กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 678

เซียนกระบี่ในท้องถิ่นของกำแพงเมืองปราณกระบี่ต่างก็มีความเกี่ยวข้องเชื่อมโยงกับเรื่องราวและบุคคลของสถานที่อื่นน้อยมาก อย่างหมี่อวี้นั้นไม่เรียกว่าเกี่ยวพัน แต่เป็นเพราะเขาชอบเรียกหมู่ภมรมาด้วยตัวเองล้วนๆ สร้างฟ้าดินเล็กในหมู่มวลบุปผา กวนโอ้ยน่าเตะ

เด็กชายผมขาวที่จิตใจเชื่อมโยงกับท่านปู่อิ่นกวานรีบพูดทันที “เขาน่ะหรือ ไม่ใช่คนท้องถิ่นจริงๆ นั่นแหละ บ้านเกิดอยู่ที่พื้นที่มงคลระดับล่างแห่งหนึ่งของหลิวเสียทวีป คุณสมบัติดีจนน่ากลัว ดีจนถึงขั้นที่ว่าสามารถพกกระบี่ฝ่าทำลายสิ่งกีดขวางแห่งฟ้าดินได้สำเร็จ ในพื้นที่มงคลระดับล่างที่ขีดจำกัดใหญ่มาก พื้นที่กันดารห่างไกลที่กระทั่งผู้ฝึกตนจะเลื่อนขั้นเป็นขอบเขตถ้ำสถิตก็ยังทำได้ยาก กลับถูกสิงกวานใช้วิธีการของผู้ฝึกกระบี่ก่อกำเนิด ‘บินทะยาน’ มายังใต้หล้าไพศาลได้สำเร็จ คิดไม่ถึงว่าพื้นที่มงคลที่เดิมทีเก็บซ่อนอำพรางตัวอย่างมิดชิดจะชักนำให้กองกำลังแต่ละฝ่ายจับจ้องตาเป็นมันเพียงเพราะความเคลื่อนไหวยามที่เขาเผยตัวในหลิวเสียทวีปรุนแรงเกินไป พื้นที่มงคลที่เดิมทีเป็นดั่งดินแดนสุขาวดีนอกโลก ไม่ถึงร้อยปีก็เต็มไปด้วยมลพิษสกปรก กลายมาเป็นสถานที่ที่เหล่าเจ๋อเซียนใช้หาความบันเทิงเริงรมย์ ทุกคนเจ้าแย่งข้าชิง แล้วก็ไม่มีเทพเทวดาคนใดที่สามารถหยัดยืนได้มั่นคงมาจัดการดูแลให้ดี ไปๆ มาๆ สุดท้ายตลอดทั้งพื้นที่มงคลก็ถูกเซียนกระบี่สองท่านและผู้ฝึกลมปราณขอบเขตเซียนเหรินอีกคนหนึ่งร่วมแรงกันเปิดสงครามต่อสู้อุตลุด ทำให้ฟ้าแตกแผ่นดินแยก คนในท้องถิ่นตายสิ้น ไม่เหลือรอดแม้แต่คนเดียว ตอนนั้นสิงกวานขอบเขตไม่สูงมากพอ ไม่อาจปกป้องพื้นที่มงคลอันเป็นบ้านเกิดของตัวเองได้ ดังนั้นจึงละอายใจมาจนถึงทุกวันนี้ ดูเหมือนว่าคนในครอบครัวและลูกศิษย์ของสิงกวานต่างก็ไม่มีใครหนีพ้นหายนะครั้งนั้นได้เลย”

เฉินผิงอันถอนหายใจในใจไม่หยุด

ภูเขาลั่วพั่วของตนก็มีพื้นที่มงคลรากบัวอยู่แห่งหนึ่ง

จากนั้นเฉินผิงอันก็ขมวดคิ้ว

ส่วนใหญ่แล้วเมื่อพื้นที่มงคลระดับล่างทุกแห่งเผยกาย ก็มักจะชักนำลมคาวฝนเลือดให้เกิดขึ้นเสมอ

ทุกวันนี้สถานการณ์ของฝูเหยาทวีปวุ่นวายโกลาหล นอกจากสมบัติล้ำค่าของตระกูลเซียนหลายชิ้นที่เผยกายบนโลกแล้ว หนึ่งในนั้นก็มีการ ‘บินทะยาน’ ของผู้ฝึกยุทธเต็มตัวขอบเขตเดินทางไกลคนหนึ่งที่ชักนำให้พื้นที่มงคลลับซึ่งเดิมทีไม่แก่งแย่งชิงดีกับโลกภายนอก ถูกผู้ฝึกตนบนภูเขาสืบสาวไปเจอเบาะแส นำพาให้กองกำลังตระกูลเซียนจากแต่ละฝ่ายกรูกันไปแย่งชิง เป็นพื้นที่มงคลระดับล่างเหมือนกัน แต่เนื่องจากนับแต่โบราณมาการเลื่อมใสวิชาการต่อสู้ก็ถือว่า ‘ไร้ความสามารถ’ ในเมื่อวัตถุดิบวิเศษในฟ้าดินสะสมไว้มาก ตระกูลเซียนอักษรจงแทบทั้งหมดในฝูเหยาทวีปจึงไม่อาจวางตัวอยู่นอกเหนือเรื่องราว ต่างก็อยากจะได้ส่วนแบ่งมาสักส่วนหนึ่ง อีกทั้งฝูเหยาทวีปก็ยังเป็นทวีปที่บนภูเขาและล่างภูเขามีความเชื่อมโยงกันลึกล้ำที่สุด เซียนซือมีเจตนา จักรพรรดิในโลกมนุษย์ก็มีความปรารถนาทะเยอะทะยาน ดังนั้นกระตุกผมเส้นเดียวจึงสั่นสะเทือนไปทั้งร่าง ภายใต้การสนับสนุนอย่างเต็มกำลังจากผู้ฝึกตนที่มีต่อราชวงศ์ใหญ่แห่งต่างๆ การเข่นฆ่าจึงเกิดขึ้นไม่ขาดสาย เป็นเหตุให้ตลอดหลายปีมานี้ทั้งบนภูเขาและล่างภูเขาล้วนมีไฟสงครามลุกลาม ควันดินปืนแผ่ตลบอบอวล

เด็กชายผมขาวเอ่ย “มาทำการค้ากันสักอย่างไหม?”

เฉินผิงอันยิ้ม “ไหนลองว่ามาสิ”

เด็กชายชุดขาวทำท่าทางจริงจังอย่างที่หาได้ยาก เอ่ยเนิบช้าว่า “ภายใต้การเป็นพยานของเฉินชิงตู ให้จิตหยินของเจ้าและข้าผสานรวมกันอย่างสมบูรณ์แบบ ข้าจะเลือกจำศีลหลับไปร้อยปี ภายในร้อยปีนี้ ขอแค่เจ้าเลื่อนเป็นขอบเขตหยกดิบได้ก็ต้องคืนอิสระให้แก่ข้า ในฐานะผลประโยชน์ตอบแทน ข้าจะใช้พลังต้นกำเนิดแห่งชะตาชีวิตของขอบเขตบินทะยานเป็นต้นกำเนิดมรรคกถาของเจ้า สำหรับผู้ฝึกตนห้าขอบเขตกลางแล้ว พลังของเจ้าจะเปี่ยมล้นอุดมสมบูรณ์ ไม่ต้องกังวลถึงความมากน้อยของปราณวิญญาณอีก ยามที่เข่นฆ่าอยู่กับผู้อื่นก็ไม่มีเรื่องให้ต้องคอยพะวงหลัง”

กล่าวมาถึงตรงนี้ เด็กชายชุดขาวก็มีสีหน้าสดใส ยิ่งรู้สึกว่าการค้าครั้งนี้ต่างฝ่ายต่างได้ประโยชน์ จึงกระโดดผลุงลุกขึ้นมา พูดอย่างฮึกเหิมอารมณ์ดีว่า “ในอนาคตเจ้าไม่เพียงแต่จะเลื่อนขั้นเป็นห้าขอบเขตบนได้อย่างราบรื่นไร้เรื่องไม่คาดฝัน มีข้าอยู่ก็เหมือนมีเทพทวารบาลที่ช่วยปกป้องมรรคาให้แก่เจ้า ไม่ว่าจะจิตมารแบบใดก็ล้วนไม่เป็นปัญหา อีกทั้งก่อนที่จะเป็นเช่นนั้น ยามที่เปิดถ้ำสถิต ชมมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ไพศาล กระโดดข้ามประตูมังกร สร้างโอสถทอง ฟูมฟักทารกก่อกำเนิด รับรองว่าเจ้าจะสามารถบุกรุดหน้าได้อย่างราบรื่นราวกับผ่าปล้องไม้ไผ่ และยังมีเส้นทางลัดที่ช่วยให้ฝ่าทะลุขอบเขตได้เร็วกว่าเดิมอยู่อีกเส้นหนึ่ง แค่ต้องใช้เวทลับวิชาหนึ่งเท่านั้น เจ้าจะต้องขอบเขตถดถอยมาถึงขอบเขตสามก่อน ไม่แน่ว่าภายในค่ำคืนเดียวข้าก็อาจจะทำให้เจ้าได้เลื่อนเป็นห้าขอบเขตบนจนเหมือนฝันไปเชียวล่ะ ทางเลือกสองอย่างนี้เจ้าล้วนไม่ขาดทุน อีกทั้งยังไร้ภัยแฝงด้วย!”

