ลมกลางคืนที่เย็นเฉียบพัดผ่านบรรยากาศ
โจชัวยิ้มเยาะและมองดูลูน่าอย่างเย็นชา “ทำไมเธอถึงเกลียดฉัน?”
“ฉันเกลียดคุณ...” ลูน่าหัวเราะแห้งและเงยหน้ามองเขา “ฉันเกลียดคุณ เพราะคุณไม่สนใจฉัน แล้วก็ไม่สนใจเนลลี่ด้วย!”
โจชัวหยิบซองบุหรี่ออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วจุดไฟ “หมายความว่าไง ฉันไม่สนใจเนลลี่เหรอ?”
ลูน่าตัวแข็งทื่อ “ถ้าคุณสนใจ...แล้วทำไมคุณถึงไม่ลงโทษออร่า?” ลูน่าเม้มปากและพูดประโยคถัดมาอย่างยากลำบาก เธอรู้สึกมึนเมาจากฤทธิ์แอลกอฮอล์และเดินเซไปทางโจชัวจนสุดท้ายเธอก็ล้มลงในอ้อมแขนของเขา “พูดมาตามตรง...คุณไม่สนใจเลย...คุณไม่สนใจเนลลี่ แล้วก็ไม่สนใจฉันด้วย”
โจชัวไม่อยากจะยุ่งกับเธอตั้งแต่แรก แต่ตอนนี้ลูน่าล้มลง เขาจึงทำอะไรไม่ได้นอกจากโอบเธอไว้แล้วประคองให้เธอยืนตัวตรง
“อย่ามาแตะต้องฉัน...” ลูน่าพูดด้วยท่าท่างมึนเมาด้วยร่างกายที่อ่อนปวกเปียก “คุณรักออร่า...คุณรักออร่า คุณไม่ได้รักฉัน!”
“คุณไม่ได้สนใจฉันเลย! ฉันไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจว่าทำไมคุณถึงไม่สนใจความรู้สึกของฉันบ้างเลย แต่คุณก็ยังเก็บฉันไว้ใกล้ตัว คุณยังจูบฉัน และเกือบจะนอนกับฉัน...” ลูน่าร้องไห้ด้วยเสียงสั่นเทา
แสงสลัวของดวงจันทร์ที่สาดส่องลงมาจากท้องฟ้าอันมืดมิดส่องความเจ็บปวดในดวงตาของเธอ โจชัวรู้สึกได้ว่าหัวใจของเขาเคลื่อนมาจุกอยู่ในลำคอเมื่อได้เห็นภาพนั้น
เขาชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะหัวเราะและกระซิบที่ข้างหูเธอ “อะไรทำให้เธอคิดว่า...คิดว่าฉันไม่สนใจเธอ”
เสียงแผ่วเบาของเขาจางหายไปพร้อมกับสายลม แต่ลูน่าก็ได้ยินมันอย่างชัดเจน เธอตัวแช็งทื่อและไม่ได้พูดอะไรอีก
โจชัวไม่ได้ผลักเธอออกไป แต่เขากลับดับบุหรี่ด้วยท่าทางรำคาญเล็กน้อย “ลูน่า เมื่อเธอเหยียบเข้ามาที่นี่ทุกอย่างก็ดูน่ารำคาญไปหมด”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...