ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 253

“พระเจ้าช่วย...”

ในทันทีที่นิ้วของลูน่าเจาะเข้าไปในรูปวาด อลิซก็อุทานออกมาอย่างตกใจ “นี่เป็นรูปที่คุณอัลเลนชอบที่สุดนะ! ลูน่า ถึงเธอจะเกลียดฉัน แต่เธอไม่ควรจะทำลายรูปวาดนี้แค่เพียงเพราะฉันชอบก็ได้นี่”

โถงแสดงผลงานในตอนกลางคืนมีคนอยู่ไม่มาก และจุดที่พวกเธอยืนอยู่เป็นจุดที่ไฟค่อนข้างมืดสลัว จึงไม่มีใครเห็นความวุ่นวายที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเธอในตอนแรก

แต่ด้วยเสียงร้องของอลิซทำให้ทุกคนหันมามองพวกเธอ

ก่อนที่ลูน่าจะได้ยืนตัวตรง กลุ่มคนก็จ้องมองมาอย่างวิพากษ์วิจารณ์และตำหนิออกมา

“เธอจะมางานนิทรรศการศิลปะทำไมถ้าไม่ได้ชอบงานศิลปะน่ะ”

“เท่าที่รู้มามีคนเคยเสนอขอซื้อรูปนี้จากอาจารย์อัลเลนถึงร้อยล้านเลยนะ แต่เขาก็ปฏิเสธไป!”

“ว้าวตายแล้ว เธอจะชดใช้ไหวไหมเนี่ย!”

“ผู้หญิงขี้อิจฉานี่เสียสติกันไปหมดเลยหรือไง ทำลายของสวย ๆ งาม ๆ เพียงเพราะคนอื่นชอบเนี่ยนะ”

…

เสียงฝูงชนถกเถียงกันชัดเจนเต็มสองรูหู

ลูน่ายิ้มเล็กน้อย

เธอไม่สนใจเสียงเหล่านั้นแล้วหันไปมองรูในรูปวาดที่เธอบังเอิญใช้นิ้วจิ้มลงไป

ตลอดมา เธอคิดว่าอลิซเป็นคนที่ฉวยโอกาสเงียบ ๆ และไม่เคยแสดงออกทางสีหน้าเลย

ยังไงซะการใช้เวลาและความพยายามเพื่อเรียนรู้ทุกอย่างเรื่องของคนอื่น และปลอมตัวเป็นคนคนนั้นต้องใช้ความอดทนและความแน่วแน่มาก

แต่เธอคิดผิด

อลิซ กิบสันทำตัวน่ารังเกียจได้มากกว่าที่เธอคิด

“คุณ”