กว่าจะรู้ว่ารัก นิยาย บท 7

"มันเกิดขึ้นได้ยังไง?!" กานดาถามขณะที่ดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มนึกอะไรบางอย่างออก “เงินนั่น ไม่ได้มาจากค่าชดเชยจากผู้กระทำความผิดใช่ไหม?”

นอกจากการจัดงานศพให้ลูกชายแล้ว เธอยังต้องรักษาอาการบาดเจ็บจากอุบัติเหตุทางรถยนต์อีก ซึ่งทั้งหมดต้องใช้เงินจำนวนมาก ก่อนจะกลับมาที่นี่ รินลดายังให้เงินกับเธออีกจำนวนหนึ่งโดยบอกว่าเป็นเงินที่เหลือจากการชดเชยผู้บาดเจ็บ

รินลดาไม่รู้ว่าเธอจะอธิบายยังไง มันยากเกินกว่าที่จะพูดถึงเรื่องนี้

ความเงียบของเธอเป็นคำตอบที่ชัดเจนที่สุด ผู้หญิงจะสามารถหาเงินเยอะขนาดนั้นได้ยังไง? กานดาเสียใจ เธอไม่อยากจะเชื่อเลย “ลูกทรยศตัวเองงั้นเหรอ”

เธอคว้าข้อมือของรินลดาไว้มั่น “ลูกจะเก็บเด็กคนนี้ไว้ไม่ได้ ไปโรงพยาบาลกับแม่เดี๋ยวนี้!”

"ทำไมคะ?" รินลดาพยายามขยับออกห่างแม่ของเธอ

“ชีวิตลูกจะพังถ้าปล่อยให้เด็กคนนี้เกิดขึ้นมา!” เธอจะต้องไม่ให้กำเนิดเด็กคนนี้ เธอแต่งงานแล้วและถ้าคนอื่นรู้เรื่องนี้ ชีวิตเธอจะต้องพังพินาศ

“แม่คะ ให้หนูเลี้ยงเด็กคนนี้เถอะนะคะ” รินลดาร้องไห้ขอร้อง

แต่ไม่ว่ารินลดาจะขอร้องอย่างไร กานดาก็ยังคงยืนยันคำเดิม

ในที่สุด รินลดาก็ถูกบังคับให้มาโรงพยาบาล

กานดาขู่ว่าเธอจะฆ่าตัวตาย ถ้ารินลดาไม่ยอมไปโรงพยาบาล

รินลดาจึงต้องยอมมาที่โรงพยาบาลแห่งนี้ เธอต้องเขาพบแพทย์เพื่อตรวจร่างกายและเข้าเครื่องเอกซ์เรย์หลายครั้งก่อนการทำแท้ง กานดาไปจัดการเรื่องเอกสารโดยให้รินลดานั่งรออยู่ที่ม้านั่งตรงทางเดินเพียงลำพัง มือของเธอกุมหน้าท้องไว้ตลอดเวลา

เธอไม่สามารถห้ามน้ำตาที่ไหลรินอาบแก้มได้เลย

รินลดารู้สึกเศร้าและหมดหนทาง

“ธีคะ ฉันสบายดี ไม่ต้องห่วงนะคะ ก็แค่แผลไหม้นิดหน่อยเท่านั้นเอง” ดวงเดือนยิ้มบาง ๆ เธอสวมชุดเดรสรัดรูปสีดำที่ขับเน้นรูปร่างของเธอ และสวมเสื้อสูทคลุมไหล่ ธีรสิทธิ์สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขน เผยให้เห็นแขนที่แข็งแรงของเขา

เขาดูกังวล “แผลไฟลวกแบบนี้ ถ้าไม่รักษาให้ดี มันก็อาจจะเป็นแผลเป็นได้”

ดวงเดือนเดินอยู่ในวงแขนของธีรสิทธิ์ “แล้วคุณจะรังเกียจฉันไหมคะถ้าฉันมีแผลเป็น”

“ไร้สาระหน่า!”

ดวงเดือนหัวเราะคิกคัก เธอรู้ว่าธีรสิทธิ์ไม่ใช่คนแบบนั้น

เสียงนี้—

รินลดาเงยหน้าขึ้นช้า ๆ เธอเห็นดวงเดือนและธีรสิทธิ์เดินเคียงคู่กันอย่างแนบชิดมาทางเธออย่างช้า ๆ

พวกเขาดูเหมือนคู่รักที่สมบูรณ์แบบ

ในขณะที่รินลดากลายเป็นผู้หญิงไร้ค่าที่สูญเสียความบริสุทธิ์ไปตั้งแต่อายุยังน้อย และตั้งท้องโดยไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ

ระหว่างที่เธอกำลังหมกมุ่นอยู่กับการดูพวกเขา เสียงอะไรบางอย่างก็ดึงความสนใจของเธอกลับมา 

“คนไข้รายต่อไป” ประตูห้องผ่าตัดเปิดออก และพยาบาลยืนอยู่ที่ประตู ข้างหลังนั้น มีหญิงสาวคนหนึ่งกุมหน้าท้องไว้ขณะที่เธอเดินออกจากห้อง เธอยังคงพึมพำ “ไหนว่าทำแท้งไม่เจ็บไง…ทำไมมันเจ็บขนาดนี้?”