โจชัวก้มหน้าและจัดเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิงของตัวเองด้วยท่าทางงดงาม “ให้เขารอฉันสองสามนาที” เขากล่าวเสียงเรียบ “ฉันกำลังลงไป”
“ครับ นายท่าน”
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของลูคัสเดินจากไป ลูน่าก็พิงประตูอย่างหมดแรงและหายใจออกเฮือกใหญ่
ในตอนที่เธอได้สติขึ้นมา โจชัวก็จัดการตัวเองเรียบร้อยดูเหมาะสมขณะที่ยืนอยู่หน้าเธอ
เขามองเธออย่างเย่อหยิ่ง น้ำเสียงของเขาเย็นชามากจนไม่มีความอบอุ่นใด ๆ เจือปน “ฉันหวังว่าเรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง เธอจะมีเรื่องกับใครในบริษัทก็ได้ แต่ไม่ใช่ฉัน”
จากนั้นเขาก็หันหลังเพื่อจะเดินจากไป แต่ถูกลูน่าอ้าแขนออกกว้างขวางทางเอาไว้ก่อน
“มีอะไรอีก?” โจชัวขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ
“มีค่ะ” ลูน่าสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วเงยหน้าขึ้น “ถ้าฉันเข้าใจไม่ผิด เมื่อกี้ตอนที่เราอยู่ในแผนกออกแบบ คุณบอกว่าจะพาฉันไปกินมื้อเที่ยงใช่ไหมคะ?”
“อืม” โจชัวขมวดคิ้วเล็กน้อย “จะมีคนมาถ่ายรูปไว้และเอาไปทำข่าว”
ลูน่ายิ้ม เธอเดาเอาไว้ไม่ผิด
ดังนั้นเธอจึงยืนขึ้นอย่างกล้าหาญและมองไปยังสันกรามเรียบเนียนของเขา “ฉันอยากจะสร้างข้อตกลงกับคุณค่ะคุณลินช์”
“ข้อตกลงอะไร?”
“ก่อนหน้านี้ฉันประเมินสถานการณ์นี้ต่ำไป ฉันคิดว่าต้องอยู่กับคุณและแสดงบ้างเป็นครั้งคราวแล้วฉันจะได้สิ่งที่ต้องการ แต่จากเหตุการณ์เมื่อเช้านี้...”
เธอจงใจเลียริมฝีปากที่บวมเจ่อจากการจูบของเขาเมื่อครู่ “ฉันคิดว่าฉันเป็นฝ่ายเสียเปรียบนะ”
“ดังนั้นเธอจึงอยากจะตกลงกับฉัน และเธอจะทำให้ฉันขายหน้า ถ้าฉันไม่ตกลงงั้นเหรอ?” โจชัวกอดอกมองเธออย่างเฉยเมย “ฉันประเมินเธอต่ำไปสินะ”
ลูน่าเป็นคนเสนอให้เขาสานความสัมพันธ์กับเธอและยังเสนอต่อมาเรื่อย ๆ จนเขาคิดว่าเธอแค่อยากได้แบบนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...