กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 1093

เซี่ยโก่วเริ่มโยกตัว โบกชำยแขนเสื้อ ปำกก็ท่องพึมพำไม่หยุด เฒ่ำตำบอดอดไม่ไหวถำมว่ำ “ท ำอะไรน่ะ?”

เซี่ยโก่วพูดด้วยสีหน้ำจริงจังว่ำ “อยู่ในตลำดของไพศำลมักจะ เห็นหมอผีร่ำยร ำเชิญวิญญำณเช่นนี้บ่อยๆ บำงครั้งก็ใช ้ได้ผลนะ”

เฒ่ำตำบอดเอ่ยอย่ำงไม่สบอำรมณ์ว่ำ “ประสำท”

เซี่ยโก่วเอะอะอยู่พักหนึ่งก็รู ้สึกว่ำน่ำเบื่อ จึงเดินตำมเฒ่ำตำบอด กลับเข้ำไปในห้องโถงของกระท่อมอย่ำงอ่อนระโหยโรยแรง หำเก้ำอี้ ยำวตัวหนึ่งเจอก็เอนกำยลงนอน เอำหมวกขนเตียวมำท ำต่ำงหมอน ยกขำไขว่ห้ำง แกว่งเท้ำข้ำงหนึ่งเบำๆ เอ่ยอย่ำงเกียจคร ้ำนว่ำ “จือสือ ข้ำรู ้สึกว่ำเจ้ำน่ำสงสำรมำกเลย”

เฒ่ำตำบอดไม่ได้พูดตอบโต้อย่ำงที่หำได้ยำก กลับกันยังพยัก หน้ำรับ “เห็นด้วย”

เซี่ยโก่วร ้องฮ่ำ “เดิมทีนึกว่ำเจ้ำจะโกรธแล้วไล่กันไปเสียอีก นี่ เตรียมพร ้อมส ำหรับกำรม้วนเสื่อไสหัวไปแล้วนะ”

เฒ่ำตำบอดพูดกับตัวเองว่ำ “ฝึกตนไปฝึกตนมำ สิ่งที่ต้องกำรคือ อะไร ก็หนีไม่พ้นใต้เรือมีลูกคลื่น ใต้ฝ่ ำเท้ำคือยอดเขำ หำกหยุดเดิน อยู่ตรงนี้ก็ไม่มีอะไรน่ำประหลำดใจ”

เซี่ยโก่วซักถำม “ถ้ำอย่ำงนั้นจะให้เจ้ำที่เป็ นขอบเขตสิบสี่แล้ว ลองคิดดู เจ้ำคิดว่ำควรท ำอย่ำงไรถึงจะถือว่ำน่ำประหลำดใจอย่ำง แท้จริงล่ะ?”

เฒ่ำตำบอดพึมพำ “คนผู้หนึ่งสร ้ำงสะพำนซ่อมถนน คนนับหมื่น ด้ำนหลังสำมำรถก้ำวเดินได้อย่ำงมั่นคง”

……

นอกวัดเล็ก “ผู้เฒ่ำ’ ที่เคำรพและถนอมตัวอักษรนั่งยองอยู่หน้ำ ประตู เผำกระดำษเก่ำที่ผู้คนทิ้งแล้วหมดไปหนึ่งตะกร ้ำ ขี้เถ้ำกองกัน อยู่ในกระถำงไฟ

อวี๋สืออู้ที่จำ “อดีตชำติ” ของตัวเองได้แล้วถำมอย่ำงประหลำดใจ “เจ้ำเคยไปเยือนพื้นที่มงคลกระดำษขำวมำก่อนหรือ?”

เฉินผิงอันส่ำยหน้ำ “อยำกไปมำโดยตลอด ตอนนั้นที่หวน กลับมำยังไพศำลก็มัวยุ่งอยู่กับเรื่องในบ้ำนของตัวเอง ไม่เคยมีโอกำส ได้ไป หลังจำกนี้หำกว่ำงแล้วได้กลับไปเป็ นเถ้ำแก่ที่สะบัดมือทิ้งร ้ำน อีกครั้ง ระหว่ำงที่ไปเที่ยวเยือนทวีปแดนเทพแผ่นดินกลำงจะต้องแวะ ไปดูแน่นอน”

อวี๋สืออู้ขมวดคิ้ว “ข้ำจะได้กลับคืนสู่รูปลักษณ์ดั้งเดิมที่แท้จริง เมื่อไหร่”

เฉินผิงอันเอ่ยหยอกล้อ “รังเกียจว่ำเล็กไปหรือ?”

น่ำเสียดำยที่อวี๋สืออู้ฟังคำที่มีควำมหมำยแฝงสองชั้นนี้ไม่ออก “จ ำไม่ได้ยังดี พอควำมทรงจ ำกลับคืนมำแล้วกลับกลำยเป็ นว่ำไม่มี อิสระแล้ว”

เฉินผิงอันจึงได้แต่พูดออกนอกเรื่องไปไกลว่ำ “ฟ้ ำใกล้จะสว่ำง แล้ว”

ถึงตอนนั้นพวกเขำก็จะตื่นจำกฝันกันได้แล้ว

รอกระทั่งพวกเขำแต่ละคนตื่นขึ้นมำจะยังมีควำมทรงจำส่วนใหญ่ ในฝันหลงเหลืออยู่กำรทับซ ้อนกันของควำมทรงจ ำทุกชำติของพวก เขำ อันที่จริงก็คือกำรทับซ ้อนต่อเนื่องของเจ็ดอำรมณ์หกปรำรถนำ ก่อนหน้ำนี้พวกเขำที่อยู่ในจวนหม่ำซึ่งเป็ นจวนหนำชั้น มีกำรป้ องกัน เข้มงวด ยำมที่มองกันและกันมีขีดจำกัดอยู่ที่สถำนะและขอบเขต มี ตื้นมีลึก คนที่มีกลอุบำยลึกล้ำเจอกับพวกประจบสอพลอ คนที่พูดจำ ปำกหวำนปำนน้ำผึ้งเจอกับคนที่พูดจำเย็นชำไร ้เมตตำ ซ่อนมีดไว้ใน รอยยิ้ม เป็ นคนถ่อยที่จิตใจชั่วช ้ำ ต่อหน้ำพูดอีกอย่ำงลับหลังพูดอีก อย่ำง และยังมีพวกขี้หึงที่อิจฉำริษยำ เจ้ำคิดเจ้ำแค้นไม่ยอมคน…บำง ทีก่อนหน้ำนี้อำจเป็ นเพรำะติดขัดที่สถำนะและสภำพกำรณ์ของพวก เขำแต่ละคน ใครกับใคร ต่ำงก็ยำกที่จะทำควำมเข้ำใจควำมคิดที่ แท้จริงของคนข้ำงกำยหรือแม้กระทั่งคนข้ำงหมอนได้อย่ำงชัดเจน แต่รอกระทั่งทุกคนเข้ำสู่ควำมฝัน จุดที่เล็กละเอียดของใจคน จุดเด่น ในนิสัยใจคอของทุกคน เรื่องที่เมื่อก่อนไม่กล้ำคิดไม่กล้ำทำ คำพูดที่ ไม่กล้ำพูดและไม่สะดวกจะพูด ล้วนจะมีพื้นที่ให้เอำมำใช ้งำนได้อย่ำง

เต็มที่ ผลลัพธ ์สุดท้ำยก็คือด้ำนมืดและควำมเห็นแก่ตัวของคนทุกคน ต่ำงก็ถูก “ภำพฝัน” สะบัดออกมำให้เห็น ใต้แสงแดดเจิดจ้ำไม่มีเรื่อง แปลกใหม่ใดๆ

เฉินผิงอันเริ่มลงมือกับสมำชิกของสกุลหม่ำและคนนอกของจวน ทุกคน ท ำกำรสลับสับเปลี่ยนสถำนะสูงต่ำและฐำนะสูงศักดิ์ต่ำต้อย ทั้งหมด พวกสำวใช ้นักกำรในจวนกลำยมำเป็ นบุคคลที่เป็ นเจ้ำบ้ำน พวกลูกหลำนสกุลหม่ำที่มีชีวิตอยู่ดีกินดี ผู้ฝึกลมปรำณที่สถำนะสูง ศักดิ์ และยังมีผู้ฝึกยุทธพิทักษ์เรือนที่ไม่ว่ำจะเป็ นช่วงเวลำไหนก็ล้วน ได้ผลเก็บเกี่ยว ใช ้ชีวิตหรูหรำฟุ่ มเฟือยมำจนเคยชิน ทุกคนกลำยไป เป็ นข้ำรับใช ้ที่ฐำนะต่ำต้อยกันทั้งหมด จะค่อยๆ ไล่พวกเขำให้มำ รวมกันในเรื่องรำวหนึ่ง ควำมสุขควำมทุกข์ กำรพบกำรพรำก ควำม รักควำมแค้นพัวพัน เป็ นตำยเกียรติยศและควำมอัปยศของแต่ละคน จะถูกน ำมำรวมกันเหมือนกำรรวบแห่ไล่ปลำ ขับไล่ปลำทุกตัวที่ว่ำยอ ยู่ในแม่น้ำลำคลองทะเลสำบ ธำรน้ำคูน้ำ สระน้ำในภูเขำ ให้มำอยู่ใน แหใหญ่ปำกเดียวกันทั้งหมด ฟ้ ำดินมำยำที่เป็ นภูมิหลังทุกฉำกก็คือ “ตำรำ” เล่มหนึ่งที่หนำบำงไม่เท่ำกัน ถ้ำอย่ำงนั้นเทพเขียนบนภูเขำ จักรพรรดิอัครเสนำบดี ขุนนำงชนชั้นสูง ผู้ฝึกยุทธในยุทธภพ พ่อค้ำ หำบเร่ สำมนำงหกแม่ ฯลฯ ที่อยู่ในเรื่องรำวที่แตกต่ำงกันก็เหมือน บุคคลประเภทต่ำงๆ ที่ถูกบีบอัดให้อยู่ในสมุดเล่มเดียวกัน นี่ถึงจะทำ ให้พวกเขำได้ใช ้ชีวิตอยู่ร่วมกัน สุดท้ำยในช่วงเวลำหนึ่งที่สะดุ้งตื่น จำกฝันก็จะมองหน้ำกันตำปริบๆ

เฉินผิงอันกล่ำว “คนบำงคนเคยบอกว่ำ ระดับควำมเป็ นจริงที่ พวกเรำสัมผัสได้จำกโลกใบนี้ในระดับใหญ่แล้วมำจำกระดับควำมลึก ล้ำของควำมทรงจำพวกเรำ”

อวี๋สืออู้ถำม “คนบำงคน” ที่ว่ำนี้คือใคร?”

เฉินผิงอันยิ้มเอ่ย “อยู่ไกลสุดขอบฟ้ ำ อยู่ใกล้เพียงตรงหน้ำ”

อวี๋สืออู้ถำมคำถำมที่เป็ นกุญแจสำคัญอย่ำงใคร่รู ้ “ต้อง ประคับประคองกำรหมุนเวียนของฉำกฝันพวกนี้ แล้วยังต้อง รับประกันว่ำจะหลอกคนอื่นได้ ไม่เพียงแต่ผลำญพลังกำยใจยิ่งต้อง ผลำญปรำณวิญญำณและเงินเทพเซียนด้วยกระมัง?”

เฉินผิงอันให้คำตอบที่มีควำมหมำยค่อนข้ำงลึกซึ้ง “ไม่ยำก ถึง อย่ำงไรก็เป็ นน้ำดีที่ไม่ไหลเข้ำนำคนนอก”

อวี๋สืออู้สงสัย “ยุ่งยำกสิ้นเปลือง มีประโยชน์ต่อกำรฝึกตนของ เจ้ำตรงไหน?”

เฉินผิงอันกล่ำว “ต้องใช ้ควำมคิด อำรมณ์ ค ำพูด กำร เปลี่ยนแปลงทำงสีหน้ำและสำยตำที่เล็กน้อยของพวกเขำที่ถูก เรื่องรำวชักนำ บงกำร สุดท้ำยนำไปสู่ร่องรอยของกำรกระท ำมำท ำ ให้ฟ้ ำดินมำยำพวกนี้ยิ่งสมจริงมำกกว่ำเดิม ทำให้พันโลกธำตุขนำด เล็กยิ่งเสมือนจริงมำกกว่ำเดิม”

“สำนักโยคำจำรกล่ำวไว้ว่ำสรรพสิ่งมำจำกใจ ใจก่อเกิดหมื่น สรรพสิ่ง มิน่ำเล่ำก่อนหน้ำนี้ตอนอยู่ในโรงเตี๊ยมบนเส้นทำงสู่หำนตัน

อยู่ดีๆ เจ้ำถึงได้พูดถึงเมล็ดพันธ ์และกำรอบรมบ่มเพำะขึ้นมำ ที่แท้ก็ เป็ นเงื่อนงำที่ซุกซ่อนไว้ ตอนนั้นข้ำยังนึกว่ำเจ้ำแสร ้งทำเป็ นเร ้นลับ ซับซ ้อน โอ้อวดวิชำควำมรู ้ที่กว้ำงขวำงลึกซึ้งของตัวเองเสียอีก”

“คนของจวนหม่ำที่ถูกข้ำดึงเข้ำมำในฟ้ ำดินมำยำ พวกเขำไม่ เหมือนกับ “ชำวบ้ำนในท้องถิ่น คำพูดและกำรกระทำของฝ่ ำยแรก ล้วนเป็ นตัวของตัวเอง ไม่ได้ถูกจัดวำงเป็ นรูปแบบตำยตัวที่แน่นอน เพียงแค่มอบกระดำนดินที่แกะสลักตัวอักษรที่มองไม่เห็นให้กับทุกคน เท่ำนั้น ส่วนสุดท้ำยแล้วจะสร ้ำงเรื่องรำวและชีวิตแบบใดออกมำ พวก เขำต่ำงก็เป็ นแขกที่ผ่ำนทำงมำ…บนเส้นทำงบำงเส้นที่มีกำหนดไว้ แน่นอนแล้ว ภำยหลังพวกเขำก็จะปูเส้นทำงใหม่เอี่ยมเส้นแล้วเส้นเล่ำ ของตัวเอง และเส้นทำงพวกนี้…ก็เหมือนต้นไม้ของที่นี่ที่คนรุ่นก่อน ปลูกไว้คนรุ่นหลังได้อำศัยร่มเงำ”

“ทำไมถึงยินดีเปิดเผยควำมลับพวกนี้แก่ข้ำ?”

“เพรำะเจ้ำไม่เหมือนกับคนจวนหม่ำ ถือเป็ นบุคคลที่มำแล้วก็ อย่ำได้คิดจะไปไหนอีกเลย”

อันดับแรกก็มีเซียวสิงแห่งเปลี่ยวร ้ำง ตำมมำด้วยแม่ครัวของจวน หม่ำ อวี๋สืออู้ที่อยู่ตรงหน้ำนี้ถือเป็ นคนที่สำม ต่ำงคนต่ำงมีประโยชน์ มำก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน