ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 150

“ไม่เลยค่ะ”

ลูน่ายิ้ม “ฉันชอบคนอายุเยอะกว่า”

หลังจากนั้นประตูข้างหลังเธอก็เปิดออก

ทุกคนในห้องคนอื่น ๆ มองไปทางประตูที่เปิดออกอย่างประหลาดใจ แต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไรสักคำ

ถึงอย่างนั้นลูน่าและผู้อำนวยการวิลสันก็กำลังจดจ่อกับการหยอกล้อกันจนไม่ได้สังเกตความเปลี่ยนแปลงข้างหลังพวกเขาเลยแม้แต่น้อย

ผู้อำนวยการวิลสันยิ้มพลางดื่มไวน์ที่ลูน่ายื่นให้ “ใครหล่อกว่ากัน ฉันหรือแฟนเก่าหนู?”

ลูน่าแอบกลอกตาในใจ ชายแก่คนนี้ไม่มียางอายเลยจริง ๆ

เธอหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “แน่นอนสิคะว่าต้องเป็นคุณ”

แววตาของเธอสว่างวาบด้วยความคิดที่จะทำให้ชายแก่คนนี้หวาดกลัว

“ถึงฉันจะเล่น ๆ กับผู้ชายหลายคน แต่ไม่มีใครน่าพูดถึงเลยค่ะ”

พูดจบบรรยากาศในห้องก็เย็นลงอย่างน่ากลัว

แต่ลูน่ายังคงพูดประโยคที่เตรียมไว้จนจบประโยค “โดยเฉพาะคนเมื่อวานนะคะ ทั้งป่วยแล้วก็น่าเกลียดค่ะ...”

ที่ประตูทางเข้า ลูคัสมองหน้าเจ้านายของเขาอย่างกระอักกระอวน จนตอนที่ลูน่าบอกว่า ‘ป่วย’ เขาก็ทนไม่ไหวจนต้องรีบเปิดปากส่งเสียงให้เธอรับรู้ถึงตัวตนของพวกเขา

“แค่ก แค่ก แค่ก!”

ลูคัสรู้ดีเลยว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้น

ลูน่าบอกว่าผู้ชายคนเมื่อคืน...เธอคงไม่ได้พูดถึงโจชัวว่าน่าเกลียด สกปรก และป่วยใช่ไหม?

เธอนี่กล้าบ้าบิ่นสุด ๆ ไปเลยจริง ๆ!

ลูน่าชะงักไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงไอของลูคัส

เธอหันไปมองต้นเสียงตามสัญชาตญาณ

และเห็นสายตาของเขาที่ดูเหมือนจะอยากฉีกเธอเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย