กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 228

กระบี่จงมา – บทที่ 228.1 ชูอี สืออู ตามข้ามาปราบมาร
บทที่ 228.1 ชูอี สืออู ตามข้ามาปราบมาร
โดย
ProjectZyphon
ในมือเฉินผิงอันถือกระบี่ไม้ไหวฟาดฟันเข้าใส่สตรีชุดขาวที่นั่งอยู่บนป้ายศิลา

ไม่ได้มีกระบวนท่าใดๆ และบนกระบี่ไม้ก็ไม่มีแสงวิเศษเข้มข้นที่สามารถสยบวัตถุหยินได้

มุมปากของสตรีชุดขาวกระตุกขึ้น แม้ในใจจะรู้สึกดูแคลน แต่ในเมื่อเด็กหนุ่มสามารถสยบเทวรูปสององค์ได้สำเร็จ นางก็ไม่อยากจะประมาทเกินไป เล่นเป็นเพื่อนเขาสักหน่อยก็ดีเหมือนกัน ถึงอย่างไรสถานที่อย่างศาลเทพอภิบาลเมืองแห่งนี้ หากรักษาไว้ได้ย่อมดีที่สุด แต่ถ้าจะทิ้งไปก็ไม่เป็นไร เพราะถึงอย่างไรเดี๋ยวก็มียอดฝีมือที่เก่งกว่านางแย่งชิงกลับมาอยู่ดี

เห็นเพียงว่านางยกมือปาดไปตรงช่วงเอวอย่างรวดเร็ว กระบี่ยาวไร้ฝักเล่มหนึ่งก็ปรากฏขึ้น ตัวกระบี่เป็นสีแดงสด เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดที่ทำให้คนสะอิดสะเอียน ซึ่งก่อนหน้านี้นางน่าจะใช้เวทอำพรางตาเอาไว้ทำให้มองไม่เห็น

ตอนที่มือกระดูกของนางปาดผ่านกระบี่เล่มยาว สัมผัสเข้ากับคมกระบี่ก็เกิดประกายไฟแลบเป็นทอดๆ ไม่เพียงเท่านี้ ยังมีกำไลมรกตวงหนึ่งกลิ้งออกมาจากข้อมือของนางแล้วหมุนติ้วๆ รอบกายนางอย่างรวดเร็วจนไม่อาจจับร่องรอยของมันได้ ความเร็วนั้นมากอย่างถึงที่สุดเป็นเหตุให้เพียงแค่เสี้ยววินาทีก็มองไม่เห็นกำไล เห็นเป็นเพียงวงแสงสีเขียวมรกตเท่านั้น

สำหรับผู้ฝึกลมปราณบนโลก แน่นอนว่ายิ่งมีสมบัติอาคมก็ยิ่งดี นี่คือหลักการเดียวกับข้อที่ว่าพวกชาวบ้านไม่มีใครรังเกียจเงินที่หนักมือ แต่ถึงอย่างไรอาวุธวิเศษและอาวุธอาคมที่สมชื่อก็หายากและล้ำค่ามากเกินไป หากโชคดีได้ครอบครองสองชิ้น โดยทั่วไปแล้วจะพยายามให้เป็นอาวุธที่เอามาใช้ได้ทั้งโจมตีและป้องกัน หนึ่งชิ้นใช้รุกสังหารให้ศัตรูล่าถอย อีกหนึ่งชิ้นใช้ป้องกันรักษาชีวิตของตัวเอง รุกสามารถต้านรับ ถอยสามารถปกปักษ์ มั่นใจเต็มร้อยว่าจะไม่มีวันพลาด

ยกตัวอย่างเช่นเม็ดเสื้อเกราะสำนักการทหารของปีศาจแซ่ฉู่ที่บ้านโบราณซึ่งสามารถกลายมาเป็นเสื้อเกราะกวางหมิงที่ถือเป็นของที่ดีที่สุดในบรรดาอาวุธวิเศษที่ใช้ในการป้องกันตัว

กระบี่พกสีแดงฉาน รวมไปถึงกำไลข้อมือสีมรกตของสตรีชุดขาว หนึ่งรุกหนึ่งป้องกัน ก็คือหลักการเดียวกันนี้

นับตั้งแต่เด็กหนุ่มจากต่างถิ่นที่สะพายกล่องกระบี่ไว้ด้านหลังกับยันต์ประหลาดที่ระดับสูงมากของเขาบังคับสยบเทวรูปของขุนนางบุ๋นบู๊เอาไว้ได้ จนถึงตอนที่เขาเหยียบขึ้นไปบนหัวของรูปปั้น ถือกระบี่ไม้ไว้ในมือแล้วกระโจนเข้ามาเข่นฆ่า อันที่จริงเกิดขึ้นในเวลาเพียงชั่วพริบตาเท่านั้น

เพียงเสี้ยววินาทีกระบี่ไม้ไหวก็พุ่งมาถึง

สตรีชุดขาวยกกระบี่ขึ้นอย่างรวดเร็ว เพียงแค่วาดกระบี่ในแนวขวางง่ายๆ หนึ่งที เหนือศีรษะของนางก็มีปราณกระบี่สีแดงสดปรากฏขึ้นหนึ่งเส้น หากเด็กหนุ่มหลบไม่ทันก็จะถูกปราณกระบี่นั้นตัดเอวให้ร่างขาดครึ่งท่อน

แต่จู่ๆ เด็กหนุ่มคนนั้นก็หายตัวไป

ยันต์ย่อพื้นที่!

สตรีชุดขาวรู้ทันทีว่าท่าไม่ดีแล้ว

เคร้ง!

เสียงเหมือนโลหะกระทบดังขึ้นบนลานกว้างอย่างไม่ทราบสาเหตุ

หลังจากนั้นก็เป็นเสียงเคาะตีที่ดังรัวติดต่อกัน ถี่กระชั้นเร่งร้อนเหมือนเสียงหยดฝนตกกระหน่ำที่กระแทกลงบนหลังคาบ้าน

สีหน้าของสตรีชุดขาวแปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย นางบิดเอวพุ่งตัวออกมาจากยอดบนสุดของป้ายหินอย่างรวดเร็ว ชุดขาวกระบี่แดง หนึ่งแดงหนึ่งขาวบินวนรอบต้นสนโบราณที่เป็นสีเขียวขจีขึ้นสู่เบื้องบนคล้ายกำลังหลบเลี่ยงอะไรบางอย่าง สตรีจงใจทิ้งระยะห่างกับกำไลสีเขียวมรกตประมาณสองจั้ง ทั้งสามารถบังคับควบคุมมันได้ตามใจชอบ แล้วก็สามารถหลบเลี่ยงไม่ให้ตัวเองติดร่างแหไปด้วย

นั่นมันกระบี่บิน!

ไม่นึกเลยว่าเด็กหนุ่มจะเป็นผู้ฝึกกระบี่ที่สามารถบังคับกระบี่บินให้สังหารศัตรู!

กระบี่ไม้ปราบมารอะไรนั่น ที่แท้เป็นแค่ตัวหลอกที่ทำให้คนหลงเข้าใจผิด! กระบวนท่าสังหารที่แท้จริงก็คือกระบี่บินที่ยังไม่เผยโฉมแท้จริงเล่มนั้น

อายุน้อยๆ แต่กลับมีจิตใจที่ละเอียดอ่อนและโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้! มิน่าเล่าถึงกลายมาเป็นผู้ฝึกกระบี่ที่ฝึกตนได้สำเร็จยากที่สุดในบรรดาผู้ฝึกลมปราณ

ฟังจากเสียงที่ดังรัวไม่หยุดนั้น สตรีชุดขาวก็ให้เสียดายอย่างสุดซึ้ง ต่อให้กำไลมรกตจะมีสติปัญญามากแค่ไหนก็ไม่สามารถทนรับการรังแกจากกระบี่บินแบบนี้ได้ เพราะไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่ไม่ต่างจากการขยี้บุปผางามด้วยฝ่าเท้า

กำไลมรกตที่มีชื่อว่า ‘ปิงนั่ว (ข้าวเหนียวน้ำแข็ง)’ คืออาวุธวิเศษชั้นเยี่ยมที่บุรพาจารย์มอบให้นางเองกับมือ ไม่ได้มีดีที่ความทนทานแข็งแกร่ง แต่หลักๆ แล้วเอามาใช้ต้านทานท่าไม้ตายอย่างกะทันหันจากพวกเซียนซือทั้งหลาย เพราะถึงอย่างไรบุรพาจารย์ก็พอจะคาดการณ์ได้ล่วงหน้าว่า การช่วงชิงสมบัติสยบแคว้นของแคว้นไฉ่อีอย่างลับๆ ในครั้งนี้ต้องเป็นสงครามนองเลือดที่ผู้คนบาดเจ็บล้มตายกันมหาศาลอย่างแน่นอน ผู้ฝึกลมปราณที่มาจากตระกูลเซียนมีชื่อเสียงไม่ได้มีความกล้าในการเข่นฆ่าหรือต่อสู้สุดชีวิตเท่าใดนัก แต่เวทลับวิชาอนิหารที่ลึกลับและสมบัติอาคมที่สืบทอดต่อกันมาหลายรุ่นกลับมีให้ใช้ไม่หวาดไม่ไหว อย่างไรก็จำต้องป้องกันตัวเอาไว้ก่อน

ตอนนี้สตรีชุดขาวยังไม่สามารถจับทิศทางการโคจรของกระบี่บินเล่มนั้นได้ แล้วก็ไม่กล้าเก็บกำไลหยกกลับมา นี่ทำให้นางโมโหสุดขีด เป็นครั้งแรกที่ไฟโทสะพุ่งท่วมเทียมฟ้า หากกำไลหยกต้องแตกสลายไปทั้งอย่างนี้ ถ้าเช่นนั้นการเดินทางมาเยือนแคว้นไฉ่อีในครั้งนี้ของนาง ไม่พูดถึงพันธมิตรคนอื่น เอาแค่ตัวนางเองก็ถือว่าได้ไม่คุ้มเสียแล้ว ต่อให้สุดท้ายจะประสบความสำเร็จ ถึงเวลาแบ่งของรางวัลกัน ของที่ตกมาถึงมือของนางก็คงมีค่าเทียบเท่ากำไลชิ้นนี้ไม่ได้

เส้นผมสีนิลของสตรีชุดขาวร่ายระบำอย่างบ้าคลั่ง เผยให้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริง

นางก็คือสตรีสวมชุดสีสันสดใสที่ขึ้นเวทีแสดงก่อนใครบนแท่นสูงใจกลางทะเลสาบก่อนหน้านี้ นางในเวลานั้นไม่รู้ว่าทำให้บุรุษในเมืองแยนจือตั้งกี่คนเห็นเป็นเทพธิดา ได้แต่เจ็บใจตัวเองที่ไม่อาจโอบนางมารักใคร่อยู่ในอ้อมกอด

เมื่อเป็นเช่นนี้ เทพเซียนผู้เฒ่าที่มองดูแล้วมีกลิ่นอายของความเป็นเซียนเปี่ยมล้นผู้นั้น อย่างน้อยก็ต้องเป็นหนึ่งในผู้บงการ