“เปล่าค่ะ”
ลูน่าสูดลมหายใจเข้าเพื่อผ่อนคลาย เธอวางอารมณ์ที่ขุ่นมัวเพราะออร่าลงและขยับตัวให้มัลคอล์มนั่งลงข้าง ๆ เธอ
“คุณมาถึงเมื่อไหร่คะ?”
“สักครู่นี้เองครับ”
มัลคอล์มยิ้มเล็กน้อย เขาจิบไวน์พลางมองฝูงชน “งานนี้ค่อนข้างใหญ่เลยทีเดียว”
ลูน่าพยักหน้า “ใช่ค่ะ คุณย่าลินช์ก็ 80 แล้วนะคะ”
มัลคอล์มจัดท่านั่งให้เป็นท่านั่งที่สบายขึ้น เขายิ้ม “ดูสิผู้คนเยอะขนาดนี้ งานในคืนนี้ทำให้ผมไม่กล้ามีเรื่องกับโจชัวเลยนะ”
ลูน่าเงียบไปเล็กน้อย “คุณ...อยากมีเรื่องกับโจชัวเหรอคะ?”
“กำลังคิดอยู่”
“อย่าทำแบบนั้นเลยนะคะ”
ลูน่าถอนหายใจ “ฉันจะจัดการเรื่องของฉันเอง ฉันไม่ต้องการให้คุณช่วย”
“ผมก็แค่ตั้งใจจะแข่งขันเรื่องทางธุรกิจน่ะ” มัลคอล์มยิ้มเล็กน้อย “แต่ถ้าคุณต้องการผมก็จะคอยช่วยเหลือคุณเสมอ”
คำพูดของเขาฟังดูสนิทสนมและทำให้ลูน่าสบายใจขึ้นเล็กน้อย
เธอกระแอมเบา ๆ “คุณได้เจอนีลหรือยังคะ?”
“อืม” มัลคอล์มยิ้ม “ผมเจอเขาอยู่ข้างนอกกับบอดีการ์ดสองคน ลูกชายของคุณเหมือนคุณไม่มีผิด เขามีความสามารถในการควบคุมคน เขาทำให้ผู้ใหญ่ตัวโต ๆ เรียกเขาว่าหัวหน้าได้ด้วย”
ลูน่าส่ายหน้า “เขามีค่ะ แต่ฉันไม่มี”
ถ้าเธอมี เธอคงไม่สูญเสียอะไรไปมากมายเช่นนี้ มิหนำซ้ำเธอยังโดนโจชัวเขี่ยทิ้งอย่างไร้ความปรานี
“มีสิ” มัลคอล์มน่าจะมองเห็นความคิดของเธอ เขายิ้ม “เขาแค่ไม่รู้ว่าอะไรดี ถ้าเป็นผม ผมไม่มีทาง...”
แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ ลูน่าก็ขัดขึ้นมาทันที “งานเริ่มแล้วค่ะ” คำพูดของเขาถูกปัดทิ้ง แต่มัลคอล์มก็ไม่ได้โกรธอะไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...