กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 969

หันกวงหู่ยังคงเอาสองมือไพล่หลัง พูดเข้าประเด็นโดยตรงว่า “ไม่เอาแต่พูดโอภาปราศรัยกันแล้ว ข้าออกเดินทางครั้งนี้ นอกจาก มาดื่มเหล้าราลึกความหลังกับเผยเฉียนแล้วยังอยากถามหมัดกับ อาจารย์ของนาง ขอความรู ้จากปรมาจารย์เฉิน ประลองฝีมือกันสัก เล็กน้อย”

ปีนั้นบนกาแพงของเรือนซือเตาภูเขาห้อยหัวได้แปะใบประกาศ ล่าค่าหัวไว้สารพัดอย่าง หนึ่งในนั้นผู้ที่มอบรางวัลให้คือหันว่านจ่าน จากเกราะทองทวีป ให้เงินรางวัลสูงถึงห้าร ้อยเหรียญเงินฝนธัญพืช บอกว่าต้องการซื้อการถามหมัดกับเหล่าผู้กล้าจากฝ่ายต่างๆ สักรอบ หนึ่ง ขอแค่เป็ นคนที่เอาชนะซ่งจ่างจิ้งผู้ฝึกยุทธจากต้าหลีของแจกัน สมบัติทวีปได้ก็จะได้เงินรางวัลไป อันที่จริงเขากับซ่งจ่างจิ้งไม่ได้มี ความแค้นใดๆ ต่อกัน ไม่แม้แต่จะเคยเจอหน้ากันมาก่อน เพียงแต่ว่า “หันว่านจ่าน” ในเวลานั้นค่อนข้างจะดูแคลนแจกันสมบัติทวีปเล็กๆ ซ่งจ่างจิ้งอ๋องเจ้าเมืองที่เพิ่งจะเลื่อนเป็ นขอบเขตปลายทางก็ยิ่งเหยียด หยาม สถานที่ใหญ่เท่ากันก็คู่ควรจะมีผู้ฝึกยุทธขอบเขตปลายทาง คนหนึ่งนั่งบัญชาการณ์ด้วยหรือ?

และนี่ก็คือเหตุผลที่ก่อนหน้านี้ตอนอยู่พรรคชิงจ้วน ผู้เฒ่าได้ บอกว่าตัวเอง “ถูกแจกันสมบัติทวีปตบหน้ามาหลายทีแล้ว

ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่บนยอดเขาพรรคเล็กแห่งนั้น หันกวงหู่ก็เคย เอ่ยว่าต้องการหาโอกาสมาลองชั่งน้าหมักหมัดเท้าของเฉินผิงอันดู สักหน่อย

ทุกวันนี้ราชวงศ์ใหญ่อันดับหนึ่งของใบถงทวีปคือสกุลเหยาต้า เฉวียน

การเดินทางมาเยือนใบถงทวีปของหันกวงหู่ครั้งนี้ก็เพื่อใช ้หนี้ ช่วยไม่ได้ ขอแค่เกี่ยวข้องกับคนเชื่อดาบก็มักจะหนีเรื่องนี้ไปไม่พ้น

รอให้ฉินปู่อี๋และชายฉกรรจ์ที่มีฉายาว่าซงจือเดินทางมาถึงใบถง ทวีป อาจารย์เจิงที่ปรากฏตัวอย่างลึกลับก็ไม่เก็บงาอีกต่อไป บอกกับ หันกวงหู่อย่างหมดเปลือกว่าต้องการให้ฝ่ ายหลังไปที่ราชวงศ์ต้า เฉวียน รับหน้าที่เป็ นอัครเสนาบดี ให้ความช่วยเหลือฮ่องเต้หญิง เหยาจิ้นจือ ช่วยเหลือสกุลเหยา สร ้างความมั่นคงให้กับ “กิจการ บ้านเรือน” ก่อสร ้างกิจการใหญ่พันปีที่ชะตาแคว้นสืบทอดยาวนาน อยู่บนอาณาเขตของใบถงทวีป

ทางฝั่งของบ้านเกิดยังมีกิจธุระอีกกองโตรอคอยให้หันกวงหู่ไป จัดการ แล้วนับประสาอะไรกับที่ต้องเป็ นลูกน้องให้กับสตรีผู้หนึ่ง หันกวงหู่ไม่คิดว่าตัวเองจะสามารถปรับตัวได้จริงๆ

ตอนนั้นอาจารย์เจิงเห็นหันกวงหู่มีท่าทางลาบากใจจึงแค่ยิ้มเอ่ย ประโยคเดียวว่า “หนี้ต้องใช ้คืน เป็ นเรื่องที่สมเหตุสมผลตามหลักฟ้ า ดิน หากตัดสินใจเด็ดขาดแล้วว่าจะไม่ใช่คืน ก็ไม่เป็ นไร เก็บไว้ใช ้คื

ชาติหน้าก็แล้วกัน หนีไม่พ้นว่าต้องมีดอกเบี้ยเพิ่มเติมมาอีกก้อน หนึ่ง”

ทั้งไม่ใช่คาข่มขู่ แล้วก็ไม่ใช่คาล้อเล่น อาจารย์เจิงท่านนี้แค่ อธิบายความจริงอย่างหนึ่งเท่านั้น

หันกวงหู่พลันรู ้สึกยากจะตัดสินใจ จึงบอกว่าจะไปเยือน ราชวงศ์ต้าเฉวียนรอบหนึ่งก่อน ดังนั้นคนทั้งกลุ่มจึงไปเยือนท่าเรือใบ ท้อและนครเซิ่นจิ่งมารอบหนึ่ง ได้เห็นขนบธรรมเนียมประเพณีและ ผู้คนของราชวงศ์ต้าเฉวียนมากับตาตัวเอง

เฉินผิงอันปฏิเสธอย่างละมุนละม่อม “ผู้เยาว์มิอาจรับค าเรียก ขานว่าปรมาจารย์ได้ส่วนการถามหมัดนั้นก็ช่างเถิด หากว่าผู้อาวุโส ไม่ถือสา พวกเราสามารถต้มเหล้าท่ามกลางค่าคืนหิมะตกร่วมกันได้”

หันกวงหู่เองก็ไม่คิดจะทาให้คนอื่นต้องลาบากใจ อีกฝ่ ายไม่ยินดี รับหมัด จะให้เขากดหัวอีกฝ่ ายแล้วดึงดันจะให้ต่อสู้กันก็คงไม่ได้ ผู้ ฝึ กยุทธประลองวิชา นับแต่โบราณมาก็ไม่ใช่เรื่องเล็ก ผู้เฒ่าจึง เปลี่ยนเรื่องคุยเสียใหม่ เอ่ยว่า “นอกจากข้าจะมาราลึกความหลัง กับเจิ้งเฉียนแล้ว ยังอยากจะให้นางกราบข้าเป็ นอาจารย์เล่าเรียนวิชา หมัดด้วย เพียงแต่ไม่รู ้ว่าปรมาจารย์เฉินจะตัดใจมอบของรักให้ผู้อื่น ยอมตอบตกลงกับเรื่องนี้ได้หรือไม่?”

เฉินผิงอันยิ้มเอ่ย “ผู้อาวุโสพูดล้อเล่นแล้ว”

ชุยตงซานจุ๊ปากเอ่ย “หันกวงหู่ หันว่านจ่าน ผู้อาวุโสหัน ปรมาจารย์หัน! เจ้ารู ้หรือไม่ว่าทุกวันนี้ศิษย์พี่หญิงใหญ่ของข้ามี ขอบเขตอะไร ปลายทางแล้ว! ในเมื่อเป็ นขอบเขตเดียวกัน ศิษย์พี่ หญิงใหญ่กราบผู้อาวุโสเป็ นอาจารย์ จะเรียนรู ้วิชาหมัดอะไรได้อีก?”

ชุยตงซานหันหน้ามาได้ก็ฟ้ องทันที “อาจารย์! เรื่องนี้ทนไม่ได้ เด็ดขาด ห้ามทนเชียวนะ แย่งลูกศิษย์มาแย่งถึงหน้าบ้านแบบนี้ หาก เป็ นข้าคงต้องค่าก่อนเพื่อแสดงความเคารพแล้ว!”

เฉินผิงอันเอ่ย “หัดเรียนรู ้จากโจวจวิ้นเฉินบ้าง”

ชุยตงซานรีบประกบสองนิ้วปาดลงบนริมฝีปากทันใด เย็บปาก เรียบร ้อยแล้ว!

หันกวงหู่มองเมินค าพูดเหน็บแนมของเด็กหนุ่มชุดขาวไปอย่าง สิ้นเชิง เพียงแค่จ้องมองคนหนุ่มที่ชื่อเสียงโด่งดังคนนั้นเขม็ง เฉาสือ ที่เป็ นคนวัยเดียวกันแน่นอนว่าก็โดดเด่นมากเหมือนกัน เพียงแต่ว่า ถึงอย่างไรอยู่ในใต้หล้าเปลี่ยวร ้างก็ไม่มีชื่อเสียงเท่าเฉินผิงอันที่เป็ นอิ่ นกวาน ผู้เฒ่ายิ้มเอ่ย “ข้ามีวิชาหมัดที่เป็ นวิชากันกรุอยู่หลายบทที่ ไม่ถือว่าดาษดื่นสามัญ เชื่อว่านาไปสอนใครก็ล้วนไม่เป็ นปัญหา แล้ว นับประสาอะไรกับที่ปีนั้นตอนที่เจิ้งเฉียนอยู่ที่เกราะทองทวีปก็มักจะมา คุยเล่นกับข้าเป็ นประจ า แม่นางน้อยบอกว่าอาจารย์พ่อของนางสอน หมัดให้นางไม่มาก ตอนนั้นข้าได้ยินแล้วก็รู ้สึกประหลาดใจยิ่งนัก ใต้ หล้านี้ถึงกับมีบุคคลที่ตัดใจทิ้งต้นกล้าที่ดีแบบนี้ได้ลงด้วยหรือ ไม่ ตั้งใจอบรมปลูกฝัง สรุปแล้วสาเหตุเป็ นเพราะวิชาหมัดของตัวเองไม่ดี

พอ ไม่มีหมัดอะไรให้สอนได้นานแล้ว หรือเป็ นเพราะสายตามองสูง เกินไป รู ้สึกว่าลูกศิษย์ที่มีคุณสมบัติอย่างเจิ้งเฉียนไม่คู่ควรให้ต้อง ตั้งใจสั่งสอนวิชาหมัด”

อันที่จริงความหมายของเผยเฉียนในเวลานั้นคืออาจารย์พ่อสอน หมัดนางไม่มาก ดังนั้นขอบเขตของข้าจึงไม่สูง ออกหมัดได้ไม่มี น้าหนักมากพอ หากกลายเป็ นเรื่องตลกขบขันพวกเจ้าก็มาหัวเราะ เยาะข้าแล้วกัน ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับอาจารย์พ่อ

เพียงแต่ว่าหันกวงหู่หรือจะสนใจเรื่องพวกนี้ เพื่อรับเจิ้งเฉียนมา เป็ นลูกศิษย์ปิดส านักใบหน้าแก่ๆ นี้เขาก็ไม่ต้องการแล้ว

ชุยตงซานได้ยินแล้วก็หัวเราะอย่างโง่งม นึกอยากจะรีบควักสมุด บัญชีเล่มหนึ่งออกมาลมและน้าหมุนเวียนผันเปลี่ยน ให้เขากลายเป็ น คนที่ได้จดบัญชีแทนศิษย์พี่หญิงใหญ่บ้าง

เพียงแต่ว่าพอคิดดูอีกทีก็ดูเหมือนว่าการที่ตนจดบัญชีก็เท่ากับ ว่าถูกศิษย์พี่หญิงใหญ่จดจ าความแค้นด้วยไม่ใช่หรือ? ชุยตงซานลูบ ปลายคาง ทาไมถึงได้รู ้สึกว่าการค้าครั้งนี้ไม่คุ้มค่าเลยล่ะ

เฉินผิงอันเหลือบตามองชุยตงซาน

บังเอิญยิ่งนัก มีคนที่คิดจะมาขุดมุมกาแพงเพิ่มอีกคนหนึ่งแล้ว เจ้ายังมีหน้ามากระพือไฟยุแยงข้าอยู่อีกหรือ?

ชุยตงซานรีบทาเป็ นไม่รู ้ไม่ชี้ตั้งใจเงยหน้าชมหิมะทันที

หันกวงหู่ยกมือขึ้นกาเป็ นหมัดหลวมๆ เอามาป้ องไว้ข้างปาก กระแอมเบาๆ อยู่หลายที

ชุยตงซานถามอย่างใส่ใจ “ผู้อาวุโสหัน ข้ามียาส าหรับรักษา อาการไอ ต้องการหรือไม่?”

หันกวงหู่สะอึกอึ้งไปทันใด เจ้าเด็กหนุ่มชุดขาวคนนี้ช่างชั่วร ้าย จริงๆ

ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู ้จักพูดจาดีๆ บ้างเลย

เหตุใดเฉินผิงอันถึงสั่นสอนลูกศิษย์ที่พึ่งพาไม่ได้แบบนี้ออก มานะ เทียบกับแม่นางน้อยที่รู ้ความ รู ้ระเบียบรู ้มารยาทคนนั้นแล้วก็ ช่างแตกต่างกันเหลือเกิน

หันกวงหู่แสร ้งท าเป็ นไม่ได้ยิน ไม่คุยกับเด็กหนุ่มชุดขาว พูด โดยตรงว่า “เรื่องที่จะให้เจิ้งเฉียนกราบข้าเป็ นอาจารย์ ในเมื่อ ปรมาจารย์เฉินไม่เต็มใจ ถ้าอย่างนั้นข้าก็จะไปคุยกับเจิ้งเฉียนเอง หากข้าโน้มน้าวเจิ้งเฉียนได้สาเร็จ นางยินดีเปลี่ยนใจ ก็หวังว่า ปรมาจารย์เฉินจะไม่ขัดขวางเรื่องนี้”

ชุยตงซานกอดไม้เท้าเดินป่าไว้ในอ้อมอก กระแอมอยู่สองสามที ขยับศีรษะเข้าหาอาจารย์ กดเสียงลงต่าเอ่ยว่า “อาจารย์ อาจารย์ หากศิษย์พี่หญิงใหญ่เปลี่ยนใจเหมือนที่ผู้อาวุโสหันพูดจริงๆ จะท า อย่างไรกันดีล่ะ?”

เฉินผิงอันผลักหัวซุยตงชานออก มองสบตากับหันกวงหู่ ยิ้มเอ่ย ว่า “ก็แค่ประลองฝีมือแบบหยุดเมื่อพอสมควร ไม่เป็ นปัญหา ถือเสีย ว่าเป็ นการเปิดประตูกวาดหิมะก็แล้วกัน”

ไม่ได้เจอกับข้าที่เป็ นอาจารย์ เจ้าไปชนตอกับทางฝั่งของเผย เฉียนอีกครั้งก็ไม่นับเป็ นอะไรได้

แต่ในเมื่อเจอกับข้าเฉินผิงอันแล้ว ยังกล้าขุดมุมกาแพงอย่าง เปิดเผยเช่นนี้อีก นี่ไม่ค่อยมีคุณธรรมในยุทธภพเท่าไรแล้ว

ดวงตาของฉินปู่ อี๋เป็ นประกายวาววับ ในที่สุดอิ่นกวานหนุ่มก็จะ ออกหมัดแล้วหรือ?

ชุยตงซานพยายามตีหน้าเคร่งอย่างยากล าบาก มองดูคล้าย กาลังเช่นเขี้ยวเคี้ยวฟันกว่าจะท าให้ตัวเองไม่หลุดเสียงหัวเราะออกมา ได้ก็ล าบากไม่ใช่น้อย

บนภูเขาลั่วพั่ว เผยเฉียน หมี่ลี่น้อย เฉินหน่วนซู่ พวกนางสาม คน ต่อให้มอบความกล้าให้ชุยตงซานอีกหลายๆ ส่วนก็ไม่กล้าไปขุด เอาตัวพวกนางมาเด็ดขาด

ตอนอยู่บนหอซ่าวฮวาของยอดเขาเจ๋อเซียน หวงอีอวิ๋นเลื่อนขั้น เป็ นชั้นคืนความจริงของขอบเขตปลายทางได้อย่างไร? ก็เพราะถูก อาจารย์ที่ “รักหยกถนอมบุปผา” ต่อยมาไงล่ะ!

หันกวงหู่บิดหมุนข้อมือเบาๆ กวาดตามองไปรอบด้าน พอถอน สายตากลับมาแล้วก็ถามว่า “เจ้าเป็ นชั้นที่เท่าไรของขอบเขต ปลายทาง? คืนความจริง?”

หากไม่เลื่อนเป็ นคืนความจริงก็ไม่มีทางถามหมัดกับเฉาสือได้

เฉินผิงอันกล่าว “เหมือนกับผู้อาวุโส เคยเลื่อนเป็ นชั้นคืนความ จริงของขอบเขตปลายทาง แต่ก็ขอบเขตถดถอยลงมาเล็กน้อย กลับคืนสู่ปราณโชติช่วง”

ความนัยในประโยคนี้ก็คือ ในเมื่อทั้งสองฝ่ ายต่างก็เป็ นขอบเขต ปลายทางเหมือนกันไม่ว่าใครก็ไม่ถือว่ารังแกใคร

หันกวงหู่ยิ้มเอ่ย “ชั้นคืนความจริงของข้าผู้อาวุโส ปีนั้นคลาไป ถึงธรณีประตูของชั้นเทพมาเยือนแล้ว ทุกวันนี้ต่อให้ขอบเขตถดถอย อันที่จริงรากฐานก็ไม่ตื้นเขิน หากว่าได้ยินเสียงไอแค่ไม่กี่ทีแล้วรู ้สึก ว่าผู้อาวุโสคนคนขี้โรคก็ระวังว่าจะต้องเสียเปรียบ”

เพราะบนรายชื่อฉบับนั้น เห็นได้ชัดว่าตอนที่เฉินผิงอันเฝ้ า กาแพงเมืองปราณกระบี่อยู่เพียงล าพัง เขายังคงเป็ นผู้ฝึ กยุทธ ขอบเขตยอดเขา

นี่ไม่ได้จะบอกว่าหวนกลับมายังใต้หล้าไพศาลแค่ไม่กี่ปี คนหนุ่ม ที่อายุแค่สี่สิบกว่าปีผู้นี้ก็ฝ่าทะลุขอบเขตติดกันอีกสองขั้นหรอกหรือ?