กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 934

ชิงถงจึงยิ่ง​สงสัย​ใคร่รู้​ใน​ตัว​ของ​ภูต​น้ำ​น้อย​แห่ง​ทะเลสาบ​คน​ใบ้​ที่​ชื่อเสียง​โด่งดัง​ไม่น้อย​คน​นั้น​เข้าไป​อีก​

เฉิน​ผิง​อัน​เอ่ย​เตือน​ว่า​ “คำพูด​ไม่น่าฟัง​เอา​มาพูด​กัน​ก่อน​ เจ้าไม่เกรงใจ​ข้า​ ไม่ได้​มีปัญหา​อะไร​ ข้า​คน​นี้​นิสัย​ดี​ ทั้ง​ยัง​ไม่ชอบ​อาฆาตแค้น​ แต่​วันหน้า​หาก​เจ้ามีโอกาส​ได้​พบ​เจอ​หมี่​ลี่​น้อย​แล้ว​กล้า​ไม่เกรงใจ​ผู้พิทักษ์​ฝ่ายขวา​ของ​บ้าน​ข้า​ ก็​ไม่ต้อง​รอ​ให้​ข้า​ลงมือ​ด้วยซ้ำ​”

หาเรื่อง​ใคร​ก็​อย่า​มาหาเรื่อง​หน่วน​ซู่และ​หมี่​ลี่​น้อย​ของ​ภูเขา​ลั่วพั่ว​พวกเรา​เด็ดขาด​

อย่า​มาพูดถึง​ขอบเขต​ไม่ขอบเขต​อะไร​กับ​ข้า​

ชิงถงถาม “ภูต​น้อย​มีประวัติ​ความเป็นมา​ยิ่งใหญ่​มาก​หรือ​?”

เฉิน​ผิง​อัน​กลั้น​ขำ​ สีหน้า​อ่อนโยน​ลง​หลาย​ส่วน​ เอ่ย​ว่า​ “หมี่​ลี่​น้อย​อยู่​กับ​ศิษย์​พี่​จั่ว​โย่ว​ของ​ข้า​ก็​ยัง​ดุร้าย​อย่าง​มาก​ ยัง​เคย​พา​ศิษย์​พี่​จวิน​เชี่ยน​เดิน​ลาดตระเวน​ภูเขา​ด้วยกัน​ เคย​เลี้ยง​น้ำชา​เจ้าอาราม​ผู้เฒ่า​ เคย​เลี้ยง​เมล็ด​แตง​ผู้ฝึก​ตน​ขอบเขต​สิบ​สี่บางคน​ พูดถึง​แค่​ผู้อาวุโส​สอง​ท่าน​นี้​ หาก​ไม่เป็น​เพราะ​หมี่​ลี่​น้อย​ช่วย​ขัดขวาง​ไว้​ให้​ ก็​ไม่รู้​ว่า​ข้า​ต้อง​เจอ​กับ​เรื่อง​ยากลำบาก​อีก​กี่มากน้อย​ เจ้าว่า​นาง​มีความเป็นมา​ยิ่งใหญ่​หรือไม่​เล่า​?”

ชิงถงถามหยั่งเชิง​ “เพราะว่า​ภูมิหลัง​ของ​นาง​ร้ายกาจ​มาก​หรือ​?”

เฉิน​ผิง​อัน​ส่ายหน้า​ จุ๊ปาก​พูด​ “หากว่า​เจ้าไป​ที่​ภูเขา​ลั่วพั่ว​ต้อง​ไม่มีทาง​ปรับตัว​ได้​แน่นอน​”

ชิงถงมึนงง​

เฉิน​ผิง​อัน​กล่าว​ “ออกเดินทาง​กัน​ต่อ​เถอะ​”

ชิงถงร้อง​อ้อ​หนึ่ง​ที​ กวาดตา​มอง​ไป​รอบด้าน​ น่าเสียดาย​ที่​สถานที่​แห่ง​นี้​และ​เวลานี้​ไม่มีสายลม​ไม่มีแสงจันทร์​

ดวงจันทร์​บน​ฟ้า ดวงจันทร์​ใน​โลก​มนุษย์​ สะพาย​หีบ​หนังสือ​แสวงหา​ความรู้​ บน​ไหล่​แบก​ดวงจันทร์​ เดิน​ขึ้น​สู่ที่สูง​พิง​ราว​รั้ว​ ดวงตา​มีดวงจันทร์​ ตะกร้า​ไม้ไผ่​ตัก​น้ำ​ จันทร์​เสี้ยว​กลับมา​เป็น​จันทร์​เต็มดวง​อีกครั้ง​

สายลม​ใน​ภูเขา​ สายลม​ริม​สายน้ำ​ สายลม​ใต้​ฝ่าเท้า​ยาม​ขี่​กระบี่​เดินทางไกล​ สายลม​เปิด​ตำรา​ใน​ห้อง​หนังสือ​อริยะ​ปราชญ์​ ลม​พัด​จอก​แหน​ล่องลอย​ได้​พบ​เจอ​โดยบังเอิญ​

ภาค​กลาง​ของ​แจกัน​สมบัติ​ทวีป​ กลางอากาศ​เหนือ​ลำน้ำ​ใหญ่​ที่อยู่​ใกล้​กับ​เมืองหลวง​สำรอง​

มีป๋า​ยอ​วี้​จิงจำลอง​แห่ง​หนึ่ง​ที่​ราชวงศ์​ต้า​หลี​ร่วมมือ​กับ​สำนัก​โม่ทุ่มเท​กำลัง​ทรัพย์​และ​กำลังคน​นับไม่ถ้วน​สร้าง​ขึ้น​มา

อันที่จริง​ชิงถงประหลาดใจ​อย่าง​มากว่า​เจ้านาย​ตัวจริง​ของ​ใต้​หล้า​ไพศาล​ไม่คิด​จะมาควบคุม​บ้าง​หรือ​?

เพียงแต่​พอ​คิด​อีกที​ ตราประทับ​อักษร​ภูเขา​ที่​เต๋า​เหล่า​เอ้อ​ทิ้ง​ไว้​ใน​ใต้​หล้า​ไพศาล​ก็​ดูเหมือนว่า​ศาล​บุ๋น​ไม่คิด​จะสนใจ​เหมือนกัน​?

ชิงถงเอ่ย​เสียง​เบา​ “ข้า​รอ​เจ้าอยู่​ข้างนอก​?”

หากว่า​ถูก​ผู้ฝึก​ตน​ของ​ป๋า​ยอ​วี้​จิงจำลอง​แห่ง​นี้​เล่นงาน​ เวท​หลบหนี​ไม่ร้ายกาจ​พอ​ ได้ยิน​ว่า​หอ​แห่ง​นี้​สามารถ​ฟัน​บิน​ทะยาน​ได้​เลย​?

อีก​อย่าง​ สถานที่​แห่ง​นี้​ก็​เป็นหนึ่ง​ใน​ผลงาน​การทุ่มเท​สติปัญญา​และ​กำลัง​ของ​ซิ่ว​หู่​ชุย​ฉาน​ด้วย​

บอก​ตามตรง​ ต่อให้​ชิงถงจะไม่กริ่งเกรง​อิ่น​กวาน​หนุ่ม​มาก​แค่​ไหน​ แต่​เผชิญหน้า​กับ​ชุย​ฉาน​ที่​มีชื่อเสียง​มาเนิ่นนาน​ผู้​นั้น​ ต่อให้​บน​โลก​มนุษย์​นี้​ไม่มีซิ่ว​หู่​อีกต่อไป​แล้ว​ ชิงถงก็​ยัง​ไม่กล้า​ก่อเรื่อง​ใน​อาณาเขต​ของ​แจกัน​สมบัติ​ทวีป​แห่ง​นี้​

นั่น​คือ​บุคคล​ที่​สามารถ​งัดข้อ​กับ​มหาสมุทร​ความรู้​โจว​มี่ได้​โดยที่​ไม่ตก​เป็นรอง​แม้แต่น้อย​เชียว​นะ​

หรือ​จะพูดถึง​ก่อนหน้า​นั้น​ ตอนที่​ชุย​ฉาน​ยัง​เป็น​ลูกศิษย์​คน​แรก​ของ​เห​วิน​เซิ่ง ก็​เคย​ติดตาม​ซิ่ว​ไฉเฒ่าเดินทาง​ไป​เยือน​พื้นที่​มงคล​ดอกบัว​มาก่อน​

ชิงถงเคย​เห็น​ท่วงท่า​อัน​สง่างามเลิศ​ล้ำ​ของ​คน​ผู้​นี้​กับ​ตา​ตัวเอง​มาก่อน​แล้ว​

หาก​เปลี่ยน​มาเป็น​ชุย​ฉาน​ที่มา​เป็น​แขก​ที่​หอ​สยบ​ปีศาจ​ ชิงถงก็​ยอมรับ​ว่า​ต่อให้​มีคำสั่ง​จาก​โจว​จื่อ​ ตน​ก็​ไม่มีทาง​กล้า​วางแผน​เล่นงาน​ชุย​ฉาน​เด็ดขาด​

อีก​อย่าง​ใคร​จะวางแผน​เล่นงาน​ใคร​ก็​ยัง​บอก​ได้​ยาก​เลย​นะ​?

เฉิน​ผิง​อัน​ส่ายหน้า​ “ขึ้น​หอ​ไป​พร้อมกับ​ข้า​”

ชิงถงลังเล​ตัดสินใจ​ไม่ได้​

ใต้เท้า​อิ่น​กวาน​ เจ้าอย่า​ได้​ข้าม​แม่น้ำ​แล้ว​รื้อ​สะพาน​ ขึ้น​บ้าน​แล้ว​รื้อ​บันได​ทิ้ง​ล่ะ​

หลอก​ให้​ข้า​เข้าไป​แล้ว​ค่อย​ปิดประตู​สังหาร​ข้า​?

เฉิน​ผิง​อัน​เอ่ย​อย่าง​ไม่สบอารมณ์​ “เจ้านี่​เก่ง​แต่​ใน​โปง​ผ้าห่ม​ใช่ไหม​?”

ชิงถงเงียบงัน​ นี่​ข้า​มีชีวิต​สู้ผู้ฝึก​ยุทธ​ขอบเขต​หก​คน​หนึ่ง​ของ​แคว้น​หวง​ถิงไม่ได้​เชียว​หรือ​?

แล้ว​ก็ได้​แต่​เดิน​เหยียบ​ความว่างเปล่า​ขึ้น​หอ​เรือน​ไป​พร้อมกับ​เฉิน​ผิง​อัน​ มาถึงใน​หอ​ชั้น​ที่สูง​ที่สุด​ ได้​เจอ​กับ​ผู้ฝึก​ตน​เฒ่าคน​หนึ่ง​ที่​เฝ้าพิทักษ์​ที่​แห่ง​นี้​

ผู้เฒ่า​สวม​กวาน​สูงรัดเข็มขัด​หยก​ ตัว​สูงอย่าง​มาก​ เรือน​กาย​ผ่ายผอม​ สีหน้า​เย็นชา​ มองดู​แล้ว​ไม่น่า​เข้าใกล้​เลย​แม้แต่น้อย​

ชิงถงเห็น​คน​ผู้​นี้​แล้ว​จิต​แห่ง​มรรคา​ก็​พลัน​สะท้าน​สะเทือน​ รีบ​ถอด​ผ้าคลุม​หน้า​และ​ถอน​เวท​อำ​พรางตา​ออก​ทันใด​ ก้ม​หัวโค้ง​ตัว​ประสานมือ​คารวะ​ พอ​ยืดตัว​ขึ้น​แล้วก็​ยืน​อยู่​เงียบๆ​ ไม่เอ่ย​อะไร​

เนื่องจาก​จำอีก​ฝ่าย​ได้​แล้ว​

อีก​ฝ่าย​ไม่ใช่อริยะ​ศาล​บุ๋น​ อีก​ทั้ง​ต่อให้​เขา​อยู่​กับ​ปรมาจารย์​มหา​ปราชญ์​และ​จอม​ปราชญ์​น้อย​ก็​สามารถ​ไม่ไว้หน้า​คน​ทั้งคู่​ได้​เลย​

มิน่าเล่า​ต้า​หลี​ถึงได้​กล้า​ทำตัว​แข็งกระด้าง​ตอน​อยู่​ใน​ศาล​บุ๋น​ได้​ถึงเพียงนั้น​

เพียง​แต่ไหน​พูด​กัน​ว่า​คน​ผู้​นี้​กาย​ดับ​มรรคา​สลาย​ไป​นาน​แล้ว​อย่างไรเล่า​?

ผู้เฒ่า​เพียงแค่​ผงกศีรษะ​ให้​กับ​ชิงถง แล้วก็​มอง​ไป​ยัง​เฉิน​ผิง​อัน​ เอ่ย​ว่า​ “แค่​ครั้ง​สอง​ครั้ง​ก็​พอแล้ว​ เรื่อง​เดิม​ไม่ทำ​ซ้ำสาม”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา!