กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 978

อยากเล่าความในใจ ทว่าเป็นเพียงแค่ความวู่วามเพียงชั่วครู่เท่านั้น

เคยชินกับการเป็นคนไม่ค่อยพูด แม้ว่าอยากจะเปิดใจให้คนสักคนหนึ่ง ก็ต้องใช้เวลานิดหน่อย

เขาเกิดในตระกูลนี้ เขาก็ต้องปฏิบัติหน้าที่ของตระกูลนี้ รักษาเกียรติอันสูงส่งของตระกูล

มีหลายครั้งที่ไม่เป็นตัวของตัวเอง

เขาอยู่ในสังคมนี้ พัวพันกับเรื่องประโยชน์มากเกินไป

“ขอบคุณนะ”

ซงเก้นพูดด้วยความดีใจ และรู้สึกขอโทษ

วันนี้พาเธอออกมา สร้างความลำบากให้เธอไม่น้อยเลย

จงเหยียนซีเข้าใจเขา และไม่ถือสาจริง ๆ

“ถ้าหากให้คุณเลือกอีกครั้งหนึ่ง คุณยังจะเลือกเกิดในตระกูลแบบนี้ไหม?”

เธอเอ่ยถามขึ้นมากะทันหัน

ซงเก้นไม่ลังเล “แน่นอน”

เขาไม่ได้อาลัยอาวรณ์ว่าตระกูลแห่งนี้นำพาอะไรมาให้เขา แต่ตระกูลนี้ให้ความอบอุ่นแก่เขา

จงเหยียนซี เธอเข้าใจความรู้สึกของซงเก้นเป็นอย่างดี บ้านหลังนี้ให้ครอบครัวที่อบอุ่นแก่เขา ในขณะเดียวกันก็ทำให้จำเป็นต้องรับมือกับความสัมพันธ์ของคนในวงสังคมนี้

จำเป็นต้องไปมาหาสู่กับคนและเรื่องพวกนี้

เธอยิ้มให้ซงเก้น “ฉันเห็นใจคุณ”

ท่วงทีของเธองดงามมาก ดวงตาหยีเหมือนดวงดาวในค่ำคืนนี้ที่สุกสกาวอย่างนั้น

งานเลี้ยงสุดสิ้นลงเมื่อใกล้ถึงห้าทุ่ม ตอนงานเต้นรำโอดีสเต้นรำกับองค์หญิงอยู่ตลอด ในงานเลี้ยงทั้งสองคนแทบจะเหมือนเงาตามตัวไม่ห่างกันเลย

เห็นได้ชัดมา โอดีสอาจจะแต่งงานกับองค์หญิง อีกทั้งมีความเป็นไปได้ถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์

นอกจากโอดีสและองค์หญิง ก็คือผู้ที่ชอบพายัมก็มาร่วมงานเลี้ยงครั้งนี้ คอยคุยกับเธออยู่ตลอดงาน จนทำให้เธอไม่มีเวลามาหาซงเก้น

งานเลี้ยงครั้งนี้ยังถือว่าผ่านไปได้อย่างสงบ

นอกเสียจากเหตุการณ์แทรกซ้อนนั่นช่วงระหว่างงาน

ทุกอย่างดูเหมือนราบรื่น ตอนที่ถึงประตูบ้าน กลับพบเจอเหตุการณ์แทรกซ้อนอีกอย่าง

เจียงโย่เชียนไล่ตามคนไม่ได้ ก็เลยไม่ไป จึงนั่งงอมืองอเท้าอยู่ที่นี่

เห็นรถยนต์คนนั้นที่เห็นเมื่อตอนบ่ายกลับมา เขาจึงวิ่งตามข้างสวนหย่อมมา ตอนที่รถกำลังเลี้ยวเข้าลานหน้าบ้าน เจียงโย่เชียนขวางหน้ารถเอาไว้

ไฟรถสว่างจ้า เขามองคนในรถไม่ชัด แต่ว่าแน่ใจได้ว่า จงเหยียนซีต้องอยู่ในนั้น เขาจะเลขทะเบียนรถได้

“พี่สะใภ้ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย” เจียงโย่เชียนอ้าแขนยืนอยู่หน้ารถ มีความเป็นไปได้ว่าจงเหยียนซีไม่ลงมา เขาก็จะไม่ไป

จงเหยียนซีที่นั่งอยู่ในรถสามารถเห็นคนที่ยืนอยู่หน้ารถได้ชัดเจน เธอขมวดคิ้ว

ซงเก้นลังเลนิดหน่อย “ให้ผมลงไปคุยกับเขาให้ชัดเจนไหม?”

จงเหยียนซีส่ายหน้า “ช่างเถอะค่ะ ให้ฉันไปคุยกับเขาดีกว่า”

ซงเก้นเม้มปากเล็กน้อย ไม่พูดอะไร

จงเหยียนซีลงรถ ปิดประตูแล้วพูดกับเขา “คุณกลับไปก่อนเถอะ”

คนขับรถหันไปมองข้างหน้า ซงเก้นบอกว่าไปเถอะ คนขับรถจึงจะขับไป

หลังจากรอให้รถไปแล้ว จงเหยียนซีจึงเดินมา สายตาของเจียงโย่เชียนกลับจ้องมองรถที่ขับไปแล้ว ระหว่างที่ขมวดคิ้วก็เอ่ยถาม “ผู้ชายคนนั้นที่อยู่ข้างในเป็นใคร?”

จงเหยียนซีไม่ตอบเขา ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “คุณมาหาฉันมีเรื่องอะไร?”