แต่...
เด็กหญิงอายุหกขวบที่สามารถออกแบบชุดเครื่องเพชรอันสวยงามได้นั้นฟังดูเหลือเชื่อเกินไป
“หนูเป็นคนออกแบบเอง” เนลลี่พยักหน้าอย่างจริงจัง เธอผลักโจชัวออกแล้วกระโดดลงจากโซฟา
“คุณน้า!” ลูน่าลุกขึ้นทันที เธอเดินไปหาเนลลี่พร้อมด้วยกระเป๋าใบเล็ก ๆ ของเนลลี่
โจชัวมองลูน่า เขาอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ยั้งตัวเองเอาไว้
“หนูเองก็มีเครื่องประดับที่ออกแบบเองมามอบให้คุณย่าทวดด้วยเหมือนกัน” เนลลี่ควานหาบางอย่างในกระเป๋าของเธอ เธอยิ้มและมองคุณย่าลินช์ “แต่ในเมื่อคุณน้าออร่ามอบสตาร์เกซซิ่งให้กับคุณย่าทวดแล้ว งั้นหนูก็คงไม่ต้องให้ชิ้นนี้กับคุณย่าแล้ว”
จากนั้นเธอก็หยิบกล่องออกมาจากกระเป๋าแล้วเปิดออก
มีชุดเครื่องเพชรอันงดงามอยู่ในนั้น
ทั้งการออกแบบ การจัดวาง และแม้แต่สีของอัญมณีก็แทบจะจำลองมาจากอันที่อยู่ในมือของคุณย่าลินช์
แต่อันที่อยู่ในมือของเนลลี่นั้นสวยงามกว่าอย่างเห็นได้ชัดเจน
เนลลี่วางเครื่องประดับไว้ในมือของลูน่า จากนั้นเธอก็เอื้อมมือเข้าไปในกระเป๋าและนำภาพร่างออกมาสองสามภาพ “หนูเอาภาพร่างสองสามภาพมาด้วย ไม่รู้ว่าคุณน้าออร่าจะเข้าใจสิ่งที่หนูวาดหรือเปล่า เพราะมันอาจจะยากเกินกว่าที่คุณน้าจะเข้าใจ”
คำพูดของเธอทำให้ออร่าหน้าแดงด้วยความโกรธจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นซีดเซียว
ออร่ากัดฟันแน่น “เป็นไปไม่ได้!”
ชุดเครื่องเพชรนี้ออกแบบโดยคุณวายนักออกแบบเครื่องเพชรชื่อดัง แล้วคุณวายจะเป็นเด็กหญิงอายุหกขวบได้ยังไง
“ดูเหมือนว่าคุณน้าออร่าจะไม่เข้าใจภาพร่างเท่าไหร่นะคะ” เนลลี่ถอนหายใจ เธอหันไปมองโจชัวและพูดว่า “คุณพ่อคะ ช่วยหานักออกแบบเครื่องประดับมืออาชีพที่อยู่ที่นี่ให้หน่อยได้ไหมคะ ขอคนที่สามารถเข้าใจแนวคิดการออกแบบของหนูได้ทันทีเลยค่ะ”
โจชัวออกคำสั่งกับคนของเขาทันที “ไปหามาสักคน”
“ครับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...