กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 1084

นาทีถัดมาในหอโคมเขียว เจียงซ่างเจินก็ได้เห็นภาพเหตุการณ์ ที่เกือบจะทาให้ขนทั่วร่างของเขาลุกชัน ผู้ฝึกตนหญิงแห่งเปลี่ยวร ้าง ที่ดวงตาทั้งสองไร ้แวว เหม่อลอยไปเพียงครู่เดียวก็พลัน “คืนสติ” กลับมา เหมือนคนที่นอนหลับเต็มอิ่มแล้วเพิ่งจะสะดุ้งตื่นจากความ ฝันครั้งใหญ่ นางสะบัดศีรษะเบาๆ มองไปทางเฉินผิงอันชุดขาวที่มี ดวงตาสีทองบริสุทธิ์ ประโยคแรกที่นางเปิดปากพูดถึงกับเป็ นคาว่า “เจ้าขุนเขา ให้ข้าเป็ นคนตามหาร่องรอยของสัตว์เดรัจฉานเผ่าปีศาจ ตนนั้นเองดีไหม?”

เจียงซ่างเจินปากอ้าตาค้าง

ท าได้อย่างไร?

ใช้ขอบเขตก่อก าเนิดควบคุมขอบเขตก่อก าเนิดหรือ?

เดิมที่ผู้ฝึ กบาเพ็ญตนก็มีจิตใจที่หนักแน่นเหนือกว่ามนุษย์ ธรรมดาอยู่แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเซียนดินที่ฝึ กบาเพ็ญตนประสบ ความส าเร็จ หากจะพูดถึงผู้ฝึกตนใหญ่บนยอดเขาการเปลี่ยนแปลง ความทรงจาของผู้ฝึกลมปราณที่ขอบเขตต่างกันมากก็ยังไม่ใช่เรื่อง ง่ายหากขอบเขตไม่ต่างกันสักสองสามขอบเขตก็อย่าหวังว่าจะท าได้ ส าเร็จ แล้วนับประสาอะไรกับที่ผู้ฝึกตนใหญ่ยังต้องมีวิชาลับหลาย อย่างถึงจะมีโอกาสทาสาเร็จได้ ถึงจะกล้าลงมืออามหิตอย่างนี้ พูดถึง

แค่ว่าควรจะ “แล่” ความทรงจาของผู้ฝึกตนทิ้งไปอย่างไร การกระตุก เส้นสาย กิ่งก้านจานวนนับไม่ถ้วนให้ขาดออกจากกันเพิ่งจะเป็ นแค่ ด่านแรกเท่านั้น ควรจะเติมความทรงจ าให้เต็ม ถมช่องว่างให้สมบูรณ์ โดยที่ให้เชื่อมโยงเข้ากับสภาพจิตใจดั้งเดิมอย่างไร ้รอยต่อ ประหนึ่ง น้ามาลาคลองก่อเกิด ต้องให้เส้นสายความคิดทั้งหมดสมเหตุสมผล ได้อย่างไร ก็คือด่านที่สูงยิ่งกว่าอีกด่านหนึ่ง หาไม่แล้วหากไม่ระวังแม้ เพียงนิด ถูกจิตแห่งมรรคาของผู้ฝึ กตนที่ก่อกาเนิดขึ้นมาตาม ธรรมชาติสัมผัสได้ถึงต้นอ่อนแห่งความผิดปกติขึ้นมา ในฟ้ าดินเล็ก ร่างกายมนุษย์ก็จะตามมาด้วยผลลัพธ ์อันรุนแรงที่ฟ้ าถล่มแผ่นดิน ทลาย หากจิตวิญญาณของผู้ฝึกลมปราณไม่แหลกสลายกลายเป็ น คนที่มที่อปัญญาอ่อน ก็ง่ายที่จะธาตุไฟเข้าแทรก นี่ก็คือการต่อต้าน ทางสัญชาตญาณอย่างหนึ่ง ยอมให้พินาศวอดวายกันไปทั้งสองฝ่ าย โดยไม่เสียดาย ส่วนผู้ฝึ กตนหญิงจากเปลี่ยวร ้างที่วิธีการไม่เลว ตรงหน้าผู้นี้ ขอบเขตก่อกาเนิดคนหนึ่งก็กล้าเข้ามาวางแผนปั่นป่ วน อยู่ในพื้นที่มงคลดอกบัวระดับความแข็งแกร่งของจิตแห่งมรรคาจะมี มากแค่ไหน แค่คิดก็พอจะรู ้ได้

เจียงซ่างเจินยอมรับว่าตัวเองมิอาจสร ้างวีรกรรมเช่นนี้ได้ ตา เฒ่าสวินที่เป็ นขอบเขตบินทะยานก็ไม่น่าจะทาได้ถึงขั้นนี้

เฉินผิงอันเงยหน้ามองไปยังราวระเบียงตรงชั้นสอง ยิ้มเอ่ยว่า “โจวอันดับหนึ่ง ถ้าอย่างนั้นข้าก็จะถอยกลับไปพร ้อมกับความสาเร็จ แล้วนะ”

เจียงซ่างเจินไร ้ค าพูดจะตอบโต้

สตรีมองตามสายตาของเจ้าขุนเขาเฉินไป หันไปมองปัญญาชน ชุดเขียวที่จอนผมสองข้างมีสีขาวแซมคนนั้น นางหมุนตัวหันไปกุม หมัด สตรีหน้าตางดงามคิ้วตาเบิกบานใช ้เสียงในใจคลี่ยิ้มบางๆ เอ่ย แนะนาตัวเองว่า “ข้าชื่อสวี่เจียวเชี่ย คือลูกศิษย์ที่ไม่ได้รับการบันทึก ชื่อของเฒ่าหูหนวกแห่งกาแพงเมืองปราณกระบี่ ปีนั้นได้รับคาสั่ง จากอิ่นกวานจึงออกมาจากบ้านเกิดก่อน แฝงตัวเข้ามาในใบถงทวีป อย่างลับๆ อันที่จริงข้าได้พบกับโจวอันดับหนึ่งเป็ นครั้งที่สองแล้ว แต่ ปีนั้นติดขัดที่สถานะของสายลับ เพื่อป้ องกันไม่ให้มีนักรบพลีชีพของ เปลี่ยวร ้างมาก่อคลื่นมรสุมที่นี่ เป็ นเหตุให้ตอนนั้นไม่สะดวกจะเป็ น ฝ่ายทักทายโจวอันดับ หนึ่ง”

เจียงซ่างเจินมีสีหน้ากระอักกระอ่วน “เข้าใจๆ ล าบากแล้ว ล าบากแล้ว”

ก่อนจะจากลากัน เฉินผิงอันใช ้เสียงในใจพูดกลั้วหัวเราะว่า “โจว อันดับหนึ่ง อีกเดี๋ยวจะมีร่างแยกของข้ามาหาเจ้า ถึงเวลานั้นเขาจะ พาเจ้ากับสวี่เจียวเชี่ยไปที่ปากบ่อน้าด้วยกันบ่อน้าคือเบาะแสที่เจ้า อารามผู้เฒ่าทิ้งไว้ หากไม่ผิดไปจากที่คาด พวกเจ้าก็สามารถอาศัย ช่องทางนี้เข้าไปในนครเซิ่นจึงของราชวงศ์ต้าเฉวียนได้ หากเป็ น เส้นทางที่เชื่อมโยงกันเหมือนกุยชวีก็สามารถหวนกลับมาที่พื้นที่ มงคลได้ แต่หากเป็ นเส้นทางทางเดียวก็รบกวนโจวอันดับหนึ่งไป เยือนท่าเรืออวี๋หลินแคว้นอวิ่นเหยียนสักรอบ ช่วยไปดูแล

สถานการณ์ใหญ่ของที่นั่นให้หน่อย แล้วนาจดหมายฉบับหนึ่งไป มอบให้เวินอวี้กับมือตัวเอง ข้ามีเรื่องจะขอร ้องหากเวินอวี้ตอบตกลง ถึงเวลานั้นสวี่เจียวเชี่ยอาจจะต้องใช ้คราบร่างเซียนของหันอวี้ซู่ หาก เวินอวี้รู ้สึกว่าไม่เหมาะสมก็ช่างเถอะ ไม่จาเป็ นต้องบังคับฝืนใจ”

หากเป็ นปกติ เรื่องราวงดงามอย่างการได้จับมือกับสาวงามท่อง ไปในยุทธภพเช่นนี้เจียงซ่างเจินต้องไม่มีทางปฏิเสธแน่นอน หาก ขมวดคิ้วสักครั้งก็ถือว่าโจวอันดับหนึ่งเฉื่อยชากับหน้าที่การงาน ไม่รู ้ กาลเทศะ

เพียงแต่ว่าเวลานี้ไม่ว่าเจียงซ่างเจินจะมองสวี่เจียวเชี่ยอย่างไรก็ รู ้สึกขนลุกขนพองทุกที ชายแขนเสื้อสีแดงปักธูปหอมอะไรกัน สตรีที่ อยู่ตรงหน้าผู้นี้น่ากลัวยิ่งกว่าผีงามในป่ าเขาเสียอีก แต่ถึงอย่างไรก็ เป็ นงานในหน้าที่ของผู้ถวายงานอันดับหนึ่ง เจียงซ่างเจินไม่มีเหตุผล ที่จะไม่ไปเยือนนครเซิ่นจึงและท่าเรืออวี๋หลิน รอกระทั่งเฉินผิงอันชุด ขาวหายตัวไปกลางอากาศ สวี่เจียวเชี่ยที่เห็นได้ชัดว่าได้คาสั่งจาก เจ้าขุนเขาเช่นเดียวกันก็กุมหมัดให้โจวอันดับหนึ่ง สตรีร่างสูงเรือน ร่างอวบอิ่มบุคลิกสุภาพเรียบร ้อย คิ้วตาอ่อนโยนมองเขาด้วยสายตา นุ่มนวลดุจสายตาที่สตรีใช ้มองชายคนรัก แต่เจียงซ่างเจินกลับเป็ น คนเก่าแก่ในยุทธภพที่ล้มลุกคลุกคลานอยู่ในพุ่มบุปผามาชั่วชีวิต รู ้ ว่านางใช ้เวทลับนอกรีตมอมเมาใจคน เป็ นเหตุให้เมื่อปรากฏอยู่ใน สายตาคนนอกจึงเหมือนสตรีที่เพิ่งแต่งงานใหม่ผู้มีดวงตาเจ้าชู้ ยั่วยวน พบเจอใครก็ทาท่าอยากจะพูดแต่ไม่ยอมพูด

ในฐานะหนึ่งในร่างแยกซึ่งเป็ นผู้พิศมรรคา หลังออกมาจาก พรรคที่หุ่นเชิดยันต์ของเซียวสิงอยู่ก็เดินทางไปเยือนทั่วทิศในพื้นที่ มงคลรากบัว แล้วก็ได้ทยอยเจอกับผู้ฝึกกระบี่ในท้องถิ่นสี่คนที่เพิ่งถือ ก าเนิด ใช ้เหตุผลอธิบายให้เข้าใจ ใช ้อารมณ์ท าให้คล้อยตาม สุดท้ายก็โน้มน้าวสองในสี่คนได้สาเร็จ พวกเขาต่างก็ยินดีไปชม ทัศนียภาพด้านนอกที่อยู่ “นอกฟ้ า” เฉินผิงอันมีสัญญาวิญญูชนกับ พวกเขา ในอนาคตพวกเขาจะไปลงหลักปักฐานที่ไหน หรือจะหวน กลับมายังบ้านเกิดหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับความตั้งใจของพวกเขาเอง แต่ ก่อนจะตัดสินใจต้องไปเยือนภูเขาลั่วพั่วหรือไม่ก็แคว้นหูก่อนรอบ หนึ่ง ลองไปทักทายพูดคุยกันดูก่อน

คนหนึ่งคือคุณหนูตระกูลใหญ่ที่อยู่ในห้องส่วนตัวของอาเภอ ใหญ่ชานเมืองหลวงแคว้นหนันเยวี่ยน นางหลงใหลอยู่กับบทกวี ชายแดนและเซียนกระบี่ในตารา เรื่องที่คิดไว้ส าเร็จดังใจปรารถนา ความฝันงดงามกลายเป็ นความจริง ก่อนหน้านี้นางสะบัดเอากระบี่สั้น สีแดงสดเล่มหนึ่งออกมาจากฝ่ามือ

อีกคนหนึ่งคือจอมยุทธเคราดกที่ขี่ลาสะพายกระบี่ท่องไปตาม ขุนเขาสายน้า ก่อนหน้านั้นดื่มเหล้าอีกใหญ่อยู่บนหลังลา ร่าง โคลงเคลงไปตามการก้าวเดินของลา เรอกลิ่นเหล้าออกมาคาหนึ่งก็ มีเม็ดกระบี่สีดาสนิทเหมือนสีหมึกเม็ดหนึ่งปะปนออกมาด้วย

ชื่อจริงของสตรีคือม่ายชิง เดิมทีนางกาลังเป็ นกังวลเรื่องการ แต่งงานเชื่อมสัมพันธ ์ที่พ่อแม่จัดหามาให้ ย่อมยินดีที่จะได้ออกไป

ผ่อนคลายจิตใจข้างนอก ทิ้งจดหมายไว้ฉบับเดียวนางก็แอบหนีออก จากบ้านมาแล้ว

จอมยุทธผู้ห้าวหาญมีนามว่าเกอซูหล่งซ่าง คนในตระกูลเป็ น เมล็ดพันธ ์แม่ทัพกันมาทุกรุ่นทุกสมัย เขาเคยเป็ นแม่ทัพบู๊ที่ชายแดน ของอดีตราชสานักแคว้นเป่ ยจิ้น มีความสัมพันธ ์ที่ไม่ปรองดองกับ ถังเถี่ยอี้ฮ่องเต้องค์ใหม่ จึงลาออกจากการเป็ นขุนนางแล้วออกเดิน ทางไกล

ก่อนหน้านี้คนหนึ่งขี่ลา คนหนึ่งทะยานลมอยู่ด้านข้าง พูดคุยกัน อย่างถูกคอ คุยกันไปตลอดทางจนถึงเรื่องที่ว่าควรจะเปลี่ยน สถานการณ์ในปัจจุบันที่ความรู ้คุณธรรมของหลายแคว้นเสื่อมทราม ได้อย่างไร

ระหว่างที่เดินทางกันมา คนหนึ่งถาม อีกคนก็ตอบ

ชามขาวอ่างไม้ ขวดกระเบื้องไหโถ สามารถสร ้างฟ้ าดิน ใช ้พื้นที่ อันน้อยนิดมารองรับแผ่นดินกว้างไกลหมื่นลี้ได้จริงหรือ?

ได้สิ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน