ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 2

ลูน่ารู้สึกปวดใจเมื่อลูกชายคนโตของเธอถูกกล่าวถึง

เธอยิ้มอย่างขมขื่น “เขามีคนคอยดูแลอยู่ที่นั่น เพราะคราวนี้เราอาจจะกลับมาอยู่ที่นี่นานหน่อย”

เนื่องจากเธอมีปัญหาบางอย่างที่ต้องสะสาง

เมื่อหกปีที่แล้ว โจชัวและออร่าได้ร่วมมือกันพยายามฆ่าเธอในขณะที่เธอตั้งท้องได้สามเดือน หลังจากที่การเสียชีวิตของเธอถูกประกาศให้สาธารณชนได้รับรู้ ออร่าก็ยังได้ปลอมจดหมายลาตายของลูน่าขึ้นมาอย่างไร้ยางอาย เพื่อสร้างสถานการณ์ให้ดูเหมือนว่าเธอได้จบชีวิตของตัวเองลง

เหตุผลในการฆ่าตัวตายเป็นเพราะว่าเธอทรยศต่อโจชัวและรู้สึกผิด

ไร้สาระสิ้นดี คนทรยศตัวจริงได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ในขณะที่เธอต้องแบกรับคำตราหน้าว่าเป็นคนหลายใจแม้กระทั่งตายไปแล้ว เธอจะทำให้พวกเขาชดใช้สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาได้ทำกับเธอเอาไว้ด้วยเลือดของพวกเขา!

แน่นอนว่าในตอนนั้น มีร่างของไนเจลอยู่ด้วย...

ลูน่าถอนหายใจเฮือกใหญ่ในขณะที่เธอหันไปหาแอนน์ “เรื่องงานที่ฉันขอให้เธอช่วยดูให้เป็นยังไงบ้าง?”

แอนน์ดูกระอักกระอ่วนเล็กน้อย “ฉันให้คนไปสอบถามมาแล้ว แต่ตอนนี้ลินช์กรุ๊ปยังไม่เปิดรับสมัครตำแหน่งใด ๆ เลย นอกจาก…”

“นอกจากแม่บ้าน”

ริมฝีปากของลูน่าคลี่เป็นรอยยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะเป็นแม่บ้าน”

“เธอจะทำแบบนั้นได้ยังไง?” แอนน์เข้าใจดีว่าเมื่อสองสามปีที่แล้วลูน่าต้องผ่านความยากลำบากอะไรมาบ้าง

เมื่อหกปีที่แล้วลูน่าประสบอุบัติเหตุและต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอด เธอรอจนลูก ๆ ทั้งสามคนของเธอคลอด ก่อนที่เธอจะเริ่มทำศัลยกรรมและกายภาพบำบัด และหลังจากนั้นเธอก็เริ่มต้นชีวิตใหม่

ในที่สุดเธอก็ได้เป็นนักออกแบบเครื่องประดับที่มีชื่อเสียงในยุโรป แต่จู่ ๆ เธอก็ละทิ้งชื่อเสียงและเกียรติยศเหล่านั้น และประกาศว่าเธอจะลาออกจากวงการ ทั้งหมดก็เพื่อที่เธอจะได้กลับมาที่เมืองบันยันภายใต้ชื่อจริงของตัวเอง...

แต่ตอนนี้เธออยากเป็นแม่บ้านของลินช์กรุ๊ปอย่างนั้นเหรอ?

“จริง ๆ แล้วในเมืองบันยันยังมีงานที่เหมาะสมกับเธอมากกว่าที่ลินช์กรุ๊ปอีกนะ…”

ลูน่าส่ายหน้า “ฉันจะทำงานที่ลินช์กรุ๊ปเท่านั้น”

...

อพาร์ตเมนต์ที่แอนน์จัดหาไว้ให้ลูน่านั้นว่างมานานนับปีและเป็นของญาติของแอนน์เอง มันอยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองมากนักและยังมีพื้นที่ที่กว้างขวางด้วยสามห้องนอนและหนึ่งห้องนั่งเล่น

เมื่อลูน่าและลูกทั้งสองของเธอเข้าไปในอพาร์ตเมนต์พวกเขาก็ใช้เวลาครึ่งวันเพื่อทำความสะอาดมัน

“นีล ดูแลน้องสาวด้วยนะ แม่จะออกไปซื้อของใช้ที่จำเป็นก่อน”

“ครับ คุณแม่!”

หลังจากที่เธอปิดประตูบ้าน เด็กทั้งสองก็รีบเปิดโน้ตบุ๊คเพื่อดูการสัมภาษณ์ของโจชัว

“นีล คนนี้คือคุณพ่อของเราใช่ไหม?” เนลลี่กอดตุ๊กตาขนนุ่มของเธอไว้แนบอกและกัดปากตัวเอง “พี่พูดถูก ระหว่างเราสามคน ฉันหน้าตาคล้ายกับเขามากที่สุด”

“ใช่” นีลหรี่ตาลงจ้องมองผู้ชายบนหน้าจอ “เธอจำสิ่งที่พี่สอนเธอได้ไหม?”

“ได้สิ!” เนลลี่พยักหน้าในขณะที่เธอกำหมัดแน่น เสียงของเด็กสาวที่น่ารักน่าเอ็นดูฟังดูจริงจังขึ้นเมื่อเธอพูดว่า “ฉันจะแสดงให้ดีที่สุดเลยล่ะ!”

...

หลังจากที่เดินออกมาจากละแวกบ้าน ลูน่าก็เรียกแท็กซี่ไปยั่งห้างสรรพสินค้าที่ใกล้ที่สุด

ในขณะที่เธอกำลังเดินไปที่แคชเชียร์เพื่อคิดเงิน เธอก็ได้ยินเสียงคุ้นเคยของผู้หญิงคนหนึ่ง “ฉันไม่คิดเลยว่าทุกคนจะสนใจงานแต่งงานของฉันกับโจชัวมากขนาดนี้”

เสียงนั้นดังมาจากหน้าจอโทรทัศน์ที่มีขนาดใหญ่มหึมาภายในร้าน

บนหน้าจอ ออร่ากำลังอธิบายอย่างนุ่มนวลว่า “ตอนนี้เราทั้งคู่ต่างก็มุ่งมั่นกับการทำงานจนไม่มีเวลาได้จัดงานแต่งงานสักทีเลยล่ะค่ะ”

พิธีกรหัวเราะเบา ๆ “ใช่ค่ะ ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าคุณคบกับคุณลินช์มานานถึงห้าปีแล้ว ความรู้สึกของคุณที่มีต่อกันนั้นทั้งลึกซึ้งและจริงใจ…”

นิ้วมือของลูน่ากำที่จับรถเข็นเอาไว้แน่น

หกปีที่แล้ว ในจดหมายลาตายที่พวกเขาปลอมแปลงขึ้นมากล่าวเอาไว้ว่า ลูน่าได้ขอให้โจชัวแต่งงานกับออร่าและดูแลเธอตลอดไป พวกเขาจึงได้หมั้นหมายกันอย่างเปิดเผยและซื่อตรง ลูน่าเจ็บใจทุกครั้งที่เธอนึกถึงมัน

แม้พวกเขาจะหักหลังเธอ แต่พวกเขาก็ยังไร้ยางอายพอที่จะใช้ข้ออ้างแบบนั้นเพื่อทำให้ตัวเองดูดีอีกด้วย ในขณะเดียวกันนั้นเธอกลับต้องใช้ชีวิตโดยปกปิดชื่อและตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง