กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 921

หลังจากที่​น่า​ห​ลัน​ไฉ่ฮ่วน​ออก​มาจาก​กำแพงเมือง​ปราณ​กระบี่​ก็​ไป​ที่​ถ้ำซาน​สุ่ย​ของ​ฝูเหยา​ทวีป​ก่อน​ บอ​กว่า​ตัวเอง​มาจาก​เรือน​ชุน​ฟาน​ภูเขา​ห้อย​หัว​ มารับหน้าที่​ดูแล​สำนัก​แห่ง​นี้​ จากนั้น​ก็​ทำการค้า​กับ​ราชวงศ์​ล่าง​ภูเขา​ที่อยู่​ใกล้เคียง​ ระหว่าง​นั้น​มีผู้ฝึก​ตน​หญิง​ใน​ท้องถิ่น​ของ​ของ​ฝูเหยา​ทวีป​นาม​ว่า​กง​เยี่ยน​ ขอบเขต​ไม่ต่ำ​ เป็น​ขอบเขต​หยก​ดิบ​ แต่ว่า​ใน​สายตา​ของ​น่า​ห​ลัน​ไฉ่ฮ่วน​แล้ว​ ผู้ฝึก​ตน​ของ​ไพศาล​ที่​มีสถานะ​จาก​ทำเนียบ​สำนัก​เช่นนี้​ก็​ไม่ต่าง​อะไร​กับ​อวิ๋น​เชีย​น​ หาก​ใช้คำพูด​ของ​คน​บางคน​ก็​คือ​มีขอบเขต​กระดาษ​เปียก​เปลือกไม้​ไผ่​บาง​ๆ แต่​ถึงแม้ความสามารถ​ใน​การต่อสู้​ของ​กง​เยี่ยน​ผู้​นี้​จะไม่ได้เรื่อง​ ทว่า​คัมภีร์​การค้า​กลับ​ไม่เลว​ ถือว่า​เป็น​คน​บน​เส้นทาง​เดียวกัน​ ทั้งสองฝ่าย​ต่าง​ก็ได้​ใน​สิ่งที่​ตัวเอง​ต้องการ​ จึงประสาน​เป็นหนึ่ง​เดียวกัน​ได้​ง่าย​

ถึงอย่างไร​น่า​ห​ลัน​ไฉ่ฮ่วน​ก็​รู้​ว่า​ถ้ำซาน​สุ่ย​ไม่ใช่สถานที่​ที่​ควร​รั้งรอ​อยู่​นาน​ มือซ้าย​ขาย​ทรัพย์สิน​ออก​ไป​ มือขวา​รับเอา​เงิน​เทพ​เซียน​และ​วัตถุดิบ​แห่ง​ฟ้าดิน​กลับมา​ เพียง​ไม่นาน​ก็ได้​กำไร​มาเป็นกอบเป็นกำ​ แน่นอน​ว่า​นาง​ไม่กล้า​เก็บ​เข้า​กระเป๋า​ทั้งหมด​ ได้​แต่​เอากำไร​มาสอง​ส่วน​ ส่วน​อื่นๆ​ ที่​เหลือ​ล้วน​มอบให้​วิญญูชน​ท่าน​หนึ่ง​ที่​จัดการ​เรื่อง​เงินทอง​ของ​ศาล​บุ๋น​ ดูเหมือนว่า​ทุกวันนี้​เขา​จะได้​เลื่อนตำแหน่ง​สูงแล้ว​ ได้​เป็นรอง​เจ้าขุนเขา​ของ​สำนักศึกษา​แห่ง​หนึ่ง​ใน​ฝูเหยา​ทวีป​ ไม่ใช่ว่า​น่า​ห​ลัน​ไฉ่ฮ่วน​รังเกียจ​ว่า​เงิน​มาก​ แต่​เพราะ​กังวล​ว่า​จะถูก​คน​บางคน​มาคิดบัญชี​ย้อนหลัง​

แม้ว่า​อิ่น​กวาน​หนุ่ม​ผู้​นั้น​ไม่ได้​มีข้อบังคับ​อะไร​นาง​ แต่​น่า​ห​ลัน​ไฉ่ฮ่วน​ก็​ยังกะ​น้ำหนัก​บน​เส้น​ทางการ​หาเงิน​ของ​ตัวเอง​อย่าง​พอเหมาะ​พอดี​ ไม่กล้า​ทำ​อะไร​ล้ำเส้น​

รอ​กระทั่ง​กวาด​เอา​ทรัพย์สมบัติ​ของ​ถ้ำซาน​สุ่ย​มาจน​เกลี้ยง​แล้ว​ หลังจากนั้น​นาง​ก็​เดินทาง​ท่อง​ขึ้น​เหนือ​ไป​ตลอดทาง​ ทยอย​ไป​ที่​เกราะ​ทอง​ทวีป​และ​หลิว​เสีย​ทวีป​ แล้ว​ยัง​ทำการค้า​ไป​ตลอดทาง​อีกด้วย​

พูดถึง​แค่​บน​ร่าง​ของ​น่า​ห​ลัน​ไฉ่ฮ่วน​ ลำพัง​แค่​วัตถุ​ฟางชุ่น​ก็​มีพก​ติดตัว​ถึงหก​ชิ้น​ แล้ว​นับประสาอะไร​กับ​ที่​ยังมี​วัตถุ​จื่อ​ชื่อ​อีก​สอง​ชิ้น​

น่า​ห​ลัน​ไฉ่ฮ่วน​ยิ้ม​ถาม “อิ่น​กวาน​ของ​พวกเรา​เท่านั้น​ถือเป็น​ผู้​มีพระคุณ​ใหญ่หลวง​ต่อ​เจ้าอวิ๋น​เชีย​น​และ​สำนัก​อวี่​หลง​ คิด​ดีแล้ว​หรือยัง​ว่า​ในอนาคต​จะตอบแทน​เขา​ด้วย​วิธี​ใด​?”

อวิ๋น​เชีย​น​ได้ยิน​เรื่อง​นี้​ก็​เห็นได้ชัด​ว่า​มีความคิด​เป็น​ของ​ตัวเอง​อย่าง​มาก​ เพียงแต่​ขณะที่​นาง​กำลังจะ​เปิดปาก​พูด​ กลับ​ได้ยิน​ว่า​น่า​ห​ลัน​ไฉ่ฮ่วน​สันดาน​เก่า​กำเริบ​ พูดจา​ไม่กระดากปาก​อีกครั้ง​ “ไม่สู้เอา​ให้​รวดเร็ว​ฉับไว​หน่อย​…ใช้ร่างกาย​ตอบแทน​? น่าอาย​ไป​หน่อย​แล้ว​อย่างไร​ สำนัก​อวี่​หลง​ของ​พวก​เจ้าไม่ใช่ว่า​มีวิชา​ลับ​ไม่แพร่งพราย​ที่​ยาก​จะฝึก​สำเร็จ​อยู่​บท​หนึ่ง​ไม่ใช่หรือ​? ได้ยิน​มาว่า​แม้แต่​ศิษย์​พี่​หญิง​ของ​เจ้าก็​ยัง​ฝึก​ไม่สำเร็จ​ กลับเป็น​เจ้าที่จับ​ผลัด​จับ​ผลู​ คนโง่​มีโชค​ของ​คนโง่​ คล้าย​จะถูก​ขนานนาม​ว่า​เป็น​… ‘กระโจม​ดอก​ผุด​ตาน​อัน​อบอุ่น​ ดินแดน​แห่ง​เมฆและ​ฝน​’ ไม่ใช่หรือ​?”

อวิ๋น​เชีย​น​ถอนหายใจ​ เลิก​ต่อปากต่อคำ​กับ​อีก​ฝ่าย​เสีย​เลย​

อิ่น​กวาน​หนุ่ม​ผู้​นั้น​วางแผน​รอบคอบ​รัดกุม​ถึงเพียงใด​ วางตัว​สูงส่งรักษา​ตน​อย่าง​สำรวมถึง​เพียงใด​ น่าเสียดาย​ก็​แต่​จนถึง​ทุกวันนี้​นาง​ก็​ยัง​ไม่ได้​เห็น​เอง​กับ​ตา​เลย​สักครั้ง​

คน​ที่​เดินทาง​ยามค่ำคืน​ ห่ม​ดาว​สวม​จันทร์​

ไม่รู้​ว่า​เหตุใด​ พอ​อวิ๋น​เชีย​น​ได้ยิน​ข่าวลือ​บางอย่าง​ของ​กำแพงเมือง​ปราณ​กระบี่​ ทุกครั้งที่​จินตนาการ​ภาพ​ถึงคนหนุ่ม​ต่างถิ่น​คน​หนึ่ง​อยู่​ใน​ร้านเหล้า​ ในขณะที่​เสียง​ผู้คน​รอบด้าน​ดัง​จอแจ​วุ่นวาย​ นาง​กลับ​รู้สึก​ว่า​เมื่อ​เขา​ก้มหน้า​ลง​ดื่ม​สุรา​กลับ​ดู​แปลกแยก​เปลี่ยวเหงา​มาก​เป็นพิเศษ​

อวิ๋น​เชีย​น​กับ​น่า​ห​ลัน​ไฉ่ฮ่วน​ต่าง​คน​ต่าง​มีความคิด​ของ​ตัวเอง​ เดิน​ออก​ไป​จาก​ศาล​บรรพ​จารย์​พร้อมกัน​

ผ่าน​ไป​อีก​แค่​ไม่กี่​วัน​ก็​มีแขก​สูงศักดิ์​มาเยือน​ถึงถิ่น​ ไม่ใช่คนแปลกหน้า​สำหรับ​อวิ๋น​เชีย​น​ ก็​คือ​เส้าอวิ๋นเหยียน​เซียน​กระบี่​แห่ง​เรือน​ชุน​ฟาน​และ​ถัว​เหยียนฮู​หยิน​แห่ง​สวน​ดอก​เหมย​

หาก​บวก​กับ​จวน​หยวน​โหร​ว​ของ​สกุล​หลิว​เข้าไป​ เรือน​ส่วนตัว​สี่แห่ง​ของ​ภูเขา​ห้อย​หัวใน​อดีต​ก็​จะรวมกัน​ได้​ครบถ้วน​แล้ว​

ถัว​เหยียนฮู​หยิน​ต้องการ​ไป​เยือน​อาราม​ชิงเหมย​ของ​ทะเลสาบ​หนัน​ถังแจกัน​สมบัติ​ทวีป​ คิด​จะไป​พบ​โจว​ฉงหลิน​สักหน่อย​

ข้าง​กาย​ไม่มีเซียน​กระบี่​คอย​ให้การ​คุ้มกัน​ ถัว​เหยียนฮู​หยิน​หรือ​จะกล้า​ไป​เดินเล่น​เตร็ดเตร่​เพียงลำพัง​

ดังนั้น​จึงเดิน​ทางผ่าน​สำนัก​อวี่​หลง​ที่​ ‘เปลี่ยน​รัช​ศก​ใหม่​’ สำหรับ​การ​ที่​อยู่ดีๆ​ น่า​ห​ลัน​ไฉ่ฮ่วน​ก็​กลายเป็น​เจ้าสำนัก​ ถัว​เหยียนฮู​หยิน​ตกตะลึง​เป็น​ทบ​ทวี​ แต่​เส้าอวิ๋นเหยียน​กลับ​รู้เรื่อง​นี้​มานาน​แล้ว​ จึงไม่ได้​ประหลาดใจ​แต่อย่างใด​

ไป​ถึงสำนัก​อวี่​หลง​ ถัว​เหยียนฮู​หยิน​คุย​ธุระ​กับ​อวิ๋น​เชีย​น​ ส่วน​เส้าอวิ๋นเหยียน​ก็​เดิน​เคียง​บ่า​ไป​กับ​น่า​ห​ลัน​ไฉ่ฮ่วน​ ห้อง​บัญชี​ของ​เรือน​ชุน​ฟาน​ใน​อดีต​ นอกจาก​พวกเขา​สอง​คน​แล้ว​ยังมี​เยี่ยน​หมิง​ นอกจากนี้​ก็​มีเหวย​เห​วิน​หลง​คอย​เป็น​ผู้ช่วย​ เซียน​กระบี่​ใหญ่​หมี่​รับหน้าที่​เฝ้าประตู​ใหญ่​

เส้าอวิ๋นเหยียน​ยิ้ม​กล่าว​ “อันที่จริง​ก็​เพิ่ง​ผ่าน​ไป​แค่​ไม่กี่​ปี​เท่านั้น​ แต่กลับ​รู้สึก​เหมือน​อยู่​กัน​คน​ละโลก​เลย​”

น่า​ห​ลัน​ไฉ่ฮ่วน​ยิ้ม​รับ​ นอกจาก​จะคุย​กับ​นาง​เรื่อง​เงิน​แล้ว​ นาง​ก็​ไม่มีความสนใจ​ใน​เรื่อง​อื่น​อีก​จริงๆ​

เส้าอวิ๋นเหยียน​ใช้เสียง​ใน​ใจพูดคุย​เรื่อง​บางอย่าง​ สีหน้า​ของ​น่า​ห​ลัน​ไฉ่ฮ่วน​เต็มไปด้วย​ความ​ตกตะลึง​ หลุดปาก​เอ่ย​ออกมา​ว่า​ “อะไร​นะ​?! จริง​หรือ​?!”

เฉิน​ผิง​อัน​ถึงกับ​สามารถ​แกะสลัก​ตัวอักษร​ลง​บน​หัว​กำแพงเมือง​ได้​?!

เส้าอวิ๋นเหยียน​ยิ้ม​กล่าว​ “จะเชื่อ​หรือไม่​ก็​ตามใจ​เจ้า อย่าง​มาก​เจ้าก็​กลับ​ไปดู​กับ​ตา​ตัวเอง​สักครั้ง​ ถึงอย่างไร​ก็​อยู่​ห่าง​ไป​แค่​ไม่กี่​ก้าว​เท่านั้น​”

น่า​ห​ลัน​ไฉ่ฮ่วน​ถอนหายใจ​หนัก​ๆ เอ่ย​อย่าง​จนใจ​ว่า​ “มีอะไร​ให้​ไม่เชื่อ​กัน​เล่า​ หาก​เป็น​เจ้าหมอ​นั่น​ ไม่ว่า​เรื่อง​ประหลาด​แค่​ไหน​ก็​ไม่ประหลาด​อีกต่อไป​”

บอก​ตามตรง​ น่า​ห​ลัน​ไฉ่ฮ่วน​หวาดเกรง​อิ่น​กวาน​หนุ่ม​ผู้​นั้น​จริงๆ​ ไม่ได้ดี​ไป​กว่า​ถัว​เหยียนฮู​หยิน​สัก​เท่าไร​เลย​

พวก​นาง​ทั้งสอง​คน​ต่าง​ก็​ต้อง​กล้ำกลืน​ความทุกข์ยาก​ขมขื่น​อย่าง​เต็มกลืน​ด้วย​น้ำมือ​ของ​อีก​ฝ่าย​มาก่อน​

ไอ้​หมอ​นี่​มีความแค้น​กับ​สตรี​หน้าตา​ดีมาก​นัก​หรือ​?

แต่​พอ​เป็น​อวิ๋น​เชีย​น​ก็​ไม่ใช่ว่า​เขา​ให้การ​ดูแล​ดีมาก​หรือ​ไร​

น่า​ห​ลัน​ไฉ่ฮ่วนกด​ข่ม​ความ​ตกตะลึง​ใน​ใจลง​ไป​ เริ่ม​หา​พวก​ เชื้อเชิญ​ให้​เส้าอวิ๋นเหยียน​กับ​ถัว​เหยียนฮู​หยิน​มาเป็น​เค่อ​ชิงของ​บ้าน​ตน​ ใน​เมื่อ​ต่าง​ก็​เป็น​คนคุ้นเคย​กัน​ดี​ พูด​เรื่อง​เงิน​จะทำลาย​ความรู้สึก​แล้ว​

คุณสมบัติ​ด้าน​การ​ฝึก​เวท​กระบี่​ของ​เส้าอวิ๋นเหยียน​ หาก​เอา​ไป​วาง​ไว้​ใน​กำแพงเมือง​ปราณ​กระบี่​ก็ได้​แต่​ถือว่า​ธรรมดา​เท่านั้น​ ทว่า​อาศัย​น้ำเต้า​เลี้ยง​กระบี่​หลาย​ลูก​ที่​ผลิ​ออก​มาจาก​เถาน้ำเต้า​เส้น​นั้น​ทำให้​เขา​มีเส้นสาย​อยู่​ใน​ใต้​หล้า​ไพศาล​ไม่น้อย​

เส้าอวิ๋นเหยียน​เอง​ก็​ไม่คิดมาก​หาก​จะมีสถานะ​เป็น​เค่อ​ชิงที่​ได้​แขวน​ชื่อ​เพิ่ม​มาอีก​หนึ่ง​สถานะ​ ผู้ฝึก​ตน​ห้า​ขอบเขต​บน​บางคน​ของ​ใต้​หล้า​ไพศาล​ที่​มีช่องทาง​ทำเงิน​ มียศ​ตำแหน่ง​ผู้​ถวายงาน​เค่อ​ชิงเป็น​กองพะเนิน​ และ​ถัว​เหยียนฮู​หยิน​ก็​มีความสัมพันธ์​ที่​ไม่เลว​กับ​อวิ๋น​เชีย​น​มาก่อน​ แน่นอน​ว่า​ย่อม​ไม่มีความเห็น​ต่าง​

เส้าอวิ๋นเหยียน​ไม่ได้​อยู่​ที่​สำนัก​อวี่​หลง​นาน​นัก​ แค่​พัก​สอง​วัน​ ก่อน​จะลากตัว​ถัว​เหยียนฮู​หยิน​ที่​อยาก​จะพัก​อยู่​ที่นี่​ไป​นับแต่​นี้​ออกเดินทาง​ข้าม​มหาสมุทร​ไปหา​ประสบการณ์​กัน​ต่อ​

ระหว่าง​นั้น​เดิน​ทางผ่าน​ถ้ำแห่ง​โชควาสนา​ของ​เกาะ​หลูฮ​วา​ ถัว​เหยียนฮู​หยิน​ก็​เริ่ม​ออก​ไป​เดินเล่น​อีกครั้ง​ เส้าอวิ๋นเหยียน​จึงได้​แต่​เอ่ย​เตือน​ว่า​ “นี่​เจ้าคิด​ว่า​ตัวเอง​ออกมา​ท่องเที่ยว​ขุนเขา​สายน้ำ​จริงๆ​ หรือ​ไร​?”

ถัว​เหยียนฮู​หยิน​สะบัด​ค้อน​ใส่ “อิ่น​กวาน​ไม่ได้​ให้​กำหนด​เวลา​ที่​แน่นอน​เสียหน่อย​ ถ้าอย่างนั้น​ก็​ไม่เห็น​ต้อง​รีบร้อน​เลย​”

อยู่​ร่วมกับ​เฉิน​ผิง​อัน​มีข้อดี​แค่​อย่าง​เดียว​ ทำการค้า​ยุติธรรม​ ฉับไว​ตรงไปตรงมา​อย่าง​มาก​

กว่า​เส้าอวิ๋นเหยียน​จะห้ามไม่ให้​ถัว​เหยียนฮู​หยิน​ไป​เยือน​พื้นที่​มงคล​ถ้ำเมฆาของ​สำนัก​กุย​หยก​ได้​ไม่ใช่เรื่อง​ง่าย​ พวกเขา​เลือก​จะนั่ง​โดยสาร​เรือ​ข้าม​ทวีป​ลำ​หนึ่ง​กลางทาง​ ตรง​ดิ่งไป​ที่​นคร​มังกร​เฒ่าของ​แจกัน​สมบัติ​ทวีป​

ไป​ถึงอาณาเขต​ของ​ทะเลสาบ​หนัน​ถัง ถัว​เหยียนฮู​หยิน​เห็น​ต้น​เหมย​ที่​แห้งเหี่ยว​พวก​นั้น​แล้ว​นาง​ก็​ยื่น​นิ้ว​มาคลึง​หว่าง​คิ้ว​ จุ๊ปาก​พูด​ “สภาพ​อเนจอนาถ​จน​แทบ​ทน​มอง​มิได้​ อนาถ​แค่​ไหน​ ก็​แค่​ว่า​ใต้เท้า​อิ่น​กวาน​มอบ​ปัญหา​ยาก​ใหญ่​เทียมฟ้า​ให้​ข้า​เสียแล้ว​”

เพราะ​ความสัมพันธ์​ใน​เรื่อง​ของ​เถาน้ำเต้า​เส้น​นั้น​ เกี่ยวกับ​การ​เพาะปลูก​พืชพรรณ​ เส้าอวิ๋นเหยียน​จึงพอ​จะถือว่า​เป็น​ผู้เชี่ยวชาญ​ได้​ครึ่งตัว​ ถึงขั้น​ที่ว่า​ชำนาญ​เข้าขั้น​กว่า​ผู้ฝึก​ตน​สำนัก​กสิกรรม​ทั่วไป​ด้วยซ้ำ​

เส้าอวิ๋นเหยียน​พยักหน้า​เอ่ย​ “ยาก​มาก​จริงๆ​ หาก​ไม่ไหว​ก็​อย่า​ฝืน​เลย​ ใต้เท้า​อิ่น​กวาน​ไม่ถือสา​หรอก​”

ถัว​เหยียนฮู​หยิน​คลี่​ยิ้ม​หวาน​ “ไม่ไหว​? เซียน​กระบี่​เส้าไม่ไหว​ก็​เป็นเรื่อง​ปกติ​มาก​ ก็​บุรุษ​นี่​นะ​”

เส้าอวิ๋นเหยียน​แสร้ง​ทำเป็น​ไม่ได้ยิน​ เพียงแค่​เอ่ย​ว่า​ “ทาง​หนึ่ง​คือ​ไม่ยื่นมือ​เข้าไป​ยุ่ง​ หรือ​อีก​ทาง​ก็​คือ​หาก​เจ้าอยาก​จะช่วย​ให้​อาราม​ชิงเหมย​กลับคืน​สู่สภาพเดิม​ได้​จริง​ก็​ต้อง​ทุ่มเท​พละกำลัง​ทั้งหมด​อย่าง​ไม่มีออม​แรง​”

ถัว​เหยียนฮู​หยิน​กลอกตา​ใส่ “ต้อง​ให้​เจ้าบอก​ด้วย​หรือ​?”

คน​ทั้งสอง​ทะยาน​ลม​ข้าม​ไป​เหนือ​ผิวน้ำ​ของ​ทะเลสาบ​หนัน​ถัง ไป​ยัง​เกาะ​ที่ตั้ง​ของ​อาราม​ชิงเหมย​

พลิ้ว​กาย​ลง​นอก​ประตู​ใหญ่​ของ​อาราม​ชิงเหมย​ คน​เฝ้าประตู​คือ​เด็กสาว​อายุ​น้อย​ขอบเขต​ถ้ำสถิต​คน​หนึ่ง​

ถัว​เหยียนฮู​หยิน​ยื่น​เทียบ​รายชื่อ​สอง​แผ่น​ที่​เตรียม​ไว้​นาน​แล้วไป​ให้​ เขียน​ด้วย​กระดาษ​สีแดง​ตัวอักษร​สีทอง​เข้ม​หนึ่ง​บรรทัด​ เหมย​โส่ว​ ฉายา​เจ้าแห่ง​ดอก​เหมย​

เส้าอวิ๋นเหยียน​เหลือบตา​มอง​เทียบ​รายชื่อ​ของ​ตัวเอง​แล้วก็​ยิ้ม​อย่าง​อ่อนใจ​ เส้าซาน​สือ​ ช่างเป็น​ชื่อ​ดี​ที่​สุภาพ​ไพเราะ​จริงๆ​ อีก​ทั้ง​ไม่มีแม้กระทั่ง​ฉายา​ด้วยซ้ำ​

ถัว​เหยียนฮู​หยิน​ยิ้ม​เอ่ย​ “พวกเรา​มาจาก​ทัก​ษินา​ตย​ทวีป​ ได้ยิน​ว่า​ดอก​เหมย​ของ​ทะเลสาบ​หนัน​ถังงดงาม​มาก​ จึงมาเยือน​เพราะ​เลื่อมใส​ใน​ชื่อเสียง​มานาน​”

นาง​แสร้ง​ทำเป็น​เหลียว​ซ้าย​แล​ขวา​ “สิบ​ปา​กว่า​ย่อม​ไม่เท่า​ตา​เห็น​”

แม่นาง​น้อย​ที่​เป็น​คน​เฝ้าประตู​สีหน้า​อิหลักอิเหลื่อ​ แขก​ท่าน​นี้​ล้อ​กัน​เล่น​หรือ​อย่างไร​

เส้าอวิ๋นเหยียน​ไม่ปล่อย​ให้​ถัว​เหยียนฮู​หยิน​พูดเหลวไหล​ต่อ​ ยิ้ม​เอ่ย​ว่า​ “ผ่าน​มาเยือน​สถานที่​สูงศักดิ์​แห่ง​นี้​ อยาก​จะขอ​ดื่ม​น้ำ​บ๊วย​จาก​อาราม​ชิงเหมย​สัก​สอง​ถ้วย​”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา!