จงเหยียนซีลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ถึงได้ใจเย็นแล้วเผยรอยยิ้มออกมา “ประธานเจียงช่างมีอารมณ์สุนทรีย์จังเลยนะคะ เจรจาเรื่องงานยังหาสถานที่สวยๆแบบนี้”
เจียงโม่หานไม่ตอบ เพียงทำท่าทางเชื้อเชิญเธอเท่านั้น
เธอก้าวเดินลงมา
เจียงโม่หานเดินนำอยู่ด้านหน้า ยามกลางคืนไม่มีคน ที่นี่คลื่นลมสงบ ได้ยินเพียงเสียงคลื่นสาดเล็กน้อย
เขาเหยียบขึ้นบันไดเรือ แล้วหันหลังยื่นมาทางจงเหยียนซี “ที่นี่ทางเดินไม่ค่อยดี ผมจะจูงมือคุณไว้”
จงเหยียนซีคุ้นเคยกับที่นี่มาก ไม่มีอะไรที่เป็นอันตรายสำหรับเธอ แต่ว่าเวลานี้ถือเป็นการมาครั้งแรกของเธอ เธอจึงเสแสร้งแกล้งแสดงความตื่นตาตื่นใจออกมา กวาดมองไปรอบ ๆ และปฏิเสธอย่างสุภาพ “ขอบคุณประธานเจียงที่เป็นห่วงค่ะ ฉันจะคอยระมัดระวัง แฟนของฉันเป็นผู้ชายที่ขี้หึงมาก หากเขารู้ว่าฉันจูงมือกับชายอื่น เขาอาจจะโกรธได้”
ทุกครั้งที่เจียงโม่หานได้ยินคำว่าแฟนคำนี้ ก็จะรู้สึกหงุดหงิดในใจ
เขาก็ไม่ได้ฝืนบังคับ และก็ได้ดึงมือกลับมา
เมื่อเดินลงมาจากบันไดเรือ เจียงโม่หานก็เปิดประตูห้องโดยสารเรือ พวกเขาเดินเข้าไปด้านในเรือยอชท์
ภายในมีความหรูหรามาก
“คุณหลินเชิญนั่งได้ตามสบายเลยนะครับ” เจียงโม่หานเดินไปที่ตู้เก็บไวน์
จงเหยียนซี้มองดูทุกอย่างภายในที่เธอคุ้นเคย รู้สึกเพียงว่าเลือดลมในร่างกายนั้นกำลังพุ่งกระฉูด
เธอพยายามข่มตัวเองให้สงบ ถึงได้ระงับความรู้สึกที่ร้อนรุ่มนั้นลงได้
“ประธานเจียงนี่เป็นเรือยอชท์ส่วนตัวของคุณเหรอคะ” เธอนั่งอยู่บนโซฟา ข้างในกระสับกระส่ายแปรปรวน แต่ใบหน้ากลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แสดงท่าทางออกมาราวกับตื่นตาตื่นใจ
เจียงโม่หานรินไวน์มาสองแก้วแล้วเดินถือเข้ามา เขานั่งอยู่ตรงข้ามกับจงเหยียนซี แล้ววางหนึ่งไว้ตรงหน้าเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม