กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 997

เนื่องจากฮ่องเต้สามรุ่นของสกุลซ่งต้าหลีมักจะมาเยือนต าหนัก ฉางชุนเป็ นประจ าหนันจานไทเฮาของต้าหลีในทุกวันนี้ ปีนั้นก็ยิ่งเคย มาสร ้างกระท่อมฝึกตนอยู่ที่นี่ ประเด็นสาคัญคือราชครูชุยฉานผู้นั้น ยังเคยเข้าร่วมงานพิธีเปิดยอดเขาที่ผู้ฝึกตนหญิงของตาหนักฉางชุน เลื่อนเป็ นเขียนดินโอสถทองถึงสองครั้ง นี่เป็ นเรื่องที่ทุกวันนี้มิอาจ จินตนาการได้เลยสามารถท าให้ซิ่วหูผู้นั้นเข้าร่วมงานพิธีของพรรค แห่งหนึ่ง? อย่าว่าแต่สานักที่เลื่อนขั้นใหม่เลย ต่อให้เป็ นส านัก โองการเทพ สกุลเจียงอวิ๋นหลิน จะยังเชิญเขาได้หรือ?

การเข้าร่วมงานพิธีของภูเขาตะวันเที่ยงในครั้งนั้น ทางฝั่งราช ส านักก็ยังแค่ส่งตัวทูตผู้ตรวจการอย่างเฉาผิงไปเท่านั้น และในอดีต ตอนที่สานักกระบี่หลงเฉวียนก่อตั้งสานัก รวมไปถึงตอนที่หลิว เสี้ยนหยางรับตาแหน่งเจ้าสานักต่อก็ยังมีแค่เจ้ากรมพิธีการของต้า หลีเท่านั้นที่ไปร่วมงาน

กานอี๋ได้ยินเสียงในใจของเถ้าแก่เหลียนหลงอีกครั้ง นางลังเลอยู่ เล็กน้อยก็ใช ้เสียงในใจพูดกับเจิ้งต้าเฟิ งว่า “อาจารย์เจิ้ง มีเรื่อง อยากจะปรึกษาหน่อย”

เจิ้งต้าเฟิงรีบหยุดเท้าหันตัวกลับมา ถูมือยิ้มเอ่ยทันที “ผู้น้อยยัง ไม่ได้แต่งงาน”

กานอี๋แสร ้งทาเป็ นว่าไม่ได้ยิน แค่พูดอยู่กับตัวเองว่า “ข้ายินดีจะ ขายภูเขาเที่ยวอวี๋ให้กับภูเขาลั่วพั่ว ไม่ทราบว่าอาจารย์เจิ้งจะช่วยนา ความไปบอกเจ้าขุนเขาเฉินแทนข้าสักค าได้หรือไม่?”

เจิ้งต้าเฟิงพยักหน้ายิ้มเอ่ย “ได้เลยๆ จะต้องเอาไปบอกให้แน่”

บริเวณใกล้เคียงกับภูเขาลั่วพั่ว นอกจากภูเขาฮุยเหมิงทางทิศ เหนือที่เป็ นภูเขาใต้อาณัติบ้านตัวเองแล้ว ยังมีภูเขาอีกสามลูกได้แก่ ยอดเขาเทียนตู ภูเขาเที่ยวอวี๋ รวมไปถึงเชิงเขาฝูเหยา ทุกแห่งล้วนมี เจ้าของแล้ว

เพียงแต่ว่าไม่ได้โดดเด่นเหมือนยอดเขาอีได้ ผู้ฝึกตนที่อยู่บน ภูเขาล้วนเก็บตัวเงียบไม่ค่อยออกไปข้างนอก น้อยครั้งนักที่จะปรากฏ ตัว โดยเฉพาะยอดเขาเทียนตูที่ผู้ฝึ กตนคล้ายกับถูกกักบริเวณ หรือไม่ก็ปิดด่านอย่างไรอย่างนั้น แทบไม่มีใครลงมาจากภูเขา อีกทั้ง เกี่ยวกับสถานะของเจ้าขุนเขาสามท่าน แม้ว่าทางฝั่งของต้าหลีจะมี บันทึกลับ แต่กลับไม่เคยแพร่งพรายต่อภายนอก และทางฝั่งของ ภูเขาลั่วพั่วนี้ก็ไม่เคยจงใจไปสืบเสาะเรื่องนี้

ทุกครั้งที่ทะยานลมไปกลับระหว่างภูเขาลั่วพั่วกับเมืองเล็กจะต้อง เป็ นฝ่ายทิ้งระยะห่างช่วงหนึ่งเพื่ออ้อมภูเขาไปอีกทาง

คิดไม่ถึงว่าภูเขาเที่ยวอวี๋จะเป็ นทรัพย์สินส่วนตัวในนามของกาน อี๋

เหลียนหลงค่อนข้างจะประหลาดใจ เจิ้งต้าเฟิงถึงกับออกไปจาก ร ้านทั้งอย่างนี้เลยน่ะหรือ

เดินอยู่บนถนน เจิ้งต้าเฟิงขมวดคิ้วน้อยๆ เพราะบนร่างของกาน อี๋มีกลิ่นอายบรรพกาลที่คุ้นเคยขุมหนึ่ง

เจิ้งต้าเฟิ งที่ได้จิตวิญญาณกลับคืนมา แม้ว่าความทรงจา บางอย่างจะไม่ได้หวนคืนมาด้วย แต่เขาก็เหมือนมีวิชาอภินิหาร หลายชนิดเพิ่มมา อีกทั้งทุกครั้งที่ได้เห็น ไม่ว่าจะเป็ นคนวัตถุหรือ ทิวทัศน์ก็ล้วนเหมือนมีกุญแจสาหรับไขประตูดอกหนึ่งเพิ่มมาในมือ ซึ่งการปรากฏตัวของกานอี๋ก็ได้ทาให้เจิ้งต้าเฟิงไพล่นึกไปถึงพื้นที่ มงคลแห่งหนึ่งที่มีประวัติศาสตร ์ยาวนาน หายสาบสูญไปจากใต้หล้า ไพศาลมานานแล้วอย่างไม่ทราบสาเหตุ

นี่ก็สอดคล้องตรงกันพอดี

ตอนนั้นหมี่อวี้ได้รับการไหว้วานจากเว่ยป้ อจึงทาการปกป้ อง มรรคาอย่างลับๆ ให้กับคนของตาหนักฉางชุนที่ออกไปหา ประสบการณ์ด้านนอก ในกลุ่มคนก็มีแม่นางน้อยคนหนึ่งที่ชื่อว่า จงหนัน อายุน้อยมาก แต่ลาดับอาวุโสสูงมาก หญิงชราที่เป็ นผู้นา ขบวนมีขอบเขตแค่ประตูมังกร เด็กสาวอีกสามคนต่างก็เป็ นต้นกล้า อันดับหนึ่งในการฝึกตนของตาหนักฉางชุน อีกทั้งพวกนางยังเพิ่ง เคยลงจากภูเขาไปหาประสบการณ์เป็ นครั้งแรก ตามหลักแล้วพกพา สมบัติมีชีวิตทั้งสี่คนเช่นนี้ออกเดินทางเตร็ดเตร่ไปทั่ว เซียนดินโอสถ

ทองคนหนึ่งก็ยังไม่แน่เสมอไปว่าจะเพียงพอ แล้วจะให้ขอบเขตประตู มังกรคนหนึ่งมาเป็ นหัวใจสาคัญในกลุ่มคนได้อย่างไร

ขณะเดียวกันการหาประสบการณ์ของผู้ฝึกตนหญิงต าหนักฉาง ชุนกลุ่มนี้ เรื่องที่สาคัญที่สุดก็คือต้องไปขอต้นสนหมื่นปีส่วนหนึ่งมา จากศาลลมหิมะ เพื่อที่จะได้ให้คาตอบที่ทาให้ทูตผู้ตรวจการท่านหนึ่ง ของต้าหลีพึงพอใจ ไม่พูดถึงว่าให้ซ่งอวี๋ผู้อาวุโสไท่ซ่างที่ออกหน้า ด้วยตัวเอง แต่ก็ควรส่งเจ้าต าหนักให้ออกหน้า ถึงจะสอดคล้องกับ มารยาทพิธีการบนภูเขา

ดังนั้นเจิ้งต้าเฟิ งจึงไปยังกองคลังเอกสารของจวนซานจวิน ขุนเขาเหนือยืมเอกสารมาอ่านทันที แล้วก็จริงดังคาด เพราะเขาหา เบาะแสเส้นหนึ่งเจอ มีอยู่ช่วงเวลาหนึ่งที่ผู้ฝึกตนเซียนดินทุกคนของ ต าหนักฉางชุนล้วนหายตัวไป บ้างก็ใช ้ข้ออ้างว่าปิดด่าน บ้างก็บอก แก่ภายนอกว่าออกเดินทางไกล

ทาไมเจิ้งต้าเฟิงต้องใส่ใจขนาดนี้ แน่นอนว่าเป็ นเพราะอีกฝ่ าย คือตาหนักฉางชุนที่มีผู้ฝึกตนหญิงมากมายดุจก้อนเมฆอย่างไรล่ะ!

หลังจากที่ฟ้ าดินของสองใต้หล้าอย่างไพศาลและเปลี่ยวร ้าง เชื่อมต่อกัน ภาพเหตุการณ์ผิดปกติก็พลันบังเกิด นอกจากเรือราตรี บนมหาสมุทรลานั้นแล้ว ทางฝั่งของแจกันสมบัติทวีปก็มีพื้นที่ลับที่ปริ แตกของถ้าสวรรค์พื้นที่มงคลยุคบรรพกาลจานวนไม่น้อยที่เป็ นดั่งน้า ลดหินผุด ยกตัวอย่างเช่นศาลชิวเฟิงที่พลัดมาถึงแจกันสมบัติทวีป ราวกับลอยตามน้าตามลมมา อาศัยแค่ขอบเขตของผู้ฝึกตนอย่าง

เดียวมิอาจได้มาครอง ได้แต่ดูที่วาสนาของผู้ฝึ กลมปราณห้า ขอบเขตล่างที่เข้าไปด้านในเท่านั้นว่าจะได้สมบัติอะไรมา แม้จะบอก ว่ามีคนโชคดีบางส่วนที่ได้โชควาสนาตระกูลเซียนมา จากการ ก าหนดขอบเขตของบนภูเขา พื้นที่สมบัติที่ประวัติความเป็ นมาไม่แน่ ชัดแห่งนี้ ตอนนี้ยังอยู่ในสถานะไร ้เจ้าของเว้นที่ว่างไว้รอคอยคนมา ครอบครอง

รายชื่อสานักสามแห่งที่ถูกราชสานักต้าหลีเลือกเป็ นการภายใน ตามหลังภูเขาลั่วพั่วและภูเขาตะวันเที่ยง แจกันสมบัติทวีปก็มีจวน เซียนอักษรจงเพิ่มมาอีกสองแห่ง วัดใหญ่แห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ริมตลิ่งหลง ชิวภูเขาเยี่ยนตั้ง และอารามเต๋ของเซียนจวินเฉาหรง ต่อจากนี้คาด ว่าก็น่าจะเป็ นพรรคกระบี่หวงซานที่เป็ นภูเขาเบื้องล่างไม่ใช่สานัก เบื้องล่างของภูเขาตะวันเที่ยงแล้ว

แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะราชส านักต้าหลีโปรดปรานภูเขาตะวัน เที่ยงมากเป็ นพิเศษ แต่เป็ นเพราะแจกันสมบัติทวีปต้องการส านักวิถี กระบี่ใหม่เอี่ยมแห่งหนึ่ง อีกทั้งสานักใหม่เอี่ยมนี้ต้องตั้งอยู่ในอาณา เขตของราชวงศ์จูอิ๋งเก่าด้วย

อันที่จริงภูเขาตะวันเที่ยงเองได้ถอดใจไปแล้ว แต่กลับไม่รู ้ว่าเรื่อง ของสานักเบื้องล่างจะเป็ นดั่งสถานการณ์ที่พลิกกลับมาดีกะทันหัน เรื่องราวทางโลกก็ล้วนเป็ นเช่นนี้ ในขณะที่คิดว่าเข้าใกล้ที่สุดแล้ว กลับกลายเป็ นว่ายิ่งห่างออกไปไกล แต่ตอนที่นึกว่าอยู่ไกลสุดขอบ

ฟ้ า กลับกลายเป็ นว่าเอื้อมมือคว้าก็ได้มาครองโดยที่ไม่ต้องเปลือง แรงแม้แต่น้อย

นอกจากนี้ตาหนักฉางชุนที่อยู่ในอันดับตัวสารองสานักของ แจกันสมบัติทวีป นครมังกรเฒ่า พรรคบางแห่งที่มีพื้นที่มงคลชิงถาน ของส านักโองการเทพเป็ นรากฐาน ภูเขาเมฆาเรื่อง ฯลฯ ล้วนอยู่ใน

รายชื่อที่ราชสานักต้าหลีเสนอไปทั้งสิ้น เรื่องน่ายินดีมีอยู่ทุกปี ปีนี้มีมากเป็ นพิเศษ
ปีนี้ก็คือตัวอย่างที่ดีที่สุด

เจิ้งต้าเฟิงเจอกับผู้เฒ่าสีหน้าเมตตาคนหนึ่งบนถนน ข้างกายมีผู้ ฝึ กตนหญิงลักษณะ เป็ นสาวใช ้ติดตามมาด้วย คนสองคนที่มองดู คล้ายเป็ นนายบ่าวก าลังเดินเล่นในร ้านผ้าห่อบุญของท่าเรือหนิว เจียว

เพียงแต่ว่าเจิ้งต้าเฟิ งจะต้องไปเยือนภูเขาพีอวิ๋นทันที ร ้อนใจ อยากพบเว่ยป้ อจึงไม่ได้ไปพูดคุยด้วย คนจริงจังเป็ นการเป็ นงาน ใคร เขาจะขยับเข้าไปใกล้สตรีหน้าตางดงามที่พบเจอบนถนนกันเล่า