กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 981

เหยาจิ้นจือเดินข้ามธรณีประตู ไม่ได้ไปที่ห้องรับแขกที่ กว้างขวางยิ่งกว่า กลับกันยังบอกว่าจะไปนั่งที่ห้องหนังสือของหลิว เม่า คนเยอะห้องเล็ก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในห้องหนังสือยังมีเก้าอี้อยู่ แค่สองตัว อีกทั้งดูแล้วก็น่าจะเป็ นไม้ที่เพิ่งประกอบขึ้นใหม่

หลิวเม่ามีสีหน้าไร ้อารมณ์อยู่ตลอดเวลา

ก่อนจะฝึกตนมีสถานะสูงศักดิ์เป็ นถึงองค์ชาย ใช ้ชีวิตหรูหราสุข สบาย นั่งชนจอกสุราในห้องโถงที่มีแขกเรื่อมากมาย เทียนแดงที่ใช ้ กันเฉพาะเหล่าเชื้อพระวงศ์ใหญ่เท่าแขน ส่องให้ยามราตรีสว่างไสว ราวกับเวลากลางวัน เจ้านายก็ยังรังเกียจว่าไม่ครึกครื้นมากพอ

หลังจากฝึกตน คนสองคนอยู่ในที่เดียวกันก็รู ้สึกว่าอึกทึกจอแจ แล้ว

หันกวงหู่ตาแหลมเหลือบไปเห็นตัวอักษรขนาดเล็กที่เข้ากรอบ อย่างเรียบง่ายบนผนังห้องหนังสือ คัดลอกมาจาก “คัมภีร ์หวงถิง” ซึ่ง เป็ นคัมภีร ์ของลัทธิเต๋า มองปราดๆเหมือน ตวัดพู่กันเขียนเสร็จรวด เดียว กลมกลืนกันอย่างเป็ นธรรมชาติ แต่หากมองอย่างละเอียดจะ เห็นว่าเป็ นลายมือสองแบบ ลงท้ายด้วยสิบหกค าว่า ‘แยกทางแบ่งร่าง จ าแลงกายตามอาเภอใจ บนเสริมคนที่แท้จริง ฟ้ าดินร่วมก่อเกิด

ผู้เฒ่าเอาสองมือไพล่หลัง มองอย่างละเอียดอีกครู่หนึ่งก็วิจารณ์ เสียงเบาว่า “ผู้มาทีหลังน าแซงหน้า”

เหยาเซียนจืออารมณ์ดีอย่างยิ่ง ยกเก้าอี้ตัวหนึ่งมาคิดว่าจะเชิญ ให้ฮ่องเต้นั่งลง เหยาจิ้นจือกลับบอกให้เขานั่งเอง ใต้เท้าเจ้าเมืองก็ไม่ เกรงใจ นั่งลงแล้วก็กาหมัดเบาๆ ทุบลงบนขา พอเป็ นอากาศของวันที่ ฝนตกหิมะตกเมื่อไหร่ ขาแก่ๆ ข้างนี้ก็มักจะอาการกาเริบทุกทีผ่าน การบารุงรักษาตลอดหลายปีที่ผ่านมาอันที่จริงก็ดีขึ้นมากแล้ว ช่วงที่ เพิ่งได้เป็ นกั๋วจิ้วเย่ (ค าเรียกขานน้องชายของฮองเฮาภรรยาฮ่องเต้) นั่นต่างหากที่เรียกว่าทรมานโดยแท้ รอกระทั่งอาจารย์เฉินมอบยา จาแลงขนนกที่ตาหนักพยัคฆ์เขียวภูเขาชิงจิ้งหลอมขึ้นอย่างตั้งใจมา ให้สองเม็ด เหยาเซียนจือกินไปเม็ดหนึ่งแล้วก็ได้ผลดีเยี่ยม เรียกได้ ว่าเห็นผลทันตา ตอนนั้นอาจารย์เฉินยังเอ่ยสัพยอกเขาด้วยว่า เจ้า ตัวน้อยก าลังอยู่ในช่วงพละก าลังโชติช่วง กันร ้อนจนสามารถเอาไป ย่างแผ่นแป้ งได้

ฮ่องเต้กวาดสายตามองไปเรื่อยๆ พู่กันจีจวี้สองด้ามที่อยู่ใน กระบอกใส่พู่กัน คิดดูแล้วก็น่าจะเป็ นพู่กันที่หลิวเม่าเอาไว้คัดคัมภีร ์ โดยเฉพาะ

ในความเป็ นจริงแล้ว อารามหวงฮวาแห่งนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พู่กันทุกด้าม หนังสือทุกเล่มที่อยู่ในห้องหนังสือแห่งนี้ แม้กระทั่งที่ว่า ของแต่ละอย่างจัดวางไว้ตรงไหนบ้าง เหยาจิ้นจือล้วนรู ้ชัดเจนดี

ยกตัวอย่างเช่นพู่กันจีจวี้สองด้ามในกระบอกที่แยกกันแกะสลัก เป็ นค าว่า “เงียบสงบกับ “สะอาดบริสุทธิ์ ในความเป็ นจริงแล้วนี่ก็เป็ น สิ่งที่ฮ่องเต้จงใจทิ้งไว้ให้กับหลิวเม่าพร ้อมกับ “ภาพปรากฏการณ์ฟ้ า เรียงดวงดาว ซึ่งเป็ นหนังสือที่ทางราชสานักสั่งห้ามในตอนที่ถูก “ค้น บ้านยึดทรัพย์” ครั้งนั้น

นางต้องการเตือนเจ้าอารามหนุ่มของอารามหวงฮวาผู้นี้ด้วย ความหวังดีว่า ตัวอยู่ในสถานที่ที่ “เงียบสงบ” แล้วก็ควรมีจิตใจ ‘สะอาดบริสุทธิ์” ที่สอดคล้องกัน

นอกจากจะฝึกตนแล้ว อยู่ว่างไม่มีอะไรท าก็ยังสามารถเปิดอ่าน ตาราจาพวก “ภาพ ปรากฏการณ์ฟ้ าเรียงดวงดาว” นี้ได้ด้วย

ในเมื่อเป็ นผู้ฝึกตนแล้วก็เงยหน้ามองฟ้ าให้มาก อย่าเอาแต่คิดจะ จับจ้องเรื่องราวบนพื้นดินอย่างเดียว

ส่วนหลิวเม่าจะรู ้ความนัยนี้หรือไม่ เหยาจิ้นจือไม่สนใจแม้แต่ น้อย เพราะถึงอย่างไรนักพรตหลงโจวแห่งอารามหวงฮวาทาเรื่อง อะไรที่ผิดพลาดไป ก็จะต้องมีจุดจบไปตามนั้นอยู่แล้ว

หรือว่านางที่เป็ นฮ่องเต้ซึ่งเคยละเว้นชีวิตเขาไปครั้งหนึ่งแล้วยัง ต้องเมตตาใจกว้างกับเขาครั้งแล้วครั้งเล่าอีก?

เหยาจิ้นจือขยับเท้าเดินไปที่ชั้นวางหนังสือ ดึงหนังสือต้องห้าม เล่มนี้ออกมา พริบตานั้นก็พลันหรี่ตาลง นางเปิดอ่านอย่างว่องไว ใน

ห้องที่ค่อนข้างเบียดเสียดแต่กลับเงียบสงบแห่งนี้จึงมีเพียงเสียงเปิด หน้าหนังสือดังพั่บๆ เท่านั้น

หน้ารองปกและหน้าท้ายของหนังสือ ตอนนี้แยกกันประทับตรา สองตราเรียงกัน เป็ นค าว่า “ความคิดไร ้ขีดจ ากัด” “ถอยไปคิดหนึ่ง ก้าว” และ “รู ้จักพอ” “รู ้ไม่มากพอ

เหยาจิ้นจือวางหนังสือกลับไว้ที่เดิม หมุนตัวกลับมา ยื่นมือมา ทางเจ้าอารามที่สวมชุดนักพรตเต๋า กดลงบนความว่างเปล่าสองที สี หน้าอ่อนโยน บอกเป็ นนัยให้หลิวเม่านั่งลงบนเก้าอี้ตัวสุดท้ายนั่น

หลิวเม่าลังเลเล็กน้อย เห็นว่าเหยาจิ้นจือยังมีสีหน้าคงเดิม หลิว เม่าจึงได้แต่นั่งลงไปฐานะและสภาพแวดล้อมเปลี่ยนแปลงบุคลิกของ คน การอบรมบ่มเพาะตัวเองเปลี่ยนแก่นแท้ของคน สตรีที่ในอดีตนุ่ม นิ่มบอบบางผู้นี้มีบารมีของจักรพรรดิผู้เป็ นเจ้าเหนือหัวมากแล้ว

เด็กหนุ่มเจี่ยนหมิงยกสองแขนกอดอก เอนกายพิงกรอบประตู ประหลาดใจยิ่งนักเดิมทีเขาก็อยากจะคืนสมบัติพิทักษ์แคว้นที่เหน็บ อยู่ใต้รักแร ้เล่มนี้ไปให้สกุลเหยาต้าเฉวียนอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าฮ่องเต้ผู้ มีรูปโฉมล่มบ้านล่มเมืองผู้นี้กลับไม่ได้รับกลับคืนไป กลับกันยังมอบ มาให้ตน เพื่อเป็ นข้อแลกเปลี่ยน เจี่ยนหมิงจะต้องรับหน้าที่เป็ นผู้ ถวายงานระดับสามที่ถูกจดบันทึกอยู่ในเอกสารของกรมอาญาแห่ง ราชส านัก จะต้องเข้าร่วมการค้นภูเขาของแคว้นเล็กใต้อาณัติหลาย แคว้นต่อจากนี้ สามารถเลื่อนขั้นได้ตามคุณความชอบ บางทีอาจ เป็ นเพราะตาเฒ่าหันมารับหน้าที่เป็ นราชครูต้าเฉวียน ตัวเจี่ยนหมิง

นั้นสามารถละทิ้งสถานะของผู้ถวายงานและไปจากราชส านักต้า เฉวียนได้ทุกเมื่อ

เหยาจิ้นจือเดินไปที่ข้างโต๊ะ ยื่นสองนิ้วออกมาเคาะกระบอกเก็บ พู่กันเบาๆ ยิ้มเอ่ย “เจ้าอารามหลิว เจ้ารู ้หรือไม่ว่าทุกวันนี้สานักการ ผลิตของต้าเฉวียนพวกเราได้ก่อตั้งกองงานห้องหนังสือขึ้นมาใหม่ ซึ่งในนั้นก็มีช่างที่รับหน้าที่ผลิตพู่กันจีจวี้นี้โดยเฉพาะ ที่ผลิตเลือก เป็ นสะพานดอกบัวที่อยู่ห่างจากอารามหวงฮวาไปไม่ไกล ตั้งอยู่ข้าง ส านักเป่าเฉวียนของกรมคลังและที่ว่าการคลังสินค้า และจะนาส่งขาย ไปไกลทางทิศเหนือและทิศใต้ของทวีป เพียงแต่ไม่รู ้ว่ายอดขายใน อนาคตจะเป็ นเช่นไร ก่อนหน้านี้ทางฝั่งกรมกลาโหมได้เอารูปแบบ ของทางการมาให้ดูเป็ นตัวอย่างสองสามแบบ ข้าดูแล้วรู ้สึกไม่ค่อย พอใจ รู ้สึกเหมือนขาดความหมายอะไรไปบางอย่าง”

พู่กันจีจวี้ของราชวงศ์ต้าเฉวียนเหมาะให้น าไปเขียนเป็ น ตัวอักษรบรรจงแบบเล็กมากที่สุด มีชื่อเสียงเลื่องลือไปทั้งทวีป เหล่า ขุนนางชนชั้นสูงและปัญญาชนของแต่ละแคว้นต่างก็เคยชอบซื้อ พู่กันจีจวี้มาใช ้ร่วมกันกระดาษจดหมายลั่วเหมยที่ผลิตจากพื้นที่ มงคลถ้าเมฆาเอาไว้เขียนบทกวีตอบกลับกันไปมา

และการค้านี้ก็เป็ นกรมโยธาของต้าเฉวียนที่ร่วมมือกับสานัก กระบี่ชิงผิง แต่ได้ทาตามคาเสนอแนะของอีกฝ่ าย เปลี่ยนจาก “ทางการผลิต’ มาเป็ น ‘เชื้อพระวงศ์ผลิต

ต่างกันแต่ตัวอักษรเดียว แต่ราคากลับเพิ่มขึ้นจากเดิมได้ถึงสอง เท่า

ในฐานะหนึ่งในพันธมิตรที่เข้าร่วมการขุดเจาะลาน้าใหญ่ ทางฝั่ง ของสานักกุยหยกที่อยู่ทางทิศใต้ก็ตอบตกลงว่าจะร่วมกับพื้นที่มงคล ถ้าเมฆาและท่าเรือตระกูลเซียนทั้งหลายซึ่งมีท่าเรือปี้เฉิงเป็ นหนึ่งใน นั้นสั่งจองพู่กันจีจวี้ล่วงหน้าจากราชวงศ์ต้าเฉวียนสามหมื่นด้าม

หลิวเม่าเอ่ยอย่างระมัดระวัง “ขอถามฝ่ าบาท ไม่ทราบว่าก าหนด ราคาของพู่กันจีจวี้ไว้ที่เท่าไร?”

เหยาจิ้นจือยิ้มเอ่ย “พู่กันจีจวี้ฝ่ ายเชื้อพระวงศ์ผลิตด้ามหนึ่ง ราคาหนึ่งเหรียญเงินเกล็ดหิมะ ทางฝั่งของยอดเขาเสินจ้วนสานักกุย หยกได้สั่งจองจากพวกเราแล้วสามหมื่นด้าม ล าพังแค่จ านวนเงินมัด จาก้อนนั้นก็ไม่น้อยแล้ว ดังนั้นข้าถึงได้ลาบากใจ จะปล่อยให้กอง งานห้องหนังสือของส านักการผลิตท าพู่กันจีจวี้คุณภาพต่าไม่ได้ เรื่องออกมาตามใจเอาไปหลอกสานักกุยหยกก็คงไม่ได้ เรื่องนี้จะว่า ใหญ่ก็ใหญ่ จะว่าเล็กก็เล็ก หากยอดเขาเสินจ้วนสืบสาวราวเรื่อง ขึ้นมาจริงๆ ก็ไม่ใช่แค่เรื่องของการคืนเงินแล้ว”