ทุกคนแอบเหลือบมองลูน่าด้วยหางตาในตอนที่เธอกลับมาที่แผนกออกแบบเพื่อมองหาความผิดหวังบนใบหน้าของเธอหลังจากโดนท่านประธานตำหนิ
แต่ไม่มีเลย
ลูน่าถือแฟ้มเอกสารกลับมาที่โต๊ะอย่างใจเย็น
บอนนี่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ลูน่าดันแว่นขึ้นแล้วมองลูน่าอย่างระวัง “ข้อเสนอเป็นไปด้วยดีไหมคะ?”
ลูน่าดูแล้วไม่เหมือนคนที่เพิ่งโดนตำหนิมา
เป็นที่น่าสังเกตว่ามีนักออกแบบหลายคนไปที่ห้องทำงานของประธานและกลับมาพร้อมกับคำตำหนิก่อนหน้าลูน่า
บางคนที่ไปด้วยอีโก้อันเปราะบางและเต็มไปด้วยความมั่นใจก็กลับออกมาด้วยน้ำตานองหน้า
ตามข่าวลือ โจชัวที่เป็นประธานบริษัทไม่เคยอารมณ์เสียเลย เขาจะใช้เพียงสายตาเย็นชาเชือดเฉือนเท่านั้น มันน่ากลัวมากเสียจนพวกเขายอมรับความผิดกันโดยอัตโนมัติ
ผู้หญิงทุกคนที่เคยไปห้องทำงานของท่านประธานต่างก็สาบานว่าจะไม่กลับไปอีก
แต่ลูน่าดูเหมือนจะ...
หรือเป็นเพราะข้อเสนอผ่านแล้ว ลูน่าเลยดูใจเย็นขนาดนี้
“เปล่า” ลูน่าตอบเรียบ ๆ จากนั้นเธอก็รินชาให้ตัวเอง “ท่านประธานบอกว่ามีปัญหากับมันนิดหน่อย”
บอนนี่เงียบไปนิดหน่อย เธอพูดด้วยเสียงที่กดเอาไว้โดยไม่รู้ตัว “คุณ...ไม่โดนด่าเหรอ?”
“ทำไมต้องโดนด่าด้วย? ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด”
ลูน่าหยิบแก้วชาของเธอขึ้นมาจิบ เธอยืนขึ้นและกำลังจะไปที่ห้องของหัวหน้าแผนก
เมื่อแชนน่อนเห็นลูน่าเข้ามาในห้อง เธอถึงกับหยุดทุกอย่างที่ทำลง
“ท่านประธานว่ายังไงบ้าง?”
ลูน่าเปิดเอกสารและวางโน้ตที่โจชัวเขียนโดยคัดลอกมาจากเธอลงตรงหน้าแชนน่อน
“จากคุณลินช์ค่ะ”
แชนน่อนขมวดคิ้ว ตอนที่เธอเห็นกระดาษใบหน้าเธอก็เปลี่ยนโทนสีทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...