กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 833
อิ่นกวานหนุ่มกับหนิงเหยาผู้นั้นจงใจห้อยป้ายสงบสุขปลอดภัยสองแผ่นที่ทางกรมอาญาต้าหลีเป็นผู้แจกจ่ายเดินเข้ามาในเมืองหลวง หมายความว่าอย่างไร ขนาดคนโง่ยังเข้าใจ
เพียงแต่รองเจ้ากรมผู้เฒ่าอดกลั้นได้อย่างว่องไว พูดเรื่องคลื่นลมมรสุมในราชสำนักกับตาเฒ่าหัวโบราณที่รู้จักแต่จะฝึกตนผู้นี้ก็ไม่ต่างอะไรจากเป็ดคุยกับไก่
หลิวเจียเงียบงันไปตลอดทาง เพียงแต่ว่าพอใกล้ถึงตรอกอี้ฉือก็พลันโพล่งประโยคหนึ่งออกมาว่า “ต่งหู เจ้าไม่มีความมั่นใจในตัวใต้เท้าราชครูขนาดนี้เชียวหรือ?”
ต่งหูอึ้งตะลึง หัวคิ้วขมวดเป็นปมแน่น
ผู้ฝึกตนเฒ่าก่อกำเนิดที่บังคับรถม้าได้อย่างนิ่มนวลและมั่นคงเงยหน้าเหลือบตามองไปยังจุดที่ห่างไปไกล ในเมืองหลวงสถานที่ส่วนใหญ่ล้วนมีแสงไฟจุดสว่างราวกับเวลากลางวัน สาดส่องให้ท้องฟ้าเบื้องบนของสิ่งปลูกสร้างในเมืองหลวงคล้ายถูกปูทับด้วยผ้าโปร่งสีเหลืองหม่นเหมือนม่านหมอกขมุกขมัวชั้นหนึ่ง คล้ายกระดาษปิดโคมไฟ
หลิวเจียยิ้มเอ่ยกับตัวเองว่า “ราชสำนักวงการขุนนางอะไร ข้าล้วนไม่เข้าใจสักอย่าง นอกจากฝึกตนแล้วก็รู้แค่เรื่องเดียว ต่อให้ทุกวันนี้ราชครูจะไม่อยู่แล้ว แต่เขาก็ยังคอยดูแลชาวบ้านของหนึ่งแคว้น ดูแลกองทัพม้าเหล็กและคนอย่างเจ้ากับข้าอีกนับไม่ถ้วน บางทีคนอื่นอาจทำเรื่องที่อยู่เบื้องหลังพวกนี้ไม่ได้ มีเพียงราชครูชุยเท่านั้นที่ต้องทำได้อย่างแน่นอน”
หัวคิ้วของต่งหูคลายออก ยังไม่ทันถึงหน้าประตูบ้านก็บอกให้หยุดรถแล้ว เขาลงจากรถม้า เอ่ยขอบคุณก่อกำเนิดผู้เฒ่าหนึ่งคำแล้วสาวเท้าเดินเนิบช้ากลับบ้าน
หลิวเจียถาม “รถม้าจะทำอย่างไร?”
ต่งหูหันหน้ามายิ้มเอ่ย “เกี่ยวกะผายลมอะไรกับข้าผู้อาวุโสด้วย!”
หลิวเจียหัวเราะร่า “ใต้เท้าต่งเดินทางตอนกลางคืนระวังหน่อย อายุก็ตั้งปูนนี้แล้ว ง่ายที่จะหูตาฝ้าฟางข้อเท้าแพลง ข้ารู้จักหมอที่ขายยารักษาอาการเท้าแพลงในเมืองหลวงหลายคนเลยล่ะ”
ต่งหูสะอึกอึ้ง ได้แต่เอ่ยอย่างอัดอั้นว่า “เอารถม้าไปจอดที่หน้าประตูวังก็จบเรื่องแล้ว”
เดินไปบนทางที่กว้างขวางอย่างถึงที่สุดของตรอกอี้ฉือ บางครั้งรองเจ้ากรมผู้เฒ่าก็ถอนหายใจ บางครั้งก็พยักหน้าลูบหนวด
หวนนึกถึงอดีตอันห่างไกล ข้าผู้อาวุโสกับเจ้าเฒ่าสกุลจ้าวเทียนสุ่ยก็เคยเข้าสำนักบัณฑิตฮั่นหลินในปีเดียวกัน ไม่ว่าจะอ่านตำราดื่มสุรา ร่ายบทกวีจรดพู่กัน เด็กหนุ่มสองคนที่ต่างก็ฮึกเหิมเปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวาสดใสล้วนเป็นอันดับหนึ่งในราชสำนัก บทความของต่ง งดงามพร่างพรายดุจบุปผาสีสด ตัวอักษรพู่กันจีนของจ้าวประหนึ่งโบกง้าวจ้วงแทงทวน…
เคอจวี่ของต้าหลีในปีนั้น ต่งหูกับสหายรักวัยเดียวกันคนนี้ คนหนึ่งเป็นปั้งเหยี่ยน คนหนึ่งเป็นทั่นฮวา แน่นอนว่าฝ่ายหลังอายุมากกว่าตนเกินครึ่งรอบ แต่กระนั้นก็ยังสู้เด็กอัจฉริยะอย่างตนไม่ได้ นายท่านผู้เฒ่ากวนก็คืออาจารย์ผู้คุมสอบการสอบระดับมณฑลของพวกเขาในปีนั้น และตอนที่ต่งหูเพิ่งเข้าไปอยู่ในวงการขุนนางใหม่ๆ นั้น ได้ฉายประกายคมกริบในทุกหนทุกแห่ง ผลคือต้องนั่งอยู่บนเก้าอี้เย็นของสำนักบัณฑิตฮั่นหลินเกือบสิบปี มีเพียงตำแหน่งที่ว่างเปล่า ตอนนั้นต่งหูยอมรับแล้วว่าตนไม่มีความหวังในวงการขุนนางจึงทุ่มไหที่แตกร้าวให้แหลกเสียเลย ความสามารถในการด่าคนคืออันดับหนึ่ง หากมีคนด่ากลับ ต่งหูก็จะยิ่งใส่อารมณ์ด่ารุนแรงขึ้น อีกทั้งยังด่าเฉพาะขุนนางบุ๋นไม่ด่าแม่ทัพบู๊ด้วย สะใจยิ่งนัก
อันที่จริงต่งหูในเวลานั้นเพิ่งจะอายุสามสิบปี ผลคือกลับเอาชนะตรอกอี้ฉือและถนนฉืออี้จนช่วงชิงฉายาอันโด่งดังอย่าง ‘ต่งสตรีปากร้าย’ และ ‘ต่งด่ากราด’ มาได้
ต่งหูหยุดเดิน พอนายท่านผู้เฒ่ากวนจากไป ทุกวันนี้ตรงมุมกำแพงก็ไม่มีก้อนอิฐมาวางกองไว้อีกแม้แต่ก้อนเดียว
ปีนั้นมีครั้งหนึ่งตนเมาหนักมาก พอเดินมาถึงตรงนี้ก็ยื่นมือไปค้ำผนังประคองตัว อาเจียนจนรู้สึกว่าตับใตไส้พุงจะหลุดออกมาด้วยแล้ว
ผลคือถูกคนถีบ ต่งหูหันขวับกลับไปด่า รอกระทั่งดวงตาที่ปรือปรอยด้วยความเมาเห็นว่าถึงกับเป็นนายท่านผู้เฒ่ากวนก็ตกใจจนสร่างเมาเลยทีเดียว
ตอนนั้นนายท่านผู้เฒ่ากวนหัวเราะร่าถามว่า ‘โอ้โห ข้าก็นึกว่าใครที่ใจกล้า ถึงกับกล้ามาทำตัวเป็นหมาบ้าอาละวาดอยู่ตรงนี้ ที่แท้ก็ใต้เท้าต่งผู้เรียบเรียงต่งเองหรือนี่’
ต่งหูคือบัณฑิตที่เคารพครูบาอาจารย์อย่างมาก ต่อให้ไม่กลัวฟ้าไม่เกรงดินมากแค่ไหนก็ควรต้องกลัวอาจารย์ผู้คุมสอบท่านนี้ไม่ใช่หรือ เขาจึงตกใจเหมือนลูกเจี๊ยบที่ตัวสั่นระริกอยู่ท่ามกลางลมหนาว
นายท่านผู้เฒ่ากวนยิ้มตาหยีถามว่า ‘ผู้เรียบเรียงต่ง ทำไมถึงด่าแค่ใต้เท้าขุนนางบุ๋นของตรอกอี้ฉือพวกเราเท่านั้นล่ะ ทำไมไม่ด่าเจ้าพวกแม่ทัพบู๊หยาบกระด้างของถนนฉือเอ๋อร์บ้าง?’
พอพูดถึงเรื่องนี้ต่งหูก็เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ ทำคอแข็งตอบไปตามตรงว่า ‘ด่าขุนนางบุ๋น ตอนนี้ข้ายังหนุ่มเปี่ยมไปด้วยกำลังวังชา ไม่ว่าจะต่อยตีกับใครก็ล้วนไม่ขี้ขลาด หากด่าพวกเมล็ดพันธ์แม่ทัพที่มือหนาขาใหญ่พวกนั้น แล้วต้องเดินตอนกลางคืนอย่างคืนนี้ก็อาจได้นอนหลับอยู่บนพื้นแล้ว อีกอย่างกองทัพชายแดนต้าหลีของพวกเรา หลายปีมานี้คว้าชัยชนะในศึกใหญ่ที่สำคัญมาได้ติดต่อกัน ข้าด่าไม่ออก แล้วนับประสาอะไรกับที่ทางฝั่งนั้นทุกๆ สามวันห้าวันต้องจัดงานศพอยู่หลายงาน จะด่าอะไรกัน’
นายท่านผู้เฒ่ากวนพยักหน้ารับ ‘ไม่เลว นับว่าไม่โง่เกินไป เอาล่ะ จะอ้วกก็กลับบ้านไปอ้วกบนท้องแม่เจ้าโน่น หากเจ้าไม่เป็นพวกแข็งนอกออกในก็คงสมองมีรู ถึงได้เฉยชาต่อภรรยาผู้งดงามที่อยู่ในบ้าน หากยังเป็นแบบนี้ต่อไประวังดอกซิ่งแดงจะบานออกไปนอกกำแพง’ (เปรียบเปรยว่าสตรีที่แต่งงานแล้วมีชู้)
ตอนนั้นต่งหูได้ยินเข้าก็หน้าแดงก่ำทันใด หากว่าอีกฝ่ายไม่ใช่อาจารย์ผู้คุมสอบของตน เขาคงต้องปล่อยหมัดแสกหน้าอีกฝ่ายเข้าให้แล้ว
สุดท้ายนายท่านผู้เฒ่ากวนก็มอบสองประโยคให้กับต่งหู
‘บัณฑิตเป็นขุนนาง ด่านใจบังเกิดคือที่ตั้งของด่านยาก ส่วนใหญ่ล้วนมาจากใจร้อนอยากสร้างชื่อเสียงและคุณความชอบมากเกินไป โชคดีหน่อยก็เป็นเหมือนเจ้าหนูต่งเช่นเจ้า แต่ก็มีพวกที่ความสามารถไม่พอ แต่ก็เอาชาติกำเนิดมาผสมกล้อมแกล้มได้’
‘มีคนมาด่าข้า หากไม่ใช่เรื่องจริง ความผิดไม่ได้อยู่ที่ข้า แต่ก็ยังแสร้งทำเป็นหูหนวกตาบอด ถ้าอย่างนั้นก็ให้เขาด่าเสียให้สาแก่ใจ เพราะกลับเป็นข้าที่ได้ผลประโยชน์’
ต่งหูสร่างเมาแล้ว ตอนนั้นจึงรีบประสานมือคารวะขอบคุณทันที
คิดไม่ถึงว่าอาจารย์ผู้คุมสอบจะรอเวลานี้อยู่นาน ฝ่ามือหนึ่งจึงตบลงบนหัวของต่งหู ‘เป็นตอไม้ทึ่มทื่อจริงๆ อย่าว่าแต่นั่งเก้าอี้เย็นอยู่ในสำนักบัณฑิตฮั่นหลินนานหลายปีเลย ข้าว่าเอาเจ้าไปทำเป็นเก้าอี้เย็นตัวนั้นก็ถือว่ายกย่องเจ้าแล้ว ยังมีหน้ามาทำเป็นน้อยเนื้อต่ำใจ ประโยคที่ว่า ‘ถ้อยคำดุจหยกดุจทองคำ ความหมายลึกล้ำชวนขบคิด’ ก็ไม่รู้จักพูดบ้างหรือ?’
ต่งหูยังจะทำอย่างไรได้อีก ก็ได้แต่หัวเราะอย่างโง่งมเท่านั้น
นายท่านผู้เฒ่ากวนเดินไปเป็นเพื่อนต่งหูระยะทางหนึ่ง เขาเอ่ยว่า ‘ด่าได้ไม่เลว ในวงการขุนนางก็ควรต้องมีคนโง่จำพวกนี้อยู่บ้าง ไม่อย่างนั้นคืนนี้ข้าคงถือกระบองออกมาไล่คนแล้ว แต่ด่าไปแล้วสิบปี วันหน้าก็เป็นขุนนางให้ดีๆ ไปเถอะ ลงมือปฏิบัติงานจริง ทำงานอย่างเป็นจริงเป็นจังเสียหน่อย เพียงแต่จำไว้ว่า วันหน้าหากมีขุนนางหนุ่มที่ชอบด่าคนแบบเจ้าก็ช่วยปกป้องเขาให้มากหน่อย วันหน้าพอถึงคราวที่คนอื่นด่าเจ้าก็อย่ารับไม่ได้เสียล่ะ ไม่อย่างนั้นประโยคที่สองของวันนี้ก็เท่ากับว่าข้าพูดไปเสียเปล่า ป้อนเข้าท้องหมาไปแล้ว’
ค่ำคืนของปีนั้น ต่งหูจดจำใส่ใจไว้เงียบๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา!