กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 924

เรือ​เฟิงยวน​ขยับ​เข้าใกล้​ภูเขา​เซียน​ตู​แล้ว​

เซียน​เห​ริน​กั่ว​หรา​น​ที่​ได้​ฉายา​ว่า​ ‘หลง​เห​มิน’​ แห่ง​ภูเขา​ต้นไม้​เหล็ก​เดินเล่น​ไป​ตาม​ขุนเขา​สายน้ำ​หมื่น​ลี้​รอบ​ภูเขา​เซียน​ตู​แล้ว​ ทุกหนทุกแห่ง​มีเพียง​กำแพง​หัก​พัง​ สภาพ​ทรุดโทรม​เสื่อมถอย​ ซาก​ปรัก​รอ​วัน​ได้รับ​การฟื้นฟู​

ทะยาน​ลม​กลับมา​ที่​ยอดเขา​มี่เซวี่ย​ กั่ว​หรา​น​เห็น​ว่า​ลูกศิษย์​กำลัง​นั่ง​คุย​อยู่​กับ​เจิ้งโย่วเฉียนบ​นรา​ว​รั้ว​ของ​ดาดฟ้า​ชมทัศนียภาพ​แห่ง​หนึ่ง​

คง​เป็น​เพราะ​สอดคล้อง​กับ​คำ​โบราณ​ที่​บอ​กว่า​สตรี​มักจะ​คิดถึง​แต่​เรื่อง​ออกเรือน​ ถาน​อิ๋ง​โจว​กำลัง​เอ่ย​ประโยค​หนึ่ง​กับ​เจิ้งโย่วเฉียน​ว่า​ เจ้าทำ​เรื่อง​อะไร​ๆ ไม่ได้ความ​ มีเพียง​เรื่อง​ของ​การ​หา​อาจารย์​อา​น้อย​เท่านั้น​ที่​เก่งกาจ​กว่า​ใคร​

ศิษย์​พี่ชาย​หญิง​ทั้งหลาย​ของ​กั่ว​หรา​น​ แม้แต่​ตัว​เขา​เอง​ แน่นอน​ว่า​ต้อง​เป็น​อาจารย์​อา​อาจารย์​ลุง​ของ​ผู้ฝึก​ตน​หลาย​คน​ของ​ภูเขา​ต้นไม้​เหล็ก​

กั่ว​หรา​น​ไม่อยาก​ให้​ลูกศิษย์​รู้สึก​ลำบากใจ​ จึงพลิ้ว​กาย​ลง​บน​หลังคาเรือน​หลัง​หนึ่ง​อย่าง​เงียบเชียบ​ เป็น​อาจารย์​เป็นได้​ถึงขั้น​นี้​ ก็​มีให้​เห็น​ไม่มาก​จริงๆ​

เพราะ​ถึงอย่างไร​ก็​เป็น​เซียน​เห​ริน​คน​หนึ่ง​ อีก​ทั้ง​ยัง​ไม่ใช่เซียน​เห​ริน​ทั่วไป​ เซียน​ผี​อวี่จิ่น​มองไม่เห็น​ แต่​กั่ว​หรา​นก​ลับ​เห็น​อย่าง​ชัดเจน​

ยกตัวอย่างเช่น​ภูเขา​อวิ๋นเจิง​และ​ภูเขา​โฉว​โหม​ว​ที่​เป็น​สถานการณ์​สามภูเขา​ร่วมกับ​ภูเขา​เซียน​ตู​ กั่ว​หรา​น​สามารถ​มอง​ทะลุ​เวท​อำ​พรางตา​ไป​ได้​ อักษร​บน​ป้าย​ศิลา​สอง​ป้าย​ที่​ตั้งอยู่​บน​ยอดเขา​ เขา​ก็​เห็น​อย่าง​แจ่มชัด​

ชุยตง​ซาน​หด​ย่อ​พื้นที่​เดิน​หนึ่ง​ก้าว​มาถึงข้าง​กาย​กั่ว​หรา​น​ ยิ้ม​เอ่ย​ว่า​ “สหาย​หลง​เห​มิน​สายตา​ดี​”

กั่ว​หรา​น​ยิ้ม​บาง​ๆ เอ่ย​ว่า​ “ไม่อาจ​ควบคุม​ดวงตา​ตัวเอง​ให้​ดี​ ล่วงเกิน​แล้ว​”

ชุยตง​ซาน​โบกมือ​ยิ้ม​เอ่ย​ “สหาย​หลง​เห​มิน​พูด​แบบนี้​ช่างห่างเหิน​กัน​เกินไป​แล้ว​”

กั่ว​หรา​นก​วาด​ตาม​อง​รอบด้าน​ อดไม่ไหว​เอ่ย​ชื่นชม​ว่า​ “ก่อ​ภูเขา​ก่อ​ก้อนหิน​ ถือเป็น​ความรู้​อีก​อย่างหนึ่ง​แล้ว​ ตาม​ความเห็น​ของ​ข้า​ นี่​ก็​เป็น​ดั่ง​คำกล่าว​ที่ว่า​กลา​งอก​มีร่อง​ลึก​ (เปรียบเปรย​ว่า​ยาม​ที่​วาดภาพ​หรือ​ประพันธ์​ผลงาน​ ใน​ใจเข้า​ใจถึงแนวคิด​อัน​ลึกซึ้ง​) เหมือนกัน​ แต่​อันที่จริง​กลับ​ยาก​ยิ่งกว่า​การ​วาดภาพ​เสีย​อีก​ เคลื่อนย้าย​ภูเขา​หลาย​ลูก​ ย้าย​แม่น้ำ​หลาย​สาย​ นำมา​ประกบ​ประกอบ​กัน​เป็น​ภาพ​ที่​ขุนเขา​สายน้ำ​แอบอิง​ก็​ไม่ได้​ยาก​ แต่​ยาก​ตรง​การ​เสริม​เติม​อย่าง​ไร้​ร่องรอย​ มหา​มรรคา​ของ​แต่ละ​ฝ่าย​สอดคล้องต้องกัน​ พูดถึง​แค่​บน​ยอดเขา​มี่เซวี่ย​แห่ง​นี้​ ดิน​ น้ำ​ เส้นทาง​ ต้นไม้ใบหญ้า​ เมฆหมอก​ล่องลอย​ ตอนนี้​มอง​ดูเหมือน​หยาบ​มาก​ แต่​แท้จริง​แล้ว​กลับ​ไม่มีสิ่งใด​ที่​ไม่ยอดเยี่ยม​ รอ​ให้​วันหน้า​ทุ่มเท​ความคิด​อีก​สัก​เล็กน้อย​ ย้าย​พืชพรรณ​มาปลูก​ เว้นระยะ​ชิด​ห่าง​ตรง​ลาด​ สูงต่ำ​เข้ม​จาง จัดวาง​ให้​เหมาะสม​ ก็​จะกลายเป็น​สถานที่​ที่​ขุนเขา​สายน้ำ​งดงาม​แห่ง​หนึ่ง​แล้ว​”

“สหาย​หลง​เห​มินชม​เกินไป​แล้ว​”

ชุยตง​ซาน​สอด​สอง​มือรอง​ไว้​ใต้​ท้ายทอย​ โคลง​ศีรษะ​ยิ้ม​เอ่ย​ “พูดถึง​ความยิ่งใหญ่​ของ​ภาพ​บรรยากาศ​ก็​มิอาจ​เทียบ​กับ​ภูเขาใหญ่​แสน​ลี้​ของ​เฒ่าตาบอด​ได้​ พูดถึง​ความ​ยอดเยี่ยม​ใน​จุด​ที่​ละเอียดอ่อน​ บน​ภูเขา​ลั่วพั่ว​ของ​พวกเรา​มีพ่อครัว​เฒ่าอยู่​คน​หนึ่ง​ เขา​ต่างหาก​ที่​เป็น​ผู้เชี่ยวชาญ​อย่าง​แท้จริง​”

กั่ว​หรา​น​หลุด​หัวเราะ​พรืด​

ก็​เหมือนกับ​ชื่นชม​คน​ผู้​หนึ่ง​ว่า​เขียน​บทกวี​ได้​ยอดเยี่ยม​ ผล​คือ​คน​ที่​ถูก​ชมดัน​บอ​กว่า​ตัวเอง​สู้ป๋า​ย​เห​ย่​ ซูจื่อ​ไม่ได้​

นี่​ยัง​จะให้​คน​เขา​รับคำ​อย่างไร​ได้​อีก​?

ชุยตง​ซาน​มอง​ไป​ยัง​ทิศ​ไกล​ เรือ​เฟิงยวน​กำลังจะ​จอด​เทียบท่า​ เขา​จึงเอา​สอง​มือ​ตบ​หลังคา​ ไถล​ก้น​พ้นไป​จาก​หลังคา​ สุดท้าย​พลิ้ว​กาย​ลง​บน​ดาดฟ้า​ชมทัศนียภาพ​

เผชิญหน้า​กับ​เด็กหนุ่ม​ชุด​ขาว​ผู้​นี้​ เจิ้งโย่วเฉียน​และ​ถาน​อิ๋ง​โจว​ต่าง​ก็​เรียกขาน​เขา​ด้วย​คำ​แบบ​เดียวกัน​ เจ้าสำนัก​ชุย​

ชุยตง​ซาน​ผงกศีรษะ​ให้​กับ​แม่นาง​น้อย​ จากนั้น​หันไป​มอง​เจิ้งโย่วเฉียน​ บ่นว่า​ “เรียก​เจ้าสำนัก​อะไร​ เรียก​ศิษย์​พี่​เล็ก​สิ!”

เจิ้งโย่วเฉียน​จึงได้​แต่​เปลี่ยน​คำ​เรียกขาน​ใหม่​

อยู่​กับ​เจ้าสำนัก​ชุย​ที่​นิสัย​ตามแต่​ใจและ​คำพูดคำจา​ยัง​ตลกขบขัน​ อันที่จริง​เจิ้งโย่วเฉียน​ไม่ได้​ขัดเขิน​มาก​นัก​

ชุยตง​ซาน​บอกลา​หนึ่ง​คำ​ เรือน​กาย​ก็​กลายเป็น​รุ้ง​ขาว​เส้น​หนึ่ง​ที่​ตรง​ดิ่งไป​ยัง​เรือ​เฟิงยวน​

เห็น​คู่​อาจารย์​และ​ศิษย์​อย่าง​หลิว​จิ่งหลง​และ​ป๋า​ยโส่ว​ ชุยตง​ซาน​ก็​ยิ้ม​เอ่ย​ทักทาย​ “เจ้าสำนัก​หลิว​ น้อง​ป๋า​ย”​

ป๋า​ยโส่ว​เห็น​ว่า​มีแค่​ชุยตง​ซาน​ ไม่มีใคร​บางคน​ก็​พลัน​ถอนหายใจ​โล่งอก​ ยิ้ม​พลาง​กุม​หมัด​ ไม่ได้​เรียก​ตัวเอง​เป็น​พี่​เป็น​น้อง​กับ​ชุยตง​ซาน​อย่าง​ที่​หา​ได้​ยาก​ แต่​เรียก​อีก​ฝ่าย​ว่า​ “เจ้าสำนัก​ชุย”​ อย่าง​รู้​ระเบียบ​กฎเกณฑ์​

ชุยตง​ซาน​พลัน​ประสานมือ​คารวะ​หลิว​จิ่งหลง​ “เจ้าสำนัก​หลิว​ลำบาก​แล้ว​ ลำบาก​แล้ว​”

หลิว​จิ่งหลง​ได้​แต่​คารวะ​กลับคืน​

เรื่อง​ที่​หมี่​อวี้​ปิด​ด่าน​กะทันหัน​ ก่อนหน้านี้​ทาง​ฝั่งของ​เรือ​เฟิงยวน​ได้​ส่งกระบี่​บิน​แจ้งข่าว​มายัง​ยอดเขา​มี่เซวี่ย​แล้ว​

ชุยตง​ซาน​ใช้เสียง​ใน​ใจถามว่า​ “เจ้าสำนัก​หลิว​ปิด​ด่าน​เมื่อไหร่​?”

หลิว​จิ่งหลง​ตอบ​ตาม​สัตย์​จริง​ “ตอนนี้​ยัง​บอก​ได้​ยาก​”

แน่นอน​ว่า​ชุยตง​ซาน​ต้อง​ใส่ใจเรื่อง​นี้​มาก​

วันหน้า​อาจารย์​ไป​อยู่​ที่​ใต้​หล้า​มืด​สลัว​ หาก​จำเป็นต้อง​ขอความช่วยเหลือ​ คน​ที่จะ​ไม่ลังเล​ที่สุด​ อีก​ทั้ง​ศักยภาพ​ก็​มาก​พอ​จะเป็น​ผู้ช่วย​ของ​อาจารย์​ได้​มาก​ที่สุด​ นอกจาก​อาจารย์​แม่แล้วก็​ต้อง​เป็น​หลิว​เสี้ยน​หยาง​และ​หลิว​จิ่งหลง​แล้ว​

บางที​อาจ​เพิ่ม​จางซาน​เฟิงเข้าไป​อีก​คน​หนึ่ง​ เพียงแต่ว่า​ศิษย์เอก​ของ​ยอดเขา​พา​ตี้​ผู้​นี้​ ดูเหมือนว่า​จะไม่รีบร้อน​กับ​เรื่อง​การ​ฝ่าทะลุ​ขอบเขต​เลย​จริงๆ​

พา​คน​ทั้ง​กลุ่ม​เดิน​ลงเรือ​ไป​ด้วยตัวเอง​ ชุยตง​ซาน​พลัน​นึก​เรื่อง​หนึ่ง​ขึ้น​ได้​จึงนวด​คลึง​ปลาย​คาง​ จะถือว่า​ไม่ตั้งใจ​ปักกิ่ง​หลิว​แต่ต้น​หลิว​เติบใหญ่​ให้​ร่มเงา​หรือไม่​?

สำนัก​กระบี่​ชิงผิง​ของ​บ้าน​ตน​

สำนัก​กระบี่​หลง​เฉวียน​ของ​หลิว​เสี้ยน​หยาง​ สำนัก​กระบี่​ไท่ฮุย​ของ​หลิว​จิ่งหลง​

บวก​กับ​สำนัก​กระบี่​หลง​เซี่ยง​และ​ทะเลสาบ​กระบี่​ฝูผิง​?

แต่​ตอนนี้​ชุยตง​ซาน​ก็​สงสัย​ใคร่รู้​ใน​เรื่อง​หนึ่ง​ ทำไม​จางซาน​เฟิงถึงยัง​ไม่มาเสียที​

ถาน​หรง​ผู้คุม​กฎ​ของ​เรือ​นอ​วิ๋น​ฉ่าวผู​ซาน​ก็​อยู่​ที่​ภูเขา​เซียน​ตู​แล้ว​ อยู่​ที่​จวน​บน​ยอดเขา​มี่เซวี่ย​ รู้​ว่า​เจ้าขุนเขา​บ้าน​ตน​ถามหมัด​กับ​เฉินอิ่น​กวาน​ไป​รอบ​หนึ่ง​ก็​ถึงกับ​สามารถ​เลื่อน​จาก​ชั้น​ปราณ​โชติช่วง​ของ​ขอบเขต​ปลายทาง​เป็น​ชั้น​คืน​ความจริง​ได้​สำเร็จ​ ถาน​หรง​ก็​กุม​หมัด​เอ่ย​แสดงความยินดี​ว่า​ “ยินดี​กับ​เจ้าขุนเขา​ด้วย​”

น่ายินดี​อย่าง​มาก​จริงๆ​ ผู้ฝึก​ยุทธ​เลื่อน​เป็น​ขอบเขต​ปลายทาง​ เดิมที​ก็​จะขาดไม่ได้​ทั้ง​พรสวรรค์​ ฐาน​กระดูก​และ​โชควาสนา​ และ​ชั้น​ปราณ​โชติช่วง​ คืน​ความจริง​ เทพ​มาเยือน​ของ​ขอบเขต​ปลายทาง​ หาก​คิด​จะฝ่าทะลุ​ขอบเขต​ก็​ยาก​ยิ่งกว่า​ยาก​เข้าไป​อีก​

เย่อ​วิ๋นอวิ๋น​พยักหน้า​เอ่ย​ “ต้อง​ยก​คุณ​ความชอบ​ให้​กับ​การ​ช่วยเหลือ​ของ​เซียน​กระบี่​เฉิน​ น้ำ​ใจใหญ่​เทียมฟ้า​นี้​ ไม่ต้อง​ให้​ผู​ซาน​ชด​ใช้คืน​ ข้า​จะคิด​เอง​ว่า​ควร​ทำ​อย่างไร​”

ถึงอย่างไร​นาง​ก็​จะรับหน้าที่​เป็น​เค่อ​ชิงที่​ได้รับ​การ​บันทึก​ชื่อ​ของ​ภูเขา​เซียน​ตู​อยู่แล้ว​ อีก​ทั้ง​ตน​ยัง​เป็น​ผู้ฝึก​ลมปราณ​ขอบเขต​หยก​ดิบ​คน​หนึ่ง​ ต้อง​ไม่ขาด​โอกาส​ที่จะ​ชดใช้​น้ำใจ​ส่วน​นี้​คืน​อย่าง​แน่นอน​

ถาน​หรง​นึก​ความลับ​เรื่อง​หนึ่ง​ขึ้น​มาได้​ก็​ถามว่า​ “อยู่ดีๆ​ ศาล​บรรพ​จารย์​ก็​มีลูกศิษย์​ผู้สืบทอด​เพิ่ม​มาคน​หนึ่ง​ นี่​มัน​เรื่อง​อะไร​กัน​แน่​?”

ที่แท้​ก็​มีเด็กหนุ่ม​ชุด​ดำ​คน​หนึ่ง​ใช้นามแฝง​ว่า​ชุย​ว่าน​จ่าน​ ได้​ใช้วิธีการ​ที่​ไม่สะดุดตา​กลาย​มาเป็น​ลูกศิษย์​ผู้สืบทอด​คน​ใหม่​ล่าสุด​ของ​เรือ​นอ​วิ๋น​ฉ่าว​ภายใต้​การ​จัดการ​อย่าง​ลับ​ๆ ของ​ถาน​หรง​ ป่าวประกาศ​แก่​ภายนอก​ว่า​ชุย​ว่าน​จ่าน​คือ​ผู้ฝึก​ยุทธ​เต็มตัว​ขอบเขต​หก​คน​หนึ่ง​

ก่อนหน้านี้​ถาน​หรง​ได้รับ​จดหมาย​ลับ​ฉบับ​หนึ่ง​จาก​เย่อ​วิ๋นอวิ๋น​ แม้ว่า​ผู้คุม​กฎ​ศาล​บรรพ​จารย์​ท่าน​นี้​จะมึนงง​อยู่​มาก​ ทว่า​ก็ได้​แต่​ทำ​ตามคำสั่ง​ เรื่อง​แบบนี้​ตาม​หลัก​แล้ว​ไม่ถือว่า​สอดคล้อง​กับ​กฎระเบียบ​ของ​ศาล​บรรพ​จารย์​เลย​

รอ​กระทั่ง​มาถึงยอดเขา​มี่เซวี่ย​ภูเขา​เซียน​ตู​ ถาน​หรง​ถึงได้​รู้​ว่า​เด็กหนุ่ม​ผู้​นั้น​ถึงกับ​เป็น​เจ้าสำนัก​คน​แรก​ของ​สำนัก​เบื้องล่าง​ภูเขา​ลั่วพั่ว​

เย่อ​วิ๋นอวิ๋น​ส่ายหน้า​กล่าว​ “ไม่ต้อง​ถามแล้ว​”

ถาน​หรง​ถลึงตา​ใส่ คิด​จะซักไซ้​ให้​ถึงที่สุด​อย่าง​ที่​ไม่เคย​ทำ​มาก่อน​ คิด​ว่า​ผู้คุม​กฎ​ผู​ซาน​อย่าง​ข้า​เป็น​แค่​เครื่องประดับ​จริงๆ​ หรือ​ไร​?

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา!