กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 1009

อาณาเขตขุนเขาประจิมของแจกันสมบัติทวีป ท่ามกลางม่าน ราตรีของเมืองหลวงแคว้นอวี้เซวียนหนึ่งในแคว้นใต้อาณัติมากมาย ของราชสานักต้าหลี แสงไฟงดงามเพิ่งจะถูกจุดขึ้นมา นักพรตวัย กลางคนคนหนึ่งที่นอนเมาหลับฟุบอยู่บนแผงดูดวงที่ตั้งอยู่ริมทาง พลันสะดุ้งโหยง เงยหน้าขึ้น ดวงตาสองข้างยังคงเหม่อลอยไร ้สติ คล้ายยังไม่สร่างเมา มือกลับหยิบกาเหล้าที่วางอยู่ด้านข้างขึ้นมา ดื่ม เหล้าถอนอาการเมาเรียบร ้อยแล้วถึงได้พรูลมหายใจยาวเหยียด เตรียมจะเก็บแผงกลับบ้าน นักพรตยื่นมือควักไปในชายแขนเสื้อ แอบลองชั่งน้าหนักถุงเงินเงียบๆ ได้เศษเงินก้อนมาบางส่วน ที่ มากกว่านั้นคือเหรียญทองแดง

บนถนนมีลูกหลานตระกูลขุนนางที่เพิ่งกลับมาจากการไปเที่ยว ยั่วสันต์ พืชหญ้าเขียวขจีต้นหลิวแตกหน่ อเหลือง แม้แต่คน เหยาะแหยะก็ยังเคลิบเคลิ้มหลงใหล พวกเขาขี่ม้ากลับเข้าเมืองมา ยามค่าคืน บนกีบม้าก็ราวกับนาพากลิ่นหอมของพืชหญ้าในฤดู ใบไม้ผลิมาด้วย

นักพรตวัยกลางคนเริ่มเก็บกระบอกไม้ไผ่บนโต๊ะ คีบเงินเหรียญ ทองแดงหลายเหรียญที่ใช ้ในการทานายกลับมา เพราะเสียดสีกับมือ อยู่เป็ นประจ า ผิวด้านนอกจึงแวววาว โยนพวกมันใส่ไว้ในกระบอกไม้

/

ไผ่ จากนั้นดึงผ้าปูโต๊ะที่เขียนแซ่สกุลไว้เต็มผืนออก เวลาปกติ นักพรตที่อยู่ที่นี่จะดูใบเซียมซีเพื่อทานายดีร ้าย ดูลายมือทานาย ชะตาชีวิตคู่ให้กับผู้คน แล้วยังเสี่ยงทายโดยการใช ้ตัวอักษรจีน เขียน จดหมายทางบ้านแทนคนที่ไม่รู ้หนังสือ แค่นี้ก็สามารถเพิ่มรายรับให้ ได้แล้ว ค่าใช ้จ่ายในเมืองหลวงเทียบกับแถบอ าเภอและเขตของ แคว้นอวี้เซวียนไม่ได้ ข้าวของราคาสูงจนคนเดาะลิ้น

ส่วนการท านายแซ่สกุลให้กับผู้อื่นก็เป็ น “วิชาติดตัว” ที่เขาเรียน มาจากถ่านด าน้อยในอดีต เป็ นกลวิธีในยุทธภพที่ไม่ได้เข้าขั้นอะไร ยังจาได้ว่าหนึ่งในความฝันของนางตอนเด็กก็คือลากอาจารย์พ่อ ออกท่องยุทธภพด้วยกัน ช่วยกันหาเงินก้อนโต! หาตลาดที่ผู้คน สัญจรคึกคัก นางจะช่วยตีฆ้องร ้องป่าวให้คนมารวมตัวกันเยอะๆ ก่อน จากนั้นอาจารย์พ่อก็ร่ายกระบวนท่าดาบสองสามกระบวนท่า แล้ว ค่อยใช ้หน้าอกทุบหินใหญ่ให้แตก ขายยาหนังสุนัขแล้วก็พวกยาเพิ่ม พลังอะไรกันไป ไม่ต้องกลัดกลุ้มว่าจะหาช่องทางขายไม่ได้ อาชีพ พวกนี้นางคุ้นเคยดีแถมยังช านาญอย่างมาก แน่นอนว่าอาจจะ เหนื่อยอยู่บ้าง แต่ถึงอย่างไรก็เป็ นอาชีพสุจริต อาชีพสกปรก บางอย่างที่มิอาจเอาออกหน้าออกตาได้ เงินที่ได้มาอย่างผิดมโน ธรรมในใจ ไม่ได้มายังดีกว่า

เฉินผิงอันหัวเราะ คิดจะท่องอยู่ในยุทธภพกับลูกศิษย์ใหญ่เปิด ขุนเขาด้วยวิธีพวกนี้ ดูเหมือนว่าจะเป็ นไปไม่ค่อยได้สักเท่าไรแล้ว ต่อ

/

ให้เขาที่เป็ นอาจารย์พ่อยินดี เกรงว่าตัวเผยเฉียนเองก็คงรู ้สึกว่าเป็ น เรื่องเหลวไหล

ทุกวันนี้แผงดูดวงนี้มีชื่อเสียงอยู่ในตลาดแถบนี้ของเมืองหลวง บ้างแล้ว

แต่แน่นอนว่าไม่อาจเข้าตาพวกขุนนางชนชั้นสูงได้ แค่หลอก พวกชาวบ้านยังพอท าได้ในสายตาของผู้ฝึกลมปราณที่แท้จริงแล้วนี่ ไม่ต่างอะไรจากพวกนักต้มตุ๋นที่หลอกเอาเงินคนอื่น

นอกจากข้าวของจุกจิกบางอย่าง เครื่องมือทามาหากินหลักๆ ก็ คือโต๊ะหนึ่งตัว ม้านั่งยาวสองตัวและธงหนึ่งผืน คาว่าโต๊ะก็คือหน้าโต๊ะ และขาโต๊ะล้วนสามารถถอดออกได้สะดวกในการเคลื่อนย้าย ด้านหลังแผงมีรถเข็นไม้คันหนึ่งจอดอยู่ วางพวกโต๊ะม้านั่งและธงลง ไปกองกันก็จากไปได้แล้ว นักพรตพเนจรไปเรื่อย คนผู้หนึ่งกินอิ่ม แล้วก็ไม่มีเรื่องอะไรให้ต้องกลัดกลุ้มอีก ฟ้ าดินกว้างใหญ่ สี่มหาสมุทร ล้วนเป็ นบ้าน

แต่นักพรตผู้นี้ยังเช่าบ้านผุพังหลังหนึ่งในเมืองหลวงที่ไม่มีคนอยู่ อาศัยมานาน ไม่ใช่ว่ามีผีอาละวาด ไม่ใช่บ้านผีสิงที่กลิ่นอายอึมครึม น่าสะพรึงกลัว ก็แค่ว่าคนที่มาพักอยู่ที่นี่มักจะถูกผีอ าฝันร ้ายเป็ น ประจ า เวลานอนมักจะหลับไม่ค่อยลง นานวันเข้าก็อ่อนเพลียสีหน้า โรยรา จึงไม่มีใครยินดีมาจ่ายเงินเพื่อซื้อความทุกข์ทรมานให้ตัวเอง อยู่ที่นี่ ค่อนข้างคล้ายคลึงกับฝีมือของภูตจิ้งจอกเกเรที่กล่าวถึงใน นิยายเรื่องเล่าประหลาด เจ้าของบ้านเคยเชิญนักพรตมากฝีมือให้มา

/

การาบ ทั้งได้ผลแล้วก็ไม่ได้ผล เพราะมีการตั้งปะราพิธีจึงยอมสงบ เสงี่ยมไป แต่พอผ่านไปพักหนึ่งก็ก่อกวนขึ้นมาอีก ช่วยไม่ได้จริงๆ แล้วนับประสาอะไรกับที่เจ้าของบ้านยังมีทรัพย์สินมาก ลูกหลานมี หลายรุ่นคน ท าอาชีพให้เช่าบ้านพักในเมืองหลวงโดยเฉพาะ บ้านที่ ได้ครอบครองยังมีอีกหลายหลังจึงไม่สนใจนักว่าเรือนพักหลังหนึ่งจะ ถูกก่อกวน อีกอย่างก็ไม่เคยมีคนตายมาก่อนจึงไม่ได้สนใจมากนัก แต่พอในที่สุดก็มีคนหลอกง่ายมาเยือน เป็ นนักพรตต่างถิ่นคนหนึ่ง จึงรังแกคนแปลกหน้า ค่าเช่าไม่ได้ลดให้เพราะถึงอย่างไรก็ถูก กาหนดมาแล้วว่าเป็ นลูกค้าที่ไม่มีทางกลับมาอีก จึงให้นักพรตเฒ่า จ่ายเงินค่ามัดจาทีเดียวนานครึ่งปี ในเมื่อฟันกาไรได้เน้นๆ ก็ควรฟัน ให้เต็มที่

ภายหลังนักพรตก็เจอปัญหาเข้าจริงๆ เขาไม่พอใจทันใด ไป อาละวาดถึงที่บ้านสองครั้ง ล้วนถูกไล่กลับมาง่ายๆ ทั้งสองครั้ง เห็นว่า ตัวเองเป็ นร ้านใหญ่ก็เลยรังแกลูกค้าอย่างนั้นหรือ? กระดาษสัญญา หนึ่งแผ่น ตัวอักษรดากระดาษขาวเขียนไว้อย่างชัดเจน ต่อให้ ฟ้ องร ้องคดีใหญ่โตแค่ไหนก็ยังเป็ นฝ่ ายข้าที่มีเหตุผล เจ้าที่เป็ น นักพรตไร ้ที่พึ่งคนหนึ่งจะทาอะไรได้? แล้วนับประสาอะไรกับที่ ชาวบ้านเมืองหลวงแคว้นอวี้เซวียนก็ขึ้นชื่อว่าไม่ต้อนรับคนนอก นักพรตคิดจะหาคนมาช่วยไกล่เกลี่ย อยากจะทวงความเป็ นธรรม จากท่านนายอ าเภอ ผลคือไม่มีใครกล้าช่วยเขียนกระดาษค าร ้องให้ ภายหลังชื่อเสียงของแผงดูดวงค่อยๆ เพิ่มมากขึ้น เจ้าของบ้านคนนั้น

/

คงรู ้สึกว่าศัตรูคู่แค้นควรคลี่คลายปมแค้นไม่ควรผูกปมแค้นให้ลึกซึ้ง กว่าเดิม จึงบอกให้ลูกชายที่ทางานอยู่ในฝ่ ายรับส่งเอกสารของที่ว่า การอาเภอเป็ นฝ่ ายไปเชิญนักพรตให้ไปดื่มเหล้าในเหลาสุรา แล้วคืน เงินมัดจาส่วนหนึ่งไปให้ ก็ถือว่าไกล่เกลี่ยข้อพิพาทให้ยุติลงได้แล้ว เพียงแต่ว่าตอนดื่มเหล้า คุณชายที่รับหน้าที่เป็ นเสมียนผู้น้อยอยู่ใน ที่ว่าการเอาเท้าวางพาดบนโต๊ะ เรอเสียงดัง เอ่ยสัพยอกอีกฝ่ าย ประโยคหนึ่งว่า เจ้าเป็ นนักพรตที่กาจัดปีศาจปราบผีไม่ใช่หรือ ยัง ต้องกลัวสิ่งสกปรกอย่างพวกผีร ้ายอีกหรือไร?

นักพรตเพียงแค่ยิ้มเอ่ยกลับไปหนึ่งประโยคว่า มีดและสว่าง เส้นทางต่าง หยินหยางเดินคนละทาง หากว่าเอาแต่อาศัยเวทคาถา ตระกูลเซียนฆ่าแกงกันอยู่ถ่ายเดียว เดินอยู่ริมน้ารองเท้าจะไม่เปียก ได้อย่างไร ปฏิบัติดีต่อทั้งคนและผีย่อมดีที่สุด

ถึงอย่างไรคุณชายผู้นั้นก็ทางานอยู่ในที่ว่าการมานานหลายปีจึง จับผิดค าพูดของอีกฝ่ ายได้ทันใด ใช ้รองเท้าเคาะโต๊ะ ยิ้มถามว่า ประโยคนี้ของนักพรตอู๋ซุกซ่อนความนัย ไม่ทราบว่าในสายตาของ นักพรต ข้ากับบิดาเป็ นคนหรือเป็ นผี แล้วเจ้าตัวการที่ก่อกวนอยู่ใน เรือนเป็ นคนหรือเป็ นผีกันล่ะ?

คืนนี้นักพรตวัยกลางคนเข็นรถเข็นไม้กลับไปที่บ้านพัก เดินมา ที่ประตูด้านข้างของเรือน ควักกุญแจพวงหนึ่งออกมา ตรงนี้ไม่มี ขั้นบันไดจึงเข็นรถเข้าไปข้างในได้โดยตรง

/

นักพรตเพิ่งจะลงกลอนประตูก็มีผีหญิงกระโปรงสีแดงที่เท้าไม่ สัมผัสพื้นตนหนึ่ง “ลอยมา” เอ่ยสัพยอกว่า “นักพรตอู๋ เป็ นเพราะราช ส านักของพวกเราควบคุมไม่เข้มงวด ไม่อย่างนั้นนักพรตตัวปลอม อย่างเจ้าก็อย่าว่าแต่มาลงหลักปักฐานอยู่ในเมืองหลวงเลย แม้แต่จะ เข้าเมืองก็ยังเข้ามาไม่ได้ด้วยซ้า”

แต่งกายและมวยผมอย่างคนในวัง ผิวพรรณดุจหิมะ คิ้วตางดงาม ดวงหน้าอ่อนเยาว์เส้นผมยาวเหยียด

น่าเสียดายที่สตรีไม่ใช่คน

นักพรตโต้กลับทันใด “แม่นางเซวีย คาพูดนี้เจ้าพูดผิดแล้ว ตาม กฎหมายของแคว้นอจี้เซวียน ในอาณาเขตของหนึ่งแคว้น นอกจาก หน่วยเต้าสู่ที่อยู่ในการปกครองของกรมพิธีการแห่งราชส านักแล้ว หนังสือรับรองการออกบวชส่วนตัวที่ฝ่ ายต่างๆ เป็ นผู้ออกให้ก็ถือว่า เป็ นหนังสือรับรองการออกบวชเหมือนกัน ทางราชส านักก็ยอมรับมา โดยตลอด ผินเต้าใช ้เส้นสาย สานความสัมพันธ ์ ต้องจ่ายเงินไปถึง แปดสิบต าลึงเงิน หนังสือรับรองการออกบวชที่ซื้อมาจากเงินแท้ๆ ของจริง อย่าว่าแคว้นอวี้เซวียนเลย ต่อให้เป็ นเมืองหลวงต้าหลีข้าก็ ยังกล้าไป นี่เรียกว่ามีเหตุผลก็เดินท่องได้ทั่วหล้า ตัวตรงไม่กลัวเงา เอียง”

เท่ากับว่าจ่ายเงินแปดสิบตาลึงเงินซื้อยันต์คุ้มกันกายแผ่นหนึ่ง หากว่าไม่มีสถานะชั้นนี้อยู่ นักพรตต่างถิ่นคิดอยากจะตั้งแผงหาเงิน

/

เกรงว่าคงต้องถูกพวกเสมียนฝ่ ายครัวเรือนของที่ว่าการถลกหนัง ออกไปแล้วหลายชั้น