ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 100

นาตาชาก้มลงมอง “เนลลี่เป็นลูกของลูกสาวคนโตของฉัน ฉันไม่รู้หรอกว่าลูกสาวคนโตของฉันยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า แต่ฉันอยากใช้เวลากับหลานจะได้ไหม?”

ลูน่าเม้มปาก “ค่ะ” เธอควรจะปฏิเสธ แต่เธอไม่กล้าที่จะทำแบบนั้นกับแม่ของตัวเอง

“ทำไมแม่ต้องคุยกับเธอด้วย?” ออร่ากลอกตา “เธอเป็นแค่คนรับใช้ และแม่เป็นยายนะ ทำไมต้องขออนุญาตพาหลานตัวเองไปกินข้าวด้วย?”

นาตาชาหันหลังไปมองด้วยสายตาขุ่นเคือง “ก็เพราะว่ามันคือหน้าที่ของเธอ จึงเป็นเรื่องที่ฉันต้องถามก่อน!”

จากนั้นเธอก็มองลูน่าอย่างขอโทษ “ขอโทษด้วยนะ ฉันเลี้ยงลูกคนนี้แบบตามใจมาตั้งแต่เด็ก...”

ลูน่ามองนาตาชาอย่างเป็นกังวลขณะที่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับเขยื้อน

นาตาชาเคยรักและตามใจลูน่าด้วยเช่นกัน แต่ตอนนี้เธอเป็นคนนอกไปแล้ว

หลังจากได้รับคำอนุญาตจากลูน่า นาตาชาก็กอดเนลลี่และพาไปยังร้านอาหารที่อยู่ชั้นล่าง

ลูน่าและออร่าตามหลังไป

“เธอเกี่ยวอะไรด้วย?” ออร่ากอดอกและจ้องไปยังแผ่นหลังของเนลลี่ เธอกล่าวอย่างเย็นชา “เธอเกือบตายตั้งสองครั้งเพราะเด็กคนนี้นะ ยังไงเด็กนั่นก็เป็นลูกของพี่สาวฉันและหลานของแม่ฉัน เราเป็นครอบครัวเดียวกัน แต่ว่าเธอน่ะ ไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย” ออร่ากล่าวเย้ยพลางเลิกคิ้ว

ลูน่าก้มหน้าลงโดยไม่พูดอะไร

“ไม่ต้องห่วงหรอก ตอนนี้ฉันทำอะไรนังเด็กนั่นไม่ได้” ออร่ากวาดตามองดูผู้คนที่มองพวกเธออยู่ห่าง ๆ

“มันเป็นลูกสุดที่รักของโจชัว”

ตอนนั้นเธอทำอะไรไม่ได้ เมื่อคิดเรื่องนี้ออร่าก็นึกดูถูกลูน่า

ถ้าไม่ใช่เพราะคนรับใช้ที่น่ารำคาญนี่ เธอคงจะกำจัดสายเลือดชั่วของลูน่า กิบสันไปได้แล้ว