้นสูงเลยแม้แต่นิดเดียว ความเรียบง่ายสมเหตุสมผลไม่มีเลยสักนิด
“หย่าซิน วันนี้พวกเราไม่ต้องทานข้าวแล้ว ผมรู้สึกว่าพวกเราเข้ากันไม่ได้”พูดจบก็หันหน้าเดินจากไป
รู้สึกอับอายสภาพของซ่งหย่าซิน
ซ่งหย่าซินตอบสนองกลับมา คลานลุกขึ้นวิ่งตามไป“พวกเราคุยกันดิบดีแล้วว่าจะแต่งงานกัน เข้ากันไม่ได้ยังไง?”
ผู้ชายคนนั้นหลบเธอเหมือนเป็นโรคระบาด ขึ้นรถสตาร์ทเครื่องจากไปทันที
ซ่งหย่าซินเคาะประตูรถของเขา“คุณจอดเดี๋ยวนี้นะ!”
ผู้ชายคนนั้นไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย จากไปอย่างเด็ดขาดทันที
ซางหยูกุมมือของเสิ่นเผยซวน“พวกเราเปลี่ยนที่กันเถอะ”
เสิ่นเผยซวนพยักหน้า พูดขึ้น“ไปกันเถอะ ขึ้นรถกัน เดี๋ยวผมค่อยโทรศัพท์ไปบอกเอง”
เขาประคองซางหยูขึ้นไปบนรถ กลัวว่าซ่งหย่าซินจะมาหาเรื่องอีก
เข้าไปในรถเขาก็สตาร์ทเครื่องขับออกไป จากนั้นก็โทรศัพท์ ให้จงจิ่งห้าวกับซูจ้านไม่ต้องมาแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม