กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 978

ความมีมารยาทอยู่ในกฎเกณฑ์ของเฉาฉิงหล่าง ท าให้พวกกง เยี่ยนยิ่งรู ้สึกแปลกใจประหลาดนัก ประหลาดนัก คิดไม่ถึงว่าจะเป็ นผู้ ฝึกตนที่สมองปกติคนหนึ่งจริงๆ!

ชุยตงซานสะทกสะท้อนใจยิ่งนัก

ศิษย์น้องเฉาที่อยู่ข้างกาย ไม่เสียแร่งที่เป็ นหนึ่งในสองลูกศิษย์ผู้ เป็ นที่ภาคภูมิใจของอาจารย์เป็ นที่รักที่ชื่นชอบของผู้คนเหมือนศิษย์ พี่เลย ไม่ว่าจะเดินไปที่ไหนก็ได้รับการต้อนรับดีเยี่ยมเสมอ

หวังจูโยนวัตถุจื่อชื่อลักษณะคล้ายที่ล้างพู่กันซึ่งทามาจาก กระเบื้องสีเขียวมีมังกรชื่อหลงขดตัวอยู่ให้กับชุยตงซาน เอ่ยว่า “ด้าน ในมีเงินฝนธัญพืชหนึ่งหมื่นห้าพันเหรียญ ถือเสียว่าให้ครบเป็ น จานวนเต็มก็แล้วกัน เงินฝนธัญพืชที่เกินมาหนึ่งพันเหรียญสามารถ เอาไปสร ้างจวนแห่งหนึ่งใกล้กับอารามแห่งนี้ได้ วันหน้าเอาไว้เป็ น หนึ่งในคฤหาสน์หลบร ้อนบนบกในใบถงทวีปของจวนวารีพวกเรา นอกจากหวงม่านและซีหมานที่ต้องฟังคาสั่งจากพวกเจ้าแล้ว ในศาล บรรพจารย์ที่ตอนนี้ปลาและมังกรปะปนกันแห่งนั้น แค่เหลือเก้าอี้ตัว หนึ่งไว้ให้หลี่ป๋ าก็พอ เรื่องน้อยใหญ่ ทางจวนวารีจะให้หลี่ป๋ าพูดคุย กับพวกเจ้า ท่าทีของเขาก็คือความหมายของจวนวารี”

ชุยตงซานรีบวางตะเกียบลง รับวัตถุจื่อชื่อชิ้นนั้นมา ยกชายแขน เสื้อขึ้นเช็ดปาก ลุกขึ้นประสานมือคารวะขอบคุณเอาอย่างเฉาฉิง หล่าง

หาเงินด้วยความปรองดอง กินอาหารเจรสจืดที่ไม่ฟุ้ งเฟ้ อร่วมกัน ไปหนึ่งมื้อ ชุยตงซานก็ต้องเดินทางกลับไปที่ลาคลองหลินเหอแล้ว ไปยุแยงให้ลั่วหยางมู่เค่อที่ชื่อว่าผังเขาผู้นั้นเลือกริมล าคลองหลินเหอ และยังเสนอแนะกลุ่มของหวังจูว่าเดินทางไปที่เมืองลั่วจิงของราชวงศ์ สกุลอวี๋แล้วก็ต้องไปนั่งเล่นที่อารามจีชุ่ยให้ได้ ดื่มชาสักถ้วยแล้วค่อย ไปกินข้าวที่หอเติงหมี ลงบัญชีไว้บนชื่อของได้หยวนแห่งพรรคชิงจ้ วนได้เลย ห้ามเกรงใจกันเด็ดขาด

ตั้งแต่ต้นจนจบ ผู้คุมกฏชุยเหวยไม่ได้เอ่ยอะไรสักค า

หากไม่เป็ นเพราะตอนที่อยู่บนโต๊ะอาหาร ชุยตงซานแนะน าว่าผู้ คุมกฏชุยท่านนี้มีบ้านเกิดอยู่ที่กาแพงเมืองปราณกระบี่ พวกหวงม่าน ก็คงเข้าใจผิดคิดว่าคนใบ้ผู้นี้คือผู้ฝึกกระบี่ในท้องถิ่นของใบถงทวีปที่ เก็บซ่อนตัวตนอย่างลึกล้า หรือไม่ก็เป็ นผู้ถวายงานประจาตระกูล ของขุยตงซานไปแล้ว

รู ้ว่าชุยเหวยมาจากก าแพงเมืองปราณกระบี่ นอกจากหวังจูแล้ว พวกกงเยี่ยนที่นอกเหนือจากจะรู ้สึกประหลาดใจ ก็ยังรู ้สึกว่า สมเหตุสมผลดีอีกด้วย มีอื่นกวานคนสุดท้ายอย่างเฉินผิงอันอยู่ พา เซียนกระบี่สี่ห้าคนกลับมายังไพศาลก็ไม่ถือว่าเป็ นเรื่องใหญ่อะไรเลย จริงๆก่อนหน้านี้ก็มีหมื่อวี้ที่ฉายประกายโดดเด่นบนสนามรบของนคร

มังกรเฒ่า ภายหลังยังมามีชุยเหวยที่ไม่ชอบยิ้มแย้มพูดคุย เพียงแค่ ไม่รู ้ว่าความสูงต่าของขอบเขต และเวทกระบี่ของผู้คุมกฏชุยท่านนี้ เป็ นอย่างไร หรือว่าจะสูงกว่าหมี่อวี้อีก?

ชุยเหวยยังคงไม่เอ่ยอะไร การพูดจาทิ่มแทงใจคนของชุยตงซาน คนนอกต้องทิ่ม คน กันเองก็ไม่ปล่อยผ่าน

เดินออกมาจากห้องโถงด้วยกัน ชุยตุงซานหยุดเท้ายืนอยู่ใน ระเบียง สองมือสอดกันไว้ในชายแขนเสื้อ หัวเราะร่าเอ่ยว่า “พี่ หญิงจื้อกุย ทุกวันนี้สานักกระบี่ชิงผิงมีเรือข้ามฟากอยู่สองล า วัน หน้าท่าเรือตระกูลเซียนที่เป็ นของพวกเราจะยิ่งมีมากขึ้นเรื่อยๆ สนใจ จะร่วมกันท าการค้าเล็กๆ น้อยๆ หรือไม่?”

หวังจูเอ่ย “ไม่ขาดเงิน ไม่สนใจ”

ชุยตงซานยกมือขึ้น ใช ้ชายแขนเสื้อเช็ดใบหน้า อัดอั้นตันใจนัก คาพูดนี้ช่างทาร ้ายจิตใจกันเหลือเกิน ตนไม่ควรปากมากหาเรื่องใส่ ตัวแบบนี้เลย

ชุยตงซานเอ่ยเสียงเบา “สูงสุดสว่างสุดคือตะวันจันทรา กว้าง ใหญ่สุดลึกล้าสุดคือแม่น้าทะเลสาบ ซ่อนตัวกอดมรรคาหล่อเลี้ยงจิต วิญญาณที่แท้จริง ไม่สู้รอดูการเปลี่ยนแปลงอย่างเงียบๆ เพื่อรอคอย เวลาที่เหมาะสม”

ในเมื่อเป็ นมังกรที่แท้จริง เมฆและฝนต้องสมบูรณ์พร ้อม

หวังจูเงียบไม่เอ่ยอะไร

ชุยตงซานพลันคลี่ยิ้มกว้างสดใส “เมื่อโชคดีมาถึงขีดสุดต้อง ระมัดระวังรอบคอบ เมื่ออยู่ในสถานการณ์ยากล าบาก ต้องสุขุมเยือก เย็น แน่นอนว่าประโยคนี้สามารถพูดแบบนี้ได้แล้วก็สามารถพูด ย้อนกลับได้ ถึงอย่างไรฟังแล้วก็ล้วนเป็ นประโยคที่ดี เชื่อว่าขอแค่ สถานการณ์ยากลาบากแต่ยังเยือกเย็นได้ ถึงเวลานั้นโชคชะตาย่อม หมุนกลับ เรื่องดีเกิดขึ้นต่อเนื่อง มั่นคงหนักแน่น”

หวังจูกล่าว “เจ้าสานักชุยชอบคุยเล่นขนาดนี้ อยากจะดื่มชา หลังมื้ออาหารแล้วตามด้วยดื่มเหล้าเลยไหม?”

ชุยตงซานหัวเราะฮ่าๆ “ไม่ต้องๆ วันหน้ายังมีโอกาสอีกมาก ไม่สู้ เหลือค้างไว้ก่อน”

กลุ่มของหวังจูทะยานลมจากไป

กงเยี่ยนยิ้มเอ่ย “พูดย้อนกลับ ค่อนข้างมีนัยให้ขบคิด หาได้ยาก ที่ชุยตงซานผู้นี้ไม่พูดจาประหลาด”

มุมปากของหวังจูกระตุกขึ้น คล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “เพราะคาพูด เดิมไม่ใช่เขาที่เป็ นคนพูด”

ใต้ชายคาของอารามเต๋า ซุยตงซานไม่ได้รีบร ้อนเดินทาง ยิ้มเอ่ย เตือนว่า “วันหน้าพวกเจ้าอยู่กับหลี่ป๋ า ในเรื่องเล็กน้อยสามารถ เกรงใจเขาได้ แต่เรื่องใหญ่อย่าได้ปล่อยตามใจเขา ไม่ต้องกลัวว่า ตัวเองจะใช ้อานาจรังแกคนอื่น ยิ่งไม่ต้องจงใจแสดงความเป็ นมิตร

กับหลี่ป๋ า ตาเฒ่าผู้นี้มีนิสัยเหมือนลา จูงแล้วไม่ยอมเดิน ตีแล้วยังเดิน ถอยหลัง ดังนั้นไม่ด่าก็เสียโอกาสไปเปล่าๆ ไม่ตีก็เสียเปล่าเช่นกัน นอกจากนี้ข้ายังสงสัยว่าหวานเหยียนเหล่าจิ่งเคยดึงตัวหลี่ป๋ าไปเป็ น พวก แม้ว่าหลี่ป๋ าจะปฏิเสธ แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่เคยน าข่าวไปแจ้งให้ ทางศาลบุ๋นทราบ เพียงแต่ว่าการคาดเดาเช่นนี้ หวานเหยียนเหล่าจิ่ง ก็ตายไปแล้ว ไม่มีใครเอามาตรวจสอบยันกันได้ ยิ่งไม่อาจจับตัวห ลี่ป๋ ามาทรมานให้รับสารภาพ ไม่แน่ว่าหลี่ป๋ าอาจจะใช ้เวทลับทางจิต วิญญาณบางอย่างลงดาลประตูด่านใจไว้นานแล้ว หรือไม่ก็ลบความ ทรงจาช่วงนี้ทิ้งไปอย่างสิ้นเชิงหมดแล้ว”

“เฉาฉิงหล่าง สมมติว่ามีเรื่องเช่นนี้อยู่จริง เจ้าคิดว่าควรจะ จัดการกับหลี่ป๋ าอย่างไร?”

“แม้ว่าเขาจะไม่ได้ทาอะไรจริงๆ แต่หากเขานาข่าวนี้ไปแจ้งให้ ศาลบุ๋นทราบ เกราะทองทวีปจะมีคนตายน้อยลงกว่าเดิมมากหรือไม่? ถ้าอย่างนั้นสามารถพูดแบบนี้ได้หรือไม่ว่าก็เพราะหลี่ป๋ าปิดบังเรื่องนี้ การที่เขาไม่ทาอะไรสักอย่าง ได้ทาร ้ายให้คนเหล่านั้นตายไปโดย ทางอ้อม? ความผิดฐานฆ่าคนอย่างพร่าเพื่ออย่างหวานเหยียนเหล่า จิ่ง สมมติว่าตั้งไว้ที่สิบหลี่ป๋ าล่ะจะคิดเป็ นกี่ส่วน?”

“หรือสมมติว่าเจ้ามีความมั่นใจห้าต่อห้า ตรวจสอบจิตวิญญาณ ของหลี่ป๋ า ถามจนได้ความจริงออกมาแล้ว จะลงมือหรือไม่? หากห้า ส่วนคือความลังเล แล้วถ้ามั่นใจได้แปดส่วนสิบส่วนล่ะ?”

ชุยเหวยพลันมีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาทันใด และเขายังเป็ นแค่คนนอกที่ไม่ถูกซักถามอีกด้วย

เฉาฉิงหล่างกล่าว “หากข้าเป็ นหวานเหยียนเหล่าจิ่ง ตอนนั้น แอบบอกเรื่องนี้กับหลี่ป๋ าอย่างลับๆ ขอแค่ถูกปฏิเสธ หรือรู ้สึกว่า ปากหลี่ป๋ ารับปาก แต่อาจเลือกที่จะแสร ้งคล้อยตามไปก่อน ก็จะต้อง ก าจัดความทรงจ าของหลี่ป๋ าทิ้งทันที ลบร่องรอยทั้งหมดทิ้งไป หวาน เหยียนเหล่าจิ่งเป็ นขอบเขตบินทะยาน หลี่ป๋ าเป็ นแค่หยกดิบ ดังนั้น ต่อให้ฝ่ายหลังอยากจะเอาไปแจ้งให้ศาลบุ๋นทราบก็ยังท าไม่ได้”

“ศิษย์น้องเฉา เจ้าย่อมไม่ใช่หวานเหยียนเหล่าจิ่ง”

ชุยตงซานยิ้มเอ่ย “พวกเราต่างก็เป็ นคนที่อ่านตาราอริยะ ปราชญ์มาก่อน!”

ดูเหมือนว่าบัณฑิตที่แท้จริงมักจะชอบสร ้างความลาบากใจให้ ตัวเองที่สุด

เฉาฉิงหล่างพลันเบี่ยงตัวหันข้าง ถอยหลังไปหลายก้าว หันหน้า เข้าหาชุยตงซาน ก้มหัวโค้งตัวคารวะต่าสุด