ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 251

หลังออกจากร้านกาแฟ ลูน่าก็ไปตลาดสดเพื่อซื้อของกินของใช้

แอนน์ทำอาหารไม่เก่ง ดังนั้นพอพวกเธออยู่ด้วยกัน ลูน่าจึงกลายเป็นคนทำอาหารและซื้อของเข้าบ้านไป

ขณะที่ถือของที่ซื้อมาไว้ในมือ ลูน่าก็ยืนอยู่ตรงหน้าประตู เธอคว้ากุญแจไว้ในตอนที่ได้ยินเสียงเขินอายของแอนน์ดังมาจากในบ้าน

“เดี๋ยวลูน่าก็กลับบ้านมาแล้วนะจอห์น อย่าสิคะ...”

“จะว่าไปเธอก็แทบเรียกได้ว่าเป็นกามเทพสื่อรักของเรานะ เธอไม่ว่าอะไรหรอก...”

“ช่วงนี้เธออารมณ์ไม่ดีนะคะ ทุกอย่างยากลำบากไปหมดสำหรับเธอ เราไม่ควรไปกวนใจเธอนะคะ”

“งั้นเราทำเร็ว ๆ ดีไหม ก่อนที่เธอจะกลับมา...”

ลูน่าขมวดคิ้ว

จังหวะแย่ชะมัด

เธอวางของที่ซื้อมาไว้หน้าประตูทางเข้า พ่นลมหายใจออกมาอย่างขุ่นเคืองแล้วหันหลังจากไป

ท้องฟ้ามืดสนิท และเมืองบันยันก็สว่างไสวไปด้วยแสงไฟนีออนที่ตกแต่งเป็นทิวแถว

ลูน่าเดินไปตามถนนตามลำพังเป็นเวลานาน

เธอเดินมาถึงทางเข้าหอศิลป์โดยไม่รู้ตัว เธอเหลือบมองป้ายหน้าทางเข้าที่แสดงว่า เมืองบันยันกำลังจัดแสดงงานของศิลปินชื่อดังธีโอ อัลเลนอยู่

ธีโอ อัลเลนเป็นศิลปินที่เธอชื่นชอบมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว

ตอนเด็ก ๆ ลูน่าเคยเขียนไว้ในไดอารี่ของเธอถึงสิ่งที่อยากทำในชีวิต นั่นคือการได้ไปดูงานนิทรรศการผลงานของธีโอ อัลเลนสักครั้งหนึ่ง

หลายปีผ่านไป หลังจากผ่านอะไรมามากมาย เธอก็มายืนอยู่ตรงนี้มองดูนิทรรศการศิลปะอีกครั้ง แต่น่าแปลกที่เธอไม่รู้สึกอะไรเลย

ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังซื้อตั๋วเข้าไปดู

ยังไงซะ นี่ก็เคยเป็นความฝันของเธอ

ในห้องโถงจัดแสดงงานไม่ได้มีผู้คนมากมายนัก

ขณะเดินไปตามทางเดิน เธอก็มองดูผลงานหลายชิ้นที่เคยผ่านตาเธอในช่วงวัยรุ่น ความทรงจำเกี่ยวกับตัวเธอในตอนที่ยังเด็กและความไม่เอาจริงเอาจังกับชีวิตได้ปรากฏขึ้นมาในดวงตาของเธอ

เธอหัวเราะเยาะเย้ยตนเอง

“โจชัว ขอบคุณนะคะ ฉันดีใจมากที่ได้มาดูงานนิทรรศการของธีโอ อัลเลน”