ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 154

“ในที่สุดผมก็ได้นอนกอดแม่สักที”

ขณะนอนอยู่บนเตียง นีลกอดแขนแม่ของเขาไว้และใช้หัวเล็ก ๆ ของเขาถูกับเธอ “ตั้งแต่เรากลับมาผมไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ แม่เลย แม่อยู่กับเนลลี่ทุกวัน แค่กอดแม่สำหรับผมยังยากเลยครับ”

คำพูดของนีลทำให้ลูน่ารู้สึกผิดเล็กน้อย ยังไงซะเนลลี่ก็เป็นสิ่งล้ำค่าสำหรับเธอ เช่นเดียวกับนีลและไนเจล

เธอมักจะเป็นห่วงอาการป่วยของไนเจลและความปลอดภัยของเนลลี่ แต่บางครั้งเธอกลับละเลยเด็กที่ฉลาดและว่าง่ายอย่างนีลไป

เมื่อคิดอย่างนั้นเธอก็ยกมือขึ้นขยี้ผมเขา “หลังจากรักษาอาการป่วยของพี่ลูกได้แล้ว แม่จะอยู่กับลูกทั้งสามคนทุกวันเลย”

นีลยู่ปาก “แม่ครับ ต้องสี่คนสิ”

ลูน่าเงียบไปก่อนจะยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “จริงด้วย สี่คน”

เธอต้องอุ้มท้องลูกของโจชัวอีกครั้งเพื่อช่วยไนเจล

“แม่อาจจะอยากอยู่กับพวกเราทุกวัน แต่เราอาจจะไม่อยากอยู่กับแม่ก็ได้นะครับ” นีลยิ้มขี้เล่นให้เธอและกอดแขนเธอไว้ “หลังจากไนเจลหายดี เขาจะต้องอยากเป็นแฮ็กเกอร์ต่อแน่นอน เขาต้องเรียนทุกอย่างเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์และการเขียนโปรแกรม ส่วนเนลลี่ แน่นอนว่าเธออยากเป็นนักออกแบบเครื่องประดับ เธอจะต้องยุ่งมาก ๆ ยุ่งสุด ๆ เลยล่ะครับ”

ลูน่าหัวเราะเบา ๆ “แล้วลูกล่ะ?”

“ผมยังไม่รู้ว่าในอนาคตผมจะทำอะไร ถ้าแม่ดีกับผมหน่อย ผมอาจจะลองพิจารณาช่วยคุณแม่เลี้ยงน้องก็ได้นะ”

ขณะที่มองใบหน้าจริงจังของเด็กชายลูน่าก็หัวเราะคิกคัก

เธอยกมือขึ้นขยี้ผมเขาอีกครั้ง “นีล แม่ไม่เคยรู้สึกเป็นกังวลเรื่องลูกเลย”

แม้ว่าในอดีตนีลจะตัดสินใจผิดพลาดที่ส่งเนลลี่กลับไปอยู่กับโจชัว แต่เธอก็ยอมรับว่านีลเป็นเด็กที่มีความสามารถในการดูแลพี่และน้องของตัวเองมากกว่าไนเจลที่ค่อนข้างเป็นคนเงียบ ๆ และเนลลี่ที่บางครั้งก็ไม่เชื่อฟังและชอบใช้อารมณ์

เขายังเด็ก แต่ก็สามารถรับผิดชอบหรือดูแลคนทั้งครอบครัวได้

เธอไม่รู้ว่าเขาไปเอาความรู้สึกต้องรับผิดชอบนี้มาจากไหน แต่เธอรู้ได้ว่าคงไม่ได้มาจากโจชัว

โจชัว...

เขาเป็นคนที่ขาดความรับผิดชอบมากที่สุดเท่าที่เธอเคยพบเจอมาตลอดชีวิต