กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 934
ต่อมาผู้เฒ่าก็สะบัดชายแขนเสื้อ เอาสองมือไพล่หลัง ยิ้มตาหยีเอ่ยว่า “เสียดายหรือไม่?”
ชิงถงไม่รู้ว่าเฉินผิงอันเสียดายหรือไม่ แต่ตนกลับรู้สึกเสียดายแทนเขาอย่างมาก
คุณความชอบใหญ่เท่าฟ้าดินเช่นนี้ แทบจะเติมน้ำหมึกเข้มๆ ลงบนสมุดคุณความชอบของศาลบุ๋นได้หน้าหนึ่งเต็มๆ เลย!
เอาไปทำการค้ากับสิ่งศักดิ์สิทธิ์แห่งภูเขาสายน้ำได้อีกกี่มากน้อย?
เฉินผิงอันตีหน้าเคร่งเอ่ยว่า “ยังดี”
ผู้เฒ่ายิ้มกล่าว “การค้าสำเร็จ ถ้าอย่างนั้นคงไม่ส่งแขกแล้ว”
เฉินผิงอันพลันเอ่ยว่า “ผู้อาวุโสอย่าลืมเอาคุณความชอบครึ่งหนึ่งส่งต่อไปให้นครบินทะยานของใต้หล้าห้าสีด้วย ข้าแค่ผสานมรรคากับกำแพงเมืองปราณกระบี่ครึ่งหนึ่ง กำแพงเมืองปราณกระบี่อีกครึ่งหนึ่งกลับไม่ได้เป็นของข้า”
“สมเหตุสมผลดีแล้ว”
กระทั่งบัดนี้ผู้เฒ่าถึงได้มีสีหน้าอ่อนโยนเมตตาขึ้นกว่าเดิม ไม่ปกปิดแววตาชื่นชมของตัวเองแม้แต่น้อย “ไม่เสียแรงที่เป็นศิษย์น้องเล็กของชุยฉานและฉีจิ้งชุน”
ชิงถงมีสีหน้าอึ้งค้างไปอีกรอบ
ทั้งสองคนคุยกันไม่รู้สึกเปลืองแรง แต่ข้าที่เป็นคนฟังอยู่ด้านข้างกลับรู้สึกเหนื่อยใจมากนะ
ผู้เฒ่าถึงกับสะบัดชายแขนเสื้อ ประสานมือคารวะคนหนุ่ม
เฉินผิงอันจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ประสานมือคารวะผู้เฒ่ากลับคืน
เฉินผิงอัน มาเยือนวันที่ห้าเดือนห้า
ส่วนผู้เฒ่าคนนี้ กลับจากไปวันที่ห้าเดือนห้า
ทั้งสองฝ่ายพบเจอกันที่ทะเลสาบซูเจี่ยน
แผ่นหลังของอาจารย์และเหล่าปราชญ์ผู้ล่วงลับค่อยๆ เดินห่างไปไกลบนเส้นทาง
ทว่าคนผู้หนึ่งที่เคยมองเงาหลังของคนเหล่านั้นก็จะต้องกลายมาเป็นเงาหลังให้กับคนที่อายุน้อยกว่าได้มองดูเช่นเดียวกัน
หลังจากผู้เฒ่ายืดตัวขึ้นแล้วก็ตบไหล่เฉินผิงอัน สีหน้าอ่อนโยนเหมือนผู้ใหญ่ในตระกูลที่มองผู้เยาว์ที่ได้ดิบได้ดีของตัวเอง เอ่ยเสียงเบาว่า “ได้รับการสั่งสอนอบรมที่ดี”
เฉินผิงอันยืดเอวขึ้นตรง ริมฝีปากขยับน้อยๆ แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ว่าดวงตาเป็นประกาย พยักหน้ารับเงียบๆ
ทางฝั่งของต้นอู๋ถง
เฉินผิงอันที่นั่งขัดสมาธิลืมตาขึ้น พรูลมหายใจยาวเหยียด
เสี่ยวโม่รีบเก็บกายธรรมล่องลอยที่มีปราณกระบี่อึมครึมน่าสะพรึงกลัวลงไปทันที ถามเสียงเบาว่า “คุณชาย สบายดีใช่ไหม?”
เฉินผิงอันพยักหน้ายิ้มรับ “ถือว่าราบรื่นมากแล้ว”
ศิษย์พี่ชุยฉานเคย ‘ยืมตัวอักษร’ จากคนอื่น
หนึ่งในนั้นคือคำว่า ‘ภูเขา’ ตอนอยู่สวนกงเต๋ออาจารย์บอกว่านั่นคือตัวอักษรแห่งชะตาชีวิตของผู้อำนวยการใหญ่สถานศึกษาหลี่จี้
ถ้าอย่างนั้นอักษรคำว่า ‘น้ำ’ อยู่ที่ไหน?
แม้ว่าอาจารย์จะไม่เคยพูดถึง แต่เฉินผิงอันกลับเดาได้นานแล้ว
แน่นอนว่าต้องเป็นผู้อาวุโสที่สถานประกอบพิธีกรรมอยู่ที่ทะเลสาบซูเจี่ยน เคยเขียนบท ‘เวิ่นเทียน’ (ถามฟ้า) ผู้นี้แล้ว
ดังนั้น ‘ธูปใจ’ ของผู้อาวุโสท่านนั้นจะเป็นธูปน้ำดอกหนึ่งที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดในฟ้าดิน
อันที่จริงผู้อาวุโสและผู้เยาว์ต่างก็รู้กันดีอยู่แก่ใจโดยไม่ต้องเอื้อนเอ่ยเป็นคำพูด
เพียงแต่ว่าเรื่องแบบนี้ไม่จำเป็นต้องบอกชิงถง
ชิงถงรีบเก็บจิตหยางกายนอกกายมาทันที หลังจากกลับคืนสู่ร่างจริงแล้วก็ยืดแขนบิดขี้เกียจ “คุณความชอบครบสมบูรณ์ ในที่สุดก็ปิดงานได้แล้ว!”
เฉินผิงอันยิ้มบางๆ เอ่ยว่า “ยังไม่จบเรื่องเลยนะ”
ชิงถงนอนหงายทิ้งตัวไปด้านหลัง อันที่จริงก็ได้เตรียมใจมาก่อนแล้ว ภูเขาสายน้ำต้องแอบอิงกัน
ไม่มีเหตุผลที่เฉินผิงอันจะทำการค้ากับแค่เทพวารี ยังมีเทพภูเขาอีกนะ
ชิงถงมองฟ้าอย่างเหม่อลอย สายตาฉายแววไม่พอใจ ร้องโอดครวญว่า “อย่างเจ้านี่เรียกว่าถ้าไม่ทำก็ไม่ทำ พอได้ทำก็ทำถึงที่สุดโดยไม่ยอมฟังอีร้าค่าอีรมหรือไม่?”
เฉินผิงอันลุกขึ้นยืน สิบนิ้วสอดประสาน ยืดเส้นยืดสาย เอ่ยว่า “พวกเราสามารถพักผ่อนกันก่อนสักครู่หนึ่งได้”
อยู่ว่างๆ ไม่มีอะไรทำ เฉินผิงอันก็เดินถอยหลังโดยหันหน้าเข้าหาต้นอู๋ถง
ดวงจันทร์ห้อยแขวนอยู่บนกิ่งต้นอู๋ถง ลมพัดต้นไม้โบราณฟ้าครามฝนตก แสงจันทร์สาดส่องบนทะเลทรายราบเรียบ ค่ำคืนฤดูร้อนน้ำค้างเกล็ดหิมะแข็ง
เสี่ยวโม่เห็นว่าคุณชายของตนอารมณ์ไม่เลวก็มีสีหน้าดีๆ ให้ชิงถงได้เห็นบ้าง
เฉินผิงอันเดินก้าวถอยหลังอย่างเนิบช้า ยิ้มเอ่ยว่า “ก่อนหน้านี้เจอหย่างจื่อ ได้ยินมาเรื่องหนึ่ง นางบอกว่าป๋ายจิ่งที่มีฉายามากมายผู้นั้นชอบเจ้า”
เห็นแก่ที่ชิงถงพูดจาทวงความเป็นธรรมให้ตอนอยู่ในป๋ายอวี้จิงจำลอง เฉินผิงอันก็จะไม่ทำตัวขี้ฟ้องแล้ว
เสี่ยวโม่เขินอาย พลันรู้สึกหัวโตเท่ากระด้ง ใบหน้าเต็มไปด้วยสีหน้าของคนที่ไม่อยากหวนนึกถึงเรื่องราวในอดีต
เฉินผิงอันสอดสองมือไว้ในชายแขนเสื้อ เอ่ยสัพยอกว่า “มีอะไรให้ต้องลำบากใจกัน ไม่สู้เอาอย่างพวกพ่อครัวเฒ่า เซียนกระบี่ใหญ่หมี่ โจวอันดับหนึ่งให้มาก”
เสี่ยวโม่ส่ายหน้า “อาจารย์จูเคยบอกว่ามีเพียงคนรักเดียวใจเดียวเท่านั้นที่มีเสน่ห์ที่สุด พูดคำเดียวก็ปลุกให้คนในฝันตื่นขึ้นมาได้ ดังนั้นสำหรับเรื่องความรักชายหญิงแล้ว เอาอย่างใครก็ไม่สู้เอาอย่างคุณชาย”
ชิงถงพลันเกิดการตระหนักรู้อย่างหนึ่ง หรือว่านี่ก็คือขนบธรรมเนียมของภูเขาลั่วพั่ว?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา!