คุณย่าลินช์รับเช็คจากธีโอมาดู สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสับสน ทำไมถึงมีชื่อของโจชัวอยู่ข้างล่างล่ะ
ธีโอยิ้ม “เหตุผลที่ผมมาที่นี่วันนี้ นอกจากมารับลูน่าแล้ว ผมอยากเอาเช็คมาคืนโจชัวด้วยครับ”
คุณย่าลินช์ขมวดคิ้วแล้วพยายามทำความเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น จากนั้นพักหนึ่งเธอก็เบิกตากว้างแล้วมองไปที่ธีโอ “นี่เป็นเช็คที่โจชัวจ่ายให้คุณอัลเลนใช่ไหม แล้วนาย...”
“ผม ธีโอ อัลเลนครับ” ธีโอยิ้มกว้างให้เธอ “ผมเองก็มีเรื่องอยากบอกคุณเหมือนกัน ภาพวาดชิ้นงานจริงราคาร้อยล้านอยู่ในห้องทำงานของผม ผมไม่เคยเอาไปแสดงในที่สาธารณะ ส่วนภาพที่โดนทำลายวันนั้นเป็นของปลอม”
เขามองใบหน้าประหลาดใจของคุณย่าลินช์แล้วพูดต่อไปว่า “ทันทีที่คุณลินช์รู้ว่าภาพนี้โดนทำลาย เขาก็ส่งเช็คนี้มาเป็นค่าชดเชยให้ทันที แต่ผมรู้ว่าผมไม่สามารถรับไว้ได้ ผมก็เลยเอามาคืