“โจชัว ฉันชอบคุณมานานแล้ว! นานกว่าลูน่าด้วยซ้ำ!”
ออร่ามองโจชัวอย่างหลงไหลราวกับขอทานที่มองอาหารมื้อหรูแล้วน้ำลายสอ
คลั่งไคล้ อยากได้และใจร้อน
เธอมองโจชัวไม่วางตา “ถ้าคุณชอบลูน่าได้ แล้วทำไมคุณชอบฉันไม่ได้? ยังไงคุณก็หักหลังลูน่า กิบสันแล้ว จะหักหลังเธอหนึ่งหรือสองครั้งจะไปสำคัญอะไร”
เธอพูดพลางขยับมือและเท้าไปด้วย
ทั้งห้องเต็มไปด้วยเสียงคุ้มคลั่งของเธอผสมรวมกับเสียงโซ่ที่กระทบไปมา
โจชัวขมวดคิ้วแน่น
“ที่นี่ดูเหมาะกับเธอมากเลยนะ”
เขาลุกขึ้นยืนและมองออร่าโดยไม่มีความอบอุ่นใดเหลืออยู่ในแววตา “แต่ฉันก็คงต้องบอกให้เธอรู้ไว้ อย่างแรก เธอเอาแต่บอกว่าลูน่า กิบสันตายไปแล้ว แต่เธอยังไม่ตาย อย่างที่สอง ฉันจะรอลูน่า กิบสันกลับมา อย่างสุดท้าย...”
โจชัวมองออร่าอย่างเย็นชา “ฉันไม่เคยหักหลังลูน่า กิบสัน”
เขาจะยอมรับว่าเขารู้สึกอะไรบางอย่างกับลูน่าก็ได้ แต่เขารู้สึกว่านั่นเป็นเพราะลูน่าดูเหมือนลูน่า กิบสันมากก็เท่านั้นเอง
“ก่อนหน้านี้ฉันคิดมาตลอดว่าเธอเป็นน้องสาวที่ลูน่ารักมากที่สุด ฉันก็เลยปล่อยให้เธอทำตามใจตัวเอง แต่ฉันลืมสนใจเจตนาลึก ๆ ของเธอไป”
โจชัวกล่าวเย้ยหยัน “ถ้าฉันรู้ว่าเธอคิดกับฉันแบบนี้ ฉันคงส่งเธอมาที่นี่ให้เร็วกว่านี้แล้ว”
จากนั้นโจชัวก็หันหลังแล้วเดินออกไป
“กล้าสาบานไหมล่ะว่าคุณไม่ได้ตกหลุมรักลูน่าคนนี้?”
ออร่ามองแผ่นหลังของโจชัวเขม็ง “ในเมื่อคุณพูดว่าคุณยังรักลูน่า กิบสัน งั้นก็สาบานสิ สาบานว่าคุณไม่เคยชอบลูน่าคนนี้!”
โจชัวหยุดเดิน
เขาไม่ได้หันหลังกลับมา แต่หัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ทำไมฉันต้องสาบานอะไรกับคนบ้าด้วยล่ะ?”
จากนั้นโจชัวก็ปิดประตูเสียงดัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...