หญิงสาววแม้ว่าจะกลัวแต่ก็ยืนนิ่งไม่ขยับ เธอมองเวลาแวบหนึ่ง เธอเพิ่งจะอยู่ในห้องแค่เกือบสองชั่วโมงเท่านั้น
เธอกลัวจะไม่ได้ค่าจ้าง
เจียงโม่หานเวลานี้ไม่เพียงแต่ร่างกายทรมานเท่านั้น เขายังโมโหจนเจ็บปวดใจ
เขาคิดไม่ถึงว่าจงเหยียนซีจะทำกับเขาแบบนี้
เขาหลับตาลง ข่มความโกรธเอาไว้ แล้วลุกขึ้นมาคว้าแก้วที่อยู่บนโต๊ะตีไปที่ศีรษะของหญิงสาวผู้นั้น หญิงสาวหลบไม่ทันจึงถูกตีเข้าอย่างจัง
ร้องเสียงโอดโอ๊ยแล้วกุมศีรษะไว้ ส่วนหญิงสาวที่ถูกเตะล้มกองไปกับพื้นก็ได้ลุกขึ้น ไม่กล้าที่จะเข้ามาใกล้ หันไปพูดกับหญิงสาวที่กุมศีรษะว่า “พวกเราไปกันเถอะ ค่าจ้างนี้คงได้ยาก เห็นชัดเจนว่าชายคนนี้มีความรุนแรง!"
ผู้หญิงที่กุมศีรษะของเธอไม่เต็มใจ แต่เมื่อสบสายตากับเจียงโม่หานที่แดงก่ำเนื่องจากความโกรธ จึงต้องยอมแพ้
เจียงโม่หานคิดว่าพวกเธอยังไม่อยากจากไป นั่งอยู่บนเตียง จ้องมองไปที่หญิงสาวสองคนอย่างดุดัน “อยากตายเหรอ”
หญิงสาวสองคนนี้ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นอีก สักพักเก็บข้าวของเสร็จแล้วก็ออกไป ครั้นแล้วเมื่อพวกเธอเปิดประตูห้อง ก็เห็นดวงตาหลายคู่ต่างจ้องมองมาทางพวกเธอ
“เกิด เกิดอะไรขึ้น” หญิงสาวทำหน้างง
ส่วนสื่อที่อยู่หน้าประตูก็ถ่ายภาพรัวๆใส่พวกเธอ คิดในใจประธานเหิงคังกรุ๊ปมีรสนิยมพิเศษ? เรียกมาพร้อมกันถึงสองคนในขณะเดียวกันแล้ว แต่ละคนยังจะได้รับบาดเจ็บอีก นี่เล่นกันมันขนาดไหนถึงขั้นได้รับบาดเจ็บขนาดนี้ สื่อเหล่านี้รู้สึกว่าตัวเองมีเรื่องให้เขียนแล้ว
ยิ่งกำเริบ หญิงสาวสองคนนี้ไม่สามารถสนองความอยากรู้ของพวกเขาได้อีก และก็ยิ่งต้องการเห็นเจียงโม่หานในเวลานี้
ประธานคนนี้คนที่ไม่เคยยอมให้สัมภาษณ์ อีกทั้งยังเย็นชา เวลานี้ที่อยู่บนเตียงจะมีท่าทางอย่างไร คิดๆแล้วก็รู้สึกตื่นเต้นจัง และกล้องก็ค่อยๆยื่นเข้าไปในห้อง
เจียงโม่หาน “……”
เขาใช้แรงจับผ้าปูที่นอนที่อยู่ใต้ร่างตัวเอง ไม่สนใจว่าร่างกายจะทรมานแค่ไหน ก็พยายามลุกขึ้นด้วยแรงทั้งหมดที่มี กวาดสายตามองคนที่อยู่หน้าประตูอย่างเยือกเย็น สุดท้ายตกกระทบไปที่ร่างของหญิงสาวที่อยู่ปลายสุดทางระเบียงทางเดิน
คนเหล่านี้คงน่าจะเป็นเธอที่เรียกมา
เจียงโม่หานถึงแม้จะโมโห แต่สิ่งที่ทิ่มแทงจิตใจเขาที่สุดคือการหาผู้หญิงมาให้!
เขาค่อยๆเดินผ่านไป เข่าค่อนข้างจะอ่อนกำลัง แต่ก็พยายามทำให้ตัวเองปกติที่สุด
สื่อต่าง ๆ ตามถ่ายรูปของเขาเพื่อให้ได้ข่าวของวันนี้ แค่หญิงสาวสองคนที่เสื้อผ้ายับยู่ยี่ก็เพียงพอที่ทำให้พวกเขาเขียนข่าวได้ร้อนแรงแล้ว
จงเหยียนซีไม่อยากจะคุยกับเจียงโม่หานตอนนี้ ต้องการที่จะเดินจากไป แต่กลับถูกเขาคว้าข้อมือเอาไว้ “ผมคิดว่าหญิงสาวสองคนที่คุณหามาไม่ได้ทำให้ผมตื่นเต้นสนใจเลยสักนิด คุณขึ้นเองเลยดีกว่าไหม”
จงเหยียนซีหน้าถอดสี
จ้องเขม็งเขาด้วยความโกรธ “คุณ……”
เจียงโม่หานหัวเราะ “ถึงอย่างไรวันนี้ผมก็อับอายขายขี้หน้าหมดแล้ว ไม่จำเป็นต้องรักษาอะไรอีก”
คำพูดของเขายังไม่ทันพูดจบ มือก็ดึงจงเหยียนซีเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนแล้วกอดไว้แน่น และล็อกศีรษะของเธอไว้ จากนั้นประทับรอยจูบลงไป
“อุ้บ——”
จงเหยียนซีต้องการจะขัดขืน
เวลานี้เจียงโม่หานก็ไม่รูว่าไปเอาแรงมาจากไหน แขนโอบกอดเธอราวกับคีมคีบเหล็ก เธอจึงดิ้นไม่หลุด
แชะ ๆ
รอบข้างเต็มไปด้วยเสียงถ่ายรูป
เหมือนกับเรื่องราวมีการหักเห
เมื่อเถียนฉีเฟิงได้สติก็รีบเดินมาข้างหน้า และเตือนสื่อเหล่านั้นว่า “ห้ามถ่าย!”
“ทำไมถึงห้ามถ่าย” เจียงโม่หานปล่อยตัวจงเหยียนซี แล้วมองไปยังผู้คนแล้วประกาศขึ้น “นี่เป็นแฟนของผม อาศัยโอกาสนี้ในการแนะนำให้กับทุกคนได้ทราบ หลินลุ่ยซี คุณหลิน เป็นแฟนของผมเจียงโม่หาน”
จงเหยียนซี “……”
“ฉันไม่ใช่!” จงเหยียนซีจ้องเขาด้วยความโกรธ “ผู้ชายที่สกปรกแบบคุณ ฉันไม่ชอบ!”
“ผมเคยนอนกับคุณคนเดียว จะสกปรกได้อย่างไร” เจียงโม่หานชี้ไปยังหญิงสาวสองคนที่อยู่หน้าประตู “เป็นคุณที่พยายามยัดเยียดหญิงสาวสองคนนี้มาทำให้ร่างกายของผมสกปรก”
เดิมทีคิดว่าเป็นแค่ข่าวซุบซิบนินทา ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าพัวพันทางความรู้สึกอย่างชัดเจน
เป็นการเปิดเผยความรู้สึกของเจียงโม่หาน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม