กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 440

ด้วยพรสวรรค์ในการฝึกตนที่เรียกได้ว่าเลิศล้ำน่าตื่นตาตื่นใจของคนผู้นี้ เดิมควรเลื่อนขั้นเป็นเซียนกระบี่ห้าขอบเขตบนเร็วกว่าเว่ยจิ้นแห่งศาลลมหิมะถึงจะถูก

หากเขาเลื่อนเป็นขอบเขตหยกดิบ ก้าวข้ามปราการธรรมชาตินั้นไปได้ ก็มีความเป็นไปได้มากว่าแม้แต่ขอบเขตเซียนเหรินก็อาจเป็นของในกระเป๋าของหลี่ถวนจิ่ง

ถึงเวลานั้นใครที่จะได้เป็นบุคคลอันดับหนึ่งในบรรดาผู้ฝึกตนท้องถิ่นของแจกันสมบัติทวีปอย่างแท้จริง?

ผู้ฝึกกระบี่ขอบเขตสิบสองมีคุณสมบัติมากพอหรือไม่?

ต้องรู้ว่าฉีเจินเทียนจวินลัทธิเต๋าที่เป็นผู้นำของผู้ฝึกตนในแจกันสมบัติทวีปตอนนี้ ก็เพิ่งจะได้เลื่อนสู่ขอบเขตเซียนเหรินเท่านั้น

แต่หลี่ถวนจิ่งบุคคลยิ่งใหญ่ที่ได้ครออบครองโชคชะตาวิถีกระบี่ของหนึ่งแคว้นกลับไม่อาจผ่านด่านที่พวกคนอย่างเถียนหูจวินไม่ให้ความสนใจไปได้

มหามรรคายากจะคาดเดาก็เป็นเช่นนี้เอง

เถียนหูจวินเก็บความคิดทั้งหมดลง เริ่มใคร่ครวญถึงอนาคตของตัวเองอย่างละเอียด

บนมหามรรคา ทัศนียภาพงดงามอย่างไร้ขีดจำกัด แต่จะเอาแต่มองทิวทัศน์อันยิ่งใหญ่ตระการตาของคนอื่นก็ไม่ได้ ตนก็ควรมีทัศนียภาพที่ทำให้คนอื่นอิจฉาอย่างถึงที่สุดเช่นกัน นั่นต่างหากถึงจะเป็นวิถีที่แท้จริง

พอคิดถึงศิษย์น้องเล็กที่นอนป่วยอยู่บนเตียง

อารมณ์ของเถียนหูจวินก็พลันซับซ้อน

พอลุกขึ้นยืน เหงื่อและคราบสกปรกที่ติดอยู่บนชุดกระโปรงก็หายวับไปในชั่วพริบตา

นางเดินขึ้นหน้าไปหลายก้าว มาหยุดยืนอยู่ริมลำคลองใต้ดิน จมสู่ภวังค์ของความคิด

ระหว่างคู่อาจารย์และศิษย์อย่างหลิวจื้อเม่าและกู้ช่านนี้ ความรู้สึกภายในใจของเถียนหูจวิน อันที่จริงกลับโน้มเอียงไปทางศิษย์น้องเล็กกู้ช่านมากกว่า หาใช่อาจารย์ที่มีอุบายลึกล้ำ เพื่อมหามรรคาแล้วไม่ว่าใครก็ฆ่าได้ผู้นั้น อีกทั้งการเข่นฆ่าของเขายังทำให้คนรู้สึกเหลือเชื่ออย่างมาก ใกล้ตายแล้วก็ยังไม่รู้สาเหตุที่ตัวเองต้องตาย นี่ต่างหากจึงจะเป็นจุดที่น่ากลัวที่สุด

หันกลับมามองกู้ช่านที่แม้จะพยศยากกำราบ ทำการค้าไม่เป็น แต่ขอแค่นางเถียนหูจวินพยายามอย่างไม่ลดละ ยอมทุ่มเทให้ไปส่วนหนึ่ง กลับง่ายกว่าที่จะได้รับสิ่งตอบแทนที่น่าประหลาดใจกลับคืนมาทั้งสองฝ่าย ถึงอย่างไรศิษย์น้องเล็กก็ยังเป็นเด็กคนหนึ่ง สามารถรับมือกับกองกำลังฝ่ายต่างๆ ที่ภายนอกมองดูเหมือนสลับซับซ้อน แต่แท้จริงแล้วกลับยังไม่อาจเข้าใจถึงเส้นสนกลในที่ซ่อนลึกอยู่ใต้ทะเลสาบซูเจี่ยนได้อย่างแท้จริง ไม่รู้ว่านั่นต่างหากจึงจะเป็นกฎที่แท้จริงของทะเลสาบซูเจี่ยน กู้ช่านใช้คนไม่เป็น รู้จักแต่จะฆ่าคนเท่านั้น ไม่รู้จักรักษาสิ่งที่มีอยู่ ดีแต่จะกล้าได้กล้าเสียอย่างเดียว ถึงอย่างไรนี่ก็ไม่ใช่แผนในระยะยาว

ดังนั้นสติปัญญาจึงบอกแก่เถียนหูจวินว่า สามารถเดิมพันก้อนใหญ่ลงบนร่างกู้ช่านได้ แต่ห้ามทุ่มหมดเนื้อหมดตัวไปสนับสนุนกู้ช่านได้เด็ดขาด เพราะเขาชอบเดินบนทางที่เสี่ยงมากเกินไป

เถียนหูจวินอยู่ไกลเกินกว่าจะงัดข้อกับอาจารย์อย่างหลิวจื้อเม่าได้ และมีความเป็นไปได้อย่างถึงที่สุดว่า ชั่วชีวิตนี้ก็ไม่มีหวังว่าจะทำได้

อันที่จริงเถียนหูจวินเสียดายอย่างมาก เสียดายที่เวลาสั้นๆ เพียงแค่สามปี กู้ช่านก็สามารถรวบรวมแผ่นดินเล็กๆ มาให้ตัวเองได้แล้ว แต่พอขึ้นไปอยู่บนตำแหน่งสูงเข้าจริง กลับไม่เคยคิดว่าควรจะรักษาแผ่นดินนั้นไว้อย่างไร อันที่จริงนางค่อยๆ สอนเขาไปทีละนิดได้ ถ่ายทอดประสบการณ์ที่ตัวเองใคร่ครวญมาอย่างยากลำบากสองร้อยกว่าปีให้แก่เขา แต่กู้ช่านเติบโตเร็วเกินไป เร็วจนแม้แต่หลิวจื้อเม่าและคนทั้งทะเลสาบซูเจี่ยนต่างก็รับมือไม่ทัน กู้ช่านจะยอมรับฟังความเห็นจากเถียนหูจวินได้อย่างไร? บางทีหากมีเวลาอีกหลายสิบปีให้กู้ช่านที่ทั้งคุณสมบัติ นิสัยและพรสวรรค์ล้วนดีเยี่ยมค่อยๆ ขัดเกลาตัวเองไป ถึงเวลานั้นไม่แน่ว่าเขาอาจจะสามารถนั่งอยู่ในระดับทัดเทียมกับหลิวจื้อเม่าผู้เป็นอาจารย์ได้จริงๆ

น่าเสียดายที่หลิวเหล่าเฉิงกลับมา

เพียงชั่วพริบตาก็เล่นงานให้ทั้งกู้ช่านและหนีชิวตัวนั้นกลับคืนสู่สภาพเดิม

ในตำราประวัติศาสตร์กล่าวว่าความล้ำค่าของแคว้นที่ตั้งตัวเป็นอิสระนั้นอยู่ที่ว่า มีกองกำลังเป็นของตัวเอง ผู้ปกครองกุมอำนาจตัดสินเป็นตาย

แต่จะแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นไม่ได้ ถึงอย่างไรทะเลสาบซูเจี่ยนก็เป็นพื้นที่แถบหนึ่งของแจกันสมบัติทวีป อีกทั้งยังต้องเผชิญกับสถานการณ์ใหม่ที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนในรอบพันปี ความอันตรายใหญ่หลวงและโชควาสนายิ่งใหญ่มาพร้อมกัน

กองทัพม้าเหล็กต้าหลีก็ดี ราชวงศ์จูอิ๋งก็ช่าง ไม่ว่าสุดท้ายแล้วใครที่จะได้กลายเป็นไท่ซ่างหวงแห่งทะเลสาบซูเจี่ยน ก็ล้วนหวังว่าจะได้ครอบครอง ‘อ๋องเจ้าเมือง’ คนหนึ่งที่สามารถควบคุมสถานการณ์ของทะเลสาบซูเจี่ยนเอาไว้ได้ หากทำไม่ได้ ต่อให้ได้เป็นเจ้าแห่งยุทธภพแล้วก็ยังต้องถูกเปลี่ยนอยู่ดี และต้องถูกตัดสินเป็นตายเพียงชั่วเวลาลัดนิ้วมือ

เถียนหูจวินไม่เคยรู้สึกว่าศิษย์น้องเล็กกู้ช่านทำได้แย่ ในความเป็นจริงแล้ว สิ่งที่กู้ช่านทำมากพอจะทำให้นางหวาดหวั่นและเคารพยำเกรงได้แล้ว เพียงแต่ดูเหมือนว่าเขายัง…ทำได้ไม่ดีพอ อีกทั้งสถานการณ์ใหญ่ก็ไม่เคยรอใคร

ตอนนี้สถานการณ์ใหญ่ม้วนหอบมาถึงแล้ว จะทำอย่างไรดี?

เถียนหูจวินพลันนึกถึงนักบัญชีหนุ่มที่พักอยู่ตรงหน้าประตูภูเขาคนนั้น

เขามีความสามารถมากพอจะหยุดยั้งไม่ให้สถานการณ์ใหญ่ท่วมทับทะเลสาบซูเจี่ยนและเกาะชิงเสียหรือไม่ เขาจะชดเชยช่วยเหลือได้จริงๆ หรือ?

เถียนหูจวินส่ายหน้า