กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 856

เสิ่นเผยซวนขับรถไปที่บ้านหลังเก่า และท้องฟ้าก็มืดสนิท

ซางหยูกำลังเล่นอยู่ในห้องนั่งเล่นกับลูกน้อย เสิ่นเผยซวนก็เดินเข้าไปและถามเธอว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนี้

“คุณรู้ทุกอย่างแล้วไม่ใช่หรือ? ก็เหมือนที่ฉันพูด” ซางหยูกล่าว

เสิ่นเผยซวนเอื้อมมือไปอุ้มลูกน้อยซางหยูผลักมือของเขาออก "คุณล้างมือแล้วหรือยัง?"

เสิ่นเผยซวน "..."

ซางหยูกล่าว "ต้องล้างมือ"

“งั้นผมไม่อุ้มแล้ว”

เสิ่นเผยซวนนั่งบนโซฟาและซางหยูเดินตามมา พูดว่า "ฉันตกใจมากเมื่อเห็นว่าในกล่องเป็นเงิน ฉันกลัวว่ามันจะสร้างความเดือดร้อนให้กับคุณ ถ้าไม่ใช่เพราะพี่สะใภ้ช่วยคิดแผนให้ฉัน ฉันไม่รู้ว่าตนเองจะก่อหายนะอะไรอีก”

เธอมองไปที่เสิ่นเผยซวนอย่างจริงจัง "คุณทำให้ใครขุ่นเคืองหรือเปล่า?"

มิเช่นนั้นจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นได้อย่างไร?

เสิ่นเผยซวนกล่าวจางๆ"ผมจะแก้ปัญหานี้เอง"

ซางหยูกล่าวว่า "คุณรู้ว่าควรทำไงก็ดีแล้ว ใช่แล้ว เมื่อคุณทานอาหารเย็นแล้ว คุณต้องกล่าวขอบคุณพี่สะใภ้ด้วยนะ ตอนนั้นฉันโทรให้คุณไม่ติด ตอนนั้นฉันไม่รู้จะทำอย่างไร พี่สะใภ้สอนฉันว่าต้องทำยังไง ไม่อย่างนั้นไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้น”

เสิ่นเผยซวนพยักหน้า

เสียงดังเอี๊ยด

ประตูเปิดออก จงเหยียนเฉินและจงเหยียนซี ซ้ายคนขวาคน พยุงจงฉีเฟิงออกมาจากประตูข้างนอก สุขภาพของเขาแย่ลงทุกวันและเดินยาก ต้องมีคนคอยพยุง

เสิ่นเผยซวนเห็นว่าเด็กสองคนไม่สามารถพยุงชายชราได้ เขาจึงลุกขึ้นเดินไปพยุงเขา "ผมช่วยคุณไปนั่งบนโซฟานะ"

จงฉีเฟิงพยักหน้า

เขานั่งลงสักพัก ก็รู้สึกเมื่อยล้าหลังจากนั่งได้สักพัก เสิ่นเผยซวนจึงพยุงเขากลับห้อง

ระหว่างมื้ออาหาร หลินซินเหยียนนำอาหารที่เตรียมไว้มาวาง

เขาไม่ค่อยอยากอาหาร ดูเหมือนว่านอนอยู่บนเตียงจะไม่สบาย วางอาหารไว้บนโต๊ะข้างๆและพูดเบาๆว่า "ฉันจะเรียกหมอมานะ"

จงฉีเฟิงกล่าวอย่างไร้เรี่ยวแรง"ไม่ คุณไป... ยุ่งเรื่องของคุณเถอะ"

หลินซินเหยียนเห็นเขาถูกความเจ็บป่วยทรมานแบบนี้มากกว่าหนึ่งครั้งแล้ว ไม่มีใครสามารถแทนที่ความเจ็บปวดแบบนี้ได้ เธอกังวล

จวงจื่อจิ่นทักทายและต้อนรับกับป้าหยูสำหรับอาหารค่ำ เธอออกจากห้องและเรียกหมอมาดู

พวกเขาบอกจะมาอย่างรวดเร็ว แล้วเธอก็วางสาย

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ของจงฉีเฟิงแย่ลง เธอก็กลัวแต่ส่วนมากคือเสียใจ คืนนี้มีดวงดาว และเธอก็เงยหน้าขึ้นมอง

“ทำไมถึงมานั่นที่นี่”

จงจิ่งห้าวเดินเข้ามาจากด้านนอก หลินซินเหยียนหันกลับมาและเห็นว่าเป็นเขา ยืนขึ้นและเดินไป พูดด้วยเสียงที่เบาว่า"ฉันเห็นพ่อไม่สบาย ฉันจึงเรียกคุณหมอเจียงมา"