เฉินผิงอันเอ่ย “อย่าดีกว่า”

เด็กชายผมขาวเริ่มร้อนใจแล้ว “ต่อให้เจ้าไม่เชื่อใจข้า แต่จะยังไม่เชื่อใจเฉินชิงตูด้วยหรือ? สายตาของตาเฒ่าสูงส่งแม่นยำยิ่งกว่าอะไร!”

เฉินผิงอันส่ายหน้า “ขอแค่ข้ามีความคิดเช่นนี้ ก็แค่ต้องเปิดปากเอ่ยกับเซียนกระบี่ใหญ่ผู้อาวุโสเท่านั้น ถ้าอย่างนั้นไม่ว่าเจ้าจะมีแผนการอะไรหรือไม่ เซียนกระบี่ใหญ่ผู้อาวุโสก็จะต้องพยักหน้าตอบตกลงอยู่ดี”

เด็กชายผมขาวตีอกชกตัว “เหตุใดถึงได้มาเจอคนที่ไม่ฟังเหตุผลแบบเจ้าได้นะ เจ้าก็ลองเดิมพันดูสักครั้งสิ หากแพ้ก็แค่ขาดทุนเล็กน้อย แต่ถ้าชนะต้องได้กำไรก้อนใหญ่แน่นอน สรุปแล้วเจ้ากลัวอะไรกันแน่? ผู้ฝึกตนจะไม่มีความกล้าหาญเลยได้อย่างไร ต้องลงมือสังหารอย่างเด็ดขาดสิ ท่านปู่อิ่นกวานครั้งนี้ท่านทำให้ข้าผิดหวังเหลือเกิน ผิดหวังยิ่งแล้ว! ทำให้ใจร้อนๆ ของหลานชายเยียบเย็นหมดแล้ว!”

เทวบุตรมารเริ่มทำตัวเล่นแง่ไม่เอาการเอางานอีกครั้ง แต่เฉินผิงอันกลับยังคงพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “การที่ไม่ได้ตอบตกลงกับเจ้า ไม่ใช่เพราะข้ากลัวอันตราย แต่ไม่อยากหลอกพวกเราทั้งสองคน เพราะการกระทำเช่นนี้ผิดต่อเจตจำนงเดิมของข้า ถึงเวลานั้นจิตมารยามที่ข้าเลื่อนสู่ห้าขอบเขตบนจะเปลี่ยนแปลงไป มีความเป็นไปได้สูงว่าจะกลายเป็นเจ้า ดังนั้นการที่เจ้าผนึกตัวเองเป็นเทพทวารบาลของข้า แท้จริงแล้วกลับยากที่จะพิทักษ์มรรคาปกป้องมรรคาให้ข้าได้”

เด็กชายผมขาวฟังออกถึงความนัยในคำพูดของเฉินผิงอัน จึงถามอย่างสงสัยว่า “เจ้าจะบอกว่าหากไม่พูดถึงปมปัญหาที่อ้อมผ่านไปไม่ได้ปมนั้น แค่สมมติว่าหากเจ้าเลื่อนสู่ขอบเขตหยกดิบได้ เจ้าก็จะมีวิธีการสังหารข้าให้ตายได้แล้ว? ท่านปู่อิ่นกวาน ไม่ว่าท่านผู้อาวุโสที่อยู่ในใจของข้าจะมีมาดองอาจสมกับเป็นวีรบุรุษมากแค่ไหน แต่นี่ก็หลงระเริงตนไปหน่อยกระมัง?”

เฉินผิงอันหยุดเดิน หัวเราะร่าเอ่ยว่า “ไม่เชื่อ? ลองดูไหมล่ะ?”

เด็กชายผมขาวทำท่ากระเหี้ยนกระหือรือ แต่สายตากลับจับจ้องดวงตาของเฉินผิงอันเขม็ง แล้วก็เริ่มรู้สึกลังเลไม่แน่ใจ แต่พอคิดอยู่ครู่หนึ่งก็ยังหายตัววาบ เลือกจะเข้าไปในฟ้าดินทะเลสาบหัวใจที่ความคิดใหม่ของเฉินผิงอันเกิดขึ้น ลองก็ลองสิ!

การท่องเที่ยวสี่ครั้ง ‘ในหัวใจ’ ของเฉินผิงอันก่อนหน้านี้ ไม่ได้เจอเรื่องแปลกประหลาดอะไร หากได้เจอกับเรื่องประหลาดที่ใหญ่จริงๆ ก็ถือว่าได้เปิดโลกทัศน์ แล้วก็ถือเสียว่าได้หาเรื่องสนุกทำ

หลังจากที่เทวบุตรมารนอกโลกเข้าไปในทะเลสาบหัวใจแล้ว เฉินผิงอันก็สูดลมหายใจเข้าลึก กลั้นหายใจทำสมาธิ จิตใจไร้ความคิดวอกแวก เปล่งเสียงเรียกหนึ่งคำ

เพียงชั่วพริบตานั้น เทวบุตรมารนอกโลกก็กระเด็นออกมา สีหน้าซีดขาว ไม่เพียงแต่ต้องกลับมามือเปล่า ดูเหมือนว่าขอบเขตจะยังได้รับความเสียหายอีกด้วย

ความฮึกเหิมของขอบเขตบินทะยานที่กลับคืนสู่ยอดเขาสูงสุดก่อนหน้านี้ เวลานี้หายเกลี้ยงไม่เหลืออะไรสักอย่าง

เด็กชายผมขาวพึมพำว่า “ช่างเป็นแผนการที่ดี ท่านปู่อิ่นกวานช่างมีแผนการที่ดียิ่งนัก ให้ข้าทำหน้าที่เป็นกระบี่บินส่งข่าวข้ามผ่านระหว่างสองฟ้าดิน กำแพงเมืองปราณกระบี่ที่กว้างใหญ่ไพศาล มีเพียงข้าที่สามารถทำเรื่องนี้ได้จริงๆ …”

เฉินผิงอันกล่าว “ไม่อย่างนั้นก็ลองอีกทีดีไหม?”

เด็กชายผมขาวนั่งแปะลงกับพื้น ทิ้งตัวนอนหงายไปด้านหลัง กางแขนกางขาปัดป่าย ร้องคร่ำครวญว่า “ไม่รู้จะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไรแล้ว ท่านปู่อิ่นกวานรังแกคนซื่อได้ลงคอ”

เฉินผิงอันก้าวเดินไปข้างหน้าต่ออีกครั้ง การค้าที่วางแผนมานานครั้งนี้ สามารถทำได้สำเร็จจริงๆ ด้วย

ไม่อย่างนั้นเขาจะยอมปล่อยให้เทวบุตรมารนอกโลกตนหนึ่งเข้าออกทะเลสาบหัวใจของตัวเองหลายครั้งได้อย่างไร

เด็กชายผมขาวลุกขึ้นยืน เดินตามมาด้านหลังอิ่นกวานหนุ่ม ในใจยังหวาดผวาไม่คลาย เวลานี้จึงยังเหม่อลอยไร้คำพูด

ก่อนหน้านี้เขาบุกเข้าไปในทะเลสาบหัวใจของเฉินผิงอันอย่างฮึกเหิม ผลกลับกลายเป็นว่าเจอกับภาพเหตุการณ์พิลึกพิลั่น ที่นั่นมีสะพานโค้งสีทองอยู่แห่งหนึ่ง แรกเริ่มเขายังวิ่งตะบึงไปอย่างร่าเริง มีความสุขนักหนา แต่จากนั้นก็เห็นเรือนกายสูงใหญ่ของสตรีสวมชุดขาวคนหนึ่ง นางยืนอยู่บนราวสะพาน มือข้างหนึ่งค้ำยันกระบี่คล้ายกำลังหลับ กระทั่งเฉินผิงอันส่งเสียงเรียกเบาๆ สตรีที่ตามหลักแล้วควรเป็นเพียงภาพมายากลับ ‘ตื่น’ ขึ้นมาในทันใด ครู่หนึ่งต่อมานางก็หันหน้ามามองเทวบุตรมารนอกโลกที่รู้ว่าท่าไม่ดีจึงหยุดฝีเท้า

เด็กชายผมขาวกล้าสาบานเลยว่า สองชีวิตที่ผ่านมานี้ตนไม่เคยเห็นสายตาเช่นนั้นมาก่อน

ถึงขั้นที่ว่าเขายังไม่อาจเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน เห็นแค่ดวงตาสีทองคู่นั้นของนางเท่านั้น

นางหลุบตามองต่ำอย่างคนที่อยู่สูงกว่า ไม่มีอารมณ์ใดๆ คล้ายกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ศักดิ์ฐานะสูงที่สุดในตำนานอย่างไรอย่างนั้น

มองขอบเขตบินทะยานคนหนึ่งเหมือนมองมดตัวหนึ่ง

ด้านใต้สะพานโค้งสีทองที่นางยืนอยู่คล้ายว่าในอดีตจะเคยเป็นโลกมนุษย์ยุคบรรพกาลที่สมบูรณ์แบบ บนพื้นดินมีสิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วน ฟ้าดินมีความแตกต่าง มีเพียงสิ่งศักดิ์สิทธิ์เท่านั้นที่คงอยู่ไม่ดับสลาย