กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 869

ทั้งคำพูดและความนัยของหญิงสาวล้วนเป็นการยั่วยุ

ทั้งยังแทงถูกจุดอ่อนของจงหยุนเฉียง เหมือนกันตรงที่ไม่สามารถให้กำเนิดได้ หญิงสาวจะรู้สึกว่าตัวเองไม่สมบูรณ์ ชายหนุ่มรู้สึกอับอายขายหน้า ราวกับว่าไม่สามารถให้กำเนิดได้ บางด้านก็ใช้ไม่ได้เช่นกัน

สีหน้าจงหยุนเฉียงขรึมลง

“ฉันไปห้องน้ำนะคะ” หญิงสาวยิ้มแล้วลุกขึ้น เดินบิดเอวเหยียบรองเท้าส้นสูงบิดไปทั้งห้องน้ำ เมื่อรองเท้าส้นสูงเหยียบลงกับพื้นหินอ่อนก็มีเสียงก๊อกๆดังขึ้น

เสิ่นเผยซวนกับลูกน้องคนหนึ่งตามไปดักซุ่มอยู่นอกห้องน้ำ รอจนหญิงสาวออกมา ก็ปิดปากแล้วลากคนออกไป

ในไม่ช้าพวกเขาก็ลากหญิงสาวหลบสายตาผู้คนขึ้นมาบนรถได้

“พวกคุณเป็นใครกัน...เป็นคุณ” หญิงสาวตวาดเสียงเข้ม เอ่ยยังไม่ทันจบก็เห็นเสิ่นเผยซวน เธอเคยเจอเสิ่นเผยซวน รู้ว่าเขาเป็นคนของจงจิ่งห้าว

เธอยิ้ม เข้าใจได้อย่างรวดเร็ว “พวกคุณจับฉันไปก็ไม่มีประโยชน์ค่ะ ฉันก็ไม่รู้ว่าเด็กถูกจงหยุนเฉียงซ่อนไว้ที่ไหน”

เธออ้าปากก็ผลักความรับผิดชอบทั้งหมดให้กับจงหยุนเฉียง

“ฉันเป็นเพียงแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง อะไรก็ไม่เข้าใจ ทางที่ดีที่สุดพวกคุณปล่อยฉันไปเถอะค่ะ” รู้เป้าหมายของพวกเขาแล้ว หญิงสาวกลับไม่ตื่นตระหนก ถึงอย่างไรลูกน้อยก็อยู่ในมือพวกเขา เป็นจุดอ่อน พวกเขาไม่กล้าทำอะไรกับตัวเอง

เสิ่นเผยซวนไม่สนใจ ให้คนรีบขับรถไป

รถไปถึงตึกร้างแห่งหนึ่งอย่างรวดเร็ว เมื่อรถยนต์จอดนิ่งก็เหวี่ยงหญิงสาวออกมาจากด้านใน ถนนที่นี่ไม่เรียบ บนพื้นล้วนเต็มไปด้วยเศษซากสิ่งก่อสร้าง เธอสวมรองเท้าส้นสูงจึงสะดุดถอยหลังไปก้าวหนึ่งแล้วเงยหน้าขึ้นมาขึงตาใส่ชายหนุ่มที่เหวี่ยงตัวเอง “คุณรนหาที่ตายหรือ”

นิสัยโอหังเสียไม่มีใครเกิน

เสิ่นเผยซวนบังสายตาของหญิงสาว ถามเสียงเข้มว่า “ถ้าหากว่าคุณบอกที่อยู่ของลูกน้อย ผมจะให้คุณจากไปอย่างปลอดภัย ถ้าหากว่า...”

“ฉันพูดไปแล้วว่าฉันไม่รู้” หญิงสาวเอ่ยทีละคำทีละประโยค

“ได้ ในเมื่อคุณไม่รู้ เช่นนั้นก็ไม่มีค่าอะไร” เสิ่นเผยซวนส่งสายตาให้กับลูกน้อย “พาคนเข้าไป”

ลูกน้องจับแขนหญิงสาวแล้วคุมตัวเข้าไป

“พวกคุณปล่อยฉันนะ จับตัวคนมาโดยไม่ได้รับอนุญาตผิดกฎหมายนะ!” หญิงสาวกรีดร้องเสียงแหลม

เสิ่นเผยซวนบีบคางเธอเอาไว้ ไม่ให้เธอส่งเสียง “อยากจะร้อง ก็รออีกสักครู่”

หญิงสาวถูกนำตัวไปที่ชั้นบนสุดของตึก มัดไว้แล้วโยนลงพื้นอย่างรวดเร็ว

จงจิ่งห้าวและกวนจิ้งยืนอยู่ริมตึก เมื่อได้ยินเสียงก็หันหน้ากลับมา