กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 1088

เฉินผิงอันกางนิ้วทั้งห้าออก กดลงไปบนท้ายทอยของอีกฝ่าย ยิ้ม บางๆ เอ่ยว่า “บอกว่าพวกเจ้าคือคนมหัศจรรย์ เจ้าก็เชื่อจริงๆ หรือ นี่?”

ผีบัณฑิตพยายามเปิดปากเอ่ย “ไม่ทราบว่าซ่างเซียนมีนามว่า อะไร?”

เฉินผิงอันหยิบแท่นฝนหมึกขนาดใหญ่หนักอึ้งที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมา ทุบลงไปบนท้ายทอยของอีกฝ่ ายหนักๆ แท่นฝนหมึกแหลกสลาย กลายเป็ นผุยผง ผีเซียนดินที่โดนทุบก็รู ้สึกว่ามีดาวสีทองหมุนติ้วอยู่ ตรงหน้า รู ้สึกเพียงว่าน้าในสมองแทบจะถูกนักฆ่าผู้นี้รีดออกมาแล้ว

ผีบัณฑิตที่จิตวิญญาณเกือบจะแหลกสลายได้แต่ขอร ้องวิงวอน ว่า “ซ่างเซียนโปรดอภัยให้ด้วย”

เฉินผิงอันถาม “สามีภรรยาสกุลหม่าผู้นี้ หลายปีมานี้อาศัยวิธีรื้อ ก าแพงตะวันออกมาเสริมกาแพงตะวันตกเพื่อสะสมบุญกุศล เป็ นเจ้า ที่สอนพวกเขาสินะ? ช่วยให้พวกเขาหล่อหลอมใบไหวเป็ นวัตถุแห่ง ชะตาชีวิต อาศัยสิ่งนี้มาทาให้ได้รับการปกป้ องจากบรรพบุรุษ เพื่อที่จะได้เล่นตุกติกกับสมุดคุณูปการของศาลเทพอภิบาลเมือง นี่ก็ เป็ นฝีมือของเจ้าเหมือนกันหรือ? สูงสว่าง (เป็ นการแปลตรงตัว อีก ความหมายจะหมายถึงฉลาด) มากเลยนะ ไม่เลว ไม่เลว”

้

ผีบัณฑิตตะลึงพรึงเพริดอย่างหนัก

เฉินผิงอันหันหน้าไปอีกทาง หัวเราะเสียงเย็น “คิดหนีรึ?”

ร่มกระดาษน้ามันพุ่งออกไปราวกระบี่บิน ลอดทะลุระเบียงไป พร ้อมกับลาแสง ตรงดิ่งไปยังเทพเซียนผู้เฒ่าขอบเขตก่อกาเนิดที่ แอบร่ายวิชามองขุนเขาสายน้าผ่านฝ่ ามือลอบมองเหตุการณ์อยู่ ตลอด แทงทะลุหัวใจของอีกฝ่าย พาร่างเขาไปปักตรึงอยู่บนก าแพง

ผู้ฝึกตนขอบเขตก่อกาเนิดที่มีรูปโฉมเป็ นหญิงชราก็คือคนรู ้ใจ ของประมุขหญิงฉินเจิงหลายปีมานี้ดูแลสาวใช ้นักการของเรือนหลัง สกุลหม่ามาโดยตลอด วันนี้เห็นท่าไม่ดีก็คิดจะเผ่นหนีเพื่อความ ปลอดภัยเอาไว้ก่อน

เพียงแต่เพราะภาพเหตุการณ์ในลานบ้านเต็มไปด้วยเมฆหมอ กบดบัง ตราผนึกเข้มข้น หญิงชราถึงกับมองไม่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ภายในแม้แต่น้อย นี่ทาให้นางตกตะลึงขวัญผวาคงไม่ใช่ว่าเป็ น…ห้า ขอบเขตบนหรอกนะ?!

เพียงแต่นางเพิ่งจะร่ายเวทหดย่อพื้นที่ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ ายจะรอ เวลานี้อยู่แล้ว ร่มกระดาษน้ามันที่ทามาจากวัสดุธรรมดากลับเหมือน กระบี่ยาวที่แทงทะลุหน้าอกของนางในเสี้ยววินาที แรงกระแทก มหาศาลท าให้นางไถลกรูดออกไป หลังกระแทกเข้ากับก าแพงความ เจ็บปวดที่ราวกับถูกกระชากหัวใจนั้นทาให้หญิงชราร ้องโหยหวน เหมือนคนเสียสติสองมือของนางจะดึงเอาร่มกระดาษน้ามันที่ปักตรึง

้

ตรงหน้าอกออก เพียงแต่ว่านิ้วมือเพิ่งจะสัมผัสโดนตัวร่มนางก็ต้อง เจอกับความเจ็บปวดอีกชนิดหนึ่งที่ราวกับหัวใจถูกคว้าน ศีรษะของ หญิงชรากระแทกไปด้านหลังอย่างแรง ที่แท้ปราณกระบี่ที่อยู่ในร่ม กระดาษน้ามันคันนั้นก็พลันเพิ่มขึ้นพรวดพราด เปลวเพลิงสีทอง หลายเส้นแผ่ลามไปบนฝ่ ามือ แขนและลามไปทั่วร่างของหญิงชรา ด้วยความเร็วราวกับฟ้ าผ่าไม่ทันป้ องหู ไม่เพียงแค่นี้เท่านั้น เปลว เพลิงที่เหมือนสายน้าไหลพวกนั้น ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่ทาร ้าย เนื้อหนังเส้นเอ็นและกระดูกแม้เพียงน้อย พวกมันยังค่อยๆ แทรกซึม เข้าไปในจิตวิญญาณของหญิงชรา นี่คือคาถาอัคคีที่บรรลุถึงแก่น แท้อันยอดเยี่ยมสุดขีด คิดไม่ถึงเลยว่าบนโลกจะมีวิชาเปลวเพลิงที่ เผด็จการได้ถึงขนาดนี้ เป็ นเหตุให้ภูเขาสายน้าของฟ้ าดินร่างกาย มนุษย์ของหญิงชราประหนึ่งเจอกับฝนเปลวไฟที่ตกลงมา

การลงทัณฑ์โดยเปลวเพลิง

พูดถึงแค่ทะเลสาบหัวใจของผู้ฝึกตนขอบเขตก่อก าเนิดก็เหมือน ถูกพระเพลิงโหมต้มจนเดือดพล่าน ไอน้าลอยอบอวล ทะเลสาบหัวใจ ของผู้ฝึกตนกลายมาเป็ นหม้อน้ามันเดือดหม้อหนึ่ง

เฉินผิงอันคลายนิ้วออก ยืดตัวขึ้นตรง ขยับเท้าไปหาหญิงชราที่ มีความเป็ นไปได้มากว่าจะเป็ นผู้บงการหลักของสกุลหม่า

ผีบัณฑิตนอนคว่าอยู่บนโต๊ะ รออยู่ครู่หนึ่ง ดูเหมือนว่าซ่างเซียน จะไปที่อื่นแล้วจริงๆ เขาที่เป็ นผู้ฝึกตนอิสระแห่งป่ าเขาเคยชินกับวิถี แห่งคากล่าวที่ว่าสหายตายผินเต้าไม่ตายมานานแล้ว สถานที่แห่งนี้

้

ไม่เหมาะจะให้อยู่นาน ต้องรีบจากไปโดยเร็วที่สุด เขาจึงรีบลุกขึ้นนั่ง เพียงแต่ว่าเขาก็ต้องรู ้สึกอยากร ้องไห้แต่ไร ้น้าตาขึ้นมาทันใด รู ้สึก เหมือนบิดาเสีย พูดเสียงสั่นว่า “แดนสายฟ้ าของภูเขามังกรพยัคฆ์!”

ที่แท้ซ่างเซียนผู้นั้นก็ทิ้งค่ายกลแดนสายฟ้ าเอาไว้!

พริบตานั้นผีโอสถทองตนนี้ก็รู ้สึกเหมือนตัวเองได้ไปเยือนแท่น ลงทัณฑ์บรรพกาลแห่งหนึ่ง ฟ้ าดินกว้างใหญ่ไพศาลมองไปมีแต่ ความว่างเปล่าสุดลูกหูลูกตา

นาทีถัดมาสายฟ้ าก็ร ้องคารามเลือนลั่น จุดที่ห่างไปไกลมากมี สายฟ้ าด าสนิทเหมือนหมึกเส้นหนึ่งฉีกกระชากม่านฟ้ าสีขาวหิมะ ออกจากกัน จากนั้นสายฟ้ าหลายสิบหลายร ้อยเส้นก็พากันพุ่ง ออกมา ตามมาติดๆ ด้วยฝ่ ามือสีทองที่ใหญ่ราวขุนเขาประหนึ่งประตู ที่เปิดอ้า หลังจากแหวก “ประตูห้องบานหนึ่ง” ออกบนดินแดนของ ความว่างเปล่าไร ้ที่สิ้นสุดแห่งนี้แล้วก็ค่อยๆ เผยให้เห็นรูปลักษณ์ ทั้งหมด คือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เรือนกายใหญ่โตมโหฬารในมือถือแล้เหล็ก สวมเสื้อเกราะสีทองเดินก้าวออกมา ทั่วร่างสีทองล้อมวนไปด้วย สายฟ้ าแลบห้าสี ทุกก้าวที่เยื้องย่าง แผ่นดินจะต้องสะเทือนเลือนลั่น ตามไม่หยุด ศีรษะของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ขยับเข้าใกล้แท่นลงทัณฑ์นั้นช ้าๆ หลุบตาลงต่ามองผีตัวเล็กจ้อยเหมือนมดที่นอนกองอยู่กับพื้น

ดวงตาสีทองเย็นชาของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประหนึ่งดวงตะวันสีทอง อร่ามสองดวงที่ลอยอยู่กลางอากาศ ส าหรับผีในโลกมนุษย์แล้ว ยังจะ มีภาพเหตุการณ์ไหนที่น่าหวาดกลัวไปยิ่งกว่านี้ได้อีก?

้

หยินหยางคือผู้สร ้าง บนสวรรค์ชั้นฟ้ าสูงมีทวยเทพ

หรือว่านี่ก็คือคาว่า “สูงสว่าง” อย่างที่ซ่างเซียนท่านนั้นพูดถึง?

เฉินผิงอันสอดสองมือไว้ในชายแขนเสื้อ ยืนอยู่ในห้องแห่งหนึ่งที่ มืดทึบ มองหญิงชราที่ถูกร่มกระดาษน้ามันปักตรึงไว้บนกาแพง

“เวทบังคับกระบี่” บทนี้เขาเรียนรู ้มาจากเผยหมินแห่งเวทกระบี่

ต้องฝึกบ่อยๆ จะได้เกิดเป็ นความช านาญ วันหน้าจะได้มอบเป็ น ของขวัญตอบแทนกลับคืนแก่เผยหมิน

เฉินผิงอันยิ้มเอ่ย “ตอนนี้ยังตายไม่ได้หรอก ไม่เสียแรงที่เป็ นเทพ เซียนผู้เฒ่าก่อก าเนิดดูจากท่าทางแล้วน่าจะยังทนได้อีกสักพัก ถ้า อย่างนั้นอีกเดี๋ยวพวกเราค่อยมาคุยกัน ข้าต้องไปพบปรมาจารย์ผู้ เฒ่าเสิ่นเสียหน่อย”

หญิงชราที่จิตวิญญาณเหมือนถูกแล่เนื้อเถือหนังเป็ นพันเป็ น หมื่นมีดพูดเสียงสะอื้น “ไว้ชีวิตข้าเถอะ ไว้ชีวิตข้าเถอะ”

เฉินผิงอันกล่าว “นี่เพิ่งจะเริ่มต้นเอง เป็ นแค่อาหารเรียกน้าย่อย เท่านั้น อาหารจานหลักยังรออยู่นะ”

ไม่รอให้หญิงชราพูดอะไร เฉินผิงอันก็หวนกลับไปที่ลานบ้านอีก ครั้ง

เงาร่างปราดเปรียวของคนผู้หนึ่งไต่ผนังปืนกาแพงได้เหมือนเดิน บนพื้นที่ราบเรียบสุดท้ายมาหยุดยืนอยู่บนก าแพง เรือนร่างของผู้

้

เฒ่ายึดตรงผึ่งผาย สองตาฉายประกายเจิดจ้า พกดาบยาว ในมือถือ ห่อผ้าทรงยาว พลังอานาจบีบคั้นผู้คน

ตรงจุดไท่หยางของผู้เฒ่ามีเส้นเลื้อยขยุกขยิกเหมือนงูที่โอบ ล้อมขุนเขา นี่ก็เป็ นเพราะจิตวิญญาณของผู้ฝึ กยุทธอุดมสมบูรณ์ พลังลมปราณเปี่ยมล้นจนถึงขั้นแผ่ออกมาข้างนอกแล้ว คือลางที่ว่า ก าลังจะฝ่าทะลุขอบเขตได้แล้ว

ปรมาจารย์วิถีวรยุทธ ขอแค่เลื่อนเป็ นเดินทางไกลก็จะห่างจาก ขอบเขตยอดเขาอีกแค่ก้าวเดียวเท่านั้น ต่อให้ได้นั่งครองบัลลังก ์เป็ น จักรพรรดิก็จะไม่ยอมเอามาแลกกับสิ่งนี้

บนมือของเสิ่นเค่อสวมแหวนหยกมันแพะวงหนึ่ง ปรมาจารย์ วิถีวรยุทธที่ปิดบังชื่อแซ่ท่านนี้ นอกจากจะสอนหมัดแล้ว ยังรับหน้าที่ ฝึกเหยี่ยวให้กับลูกหลานสกุลหม่าบางคนโดยเฉพาะอีกด้วย

แหวนที่อยู่บนนิ้วมีค่าแค่ไม่กี่แดง แต่มีความหมายของการเป็ น ของที่ระลึก คือของรักของฮ่องเต้แคว้นเล็กพระองค์หนึ่ง ระหว่างที่ทา สงครามใหญ่ วิถีทางโลกค่อนข้างวุ่นวายเป็ นเสิ่นเค่อที่ไปหักเอามา จากนิ้วของฮ่องเต้พระองค์นั้น ในคืนนั้นเสิ่นเค่อที่เปิดฉากสังหาร อย่างดุเดือดในวังหลวงได้เสพติดการเป็ นฮ่องเต้อย่างเต็มอิ่มแล้ว ทุก วันนี้พอมาลองนึกดูสตรีออกเรือนแล้วพวกนั้นมีรสชาติยอดเยี่ยมนัก เพียงแต่น่าเสียดายที่เรื่องราวงดงามอย่างการได้หลับนอนกับฮองเฮา และเหล่าสนมเหมือนได้ขี่ม้าประเภทนี้ ไม่อาจเอามาพูดคุยกับคนอื่น

้

เป็ นกับแกล้มแกล้มสุราได้ ได้แต่หวนนึกถึงกับตัวเองระหว่างดื่มเหล้า เป็ นเรื่องที่น่าเสียดายยิ่งนัก

เสิ่นเค่อเอาห่อผ้าทรงยาวที่ไม่รู ้ว่าห่ออาวุธอะไรจิ้มไปที่หัวกาแพง เบาๆ ยิ้มถามว่า “ไอ้ หมอนั่นอยู่ที่ไหน?”

ผลคือปรมาจารย์วิถีวรยุทธท่านนี้สังเกตเห็นว่าบรรยากาศใน ลานบ้านแห่งนี้ผิดปกติ

ใช่แล้ว จากข้อเรียกร ้องของตน สามีภรรยาสกุลหม่าคู่นั้นป่ าว ประกาศต่อภายนอกมาโดยตลอดว่าตนคือผู้ฝึ กยุทธขอบเขตห้า ดังนั้นในสายตาของเด็กหญิงพวกนี้จึงมีน้าหนักไม่มากพอสินะ? ไม่ เป็ นไร หลังจากวันนี้ถามหมัดเสร็จแล้ว ลูกหลานสกุลหม่าทุกคน แม้กระทั่งนังหนูหม่าเยว่เหมยผู้นั้นก็จะได้รู ้ความจริงข้อหนึ่งว่า อันที่ จริงแล้วสกุลหม่าอ าเภอหย่งเจียของพวกเขาจ่ายเงินเพียงเล็กน้อย แต่กลับเชื้อเชิญเทพที่แท้จริงมาได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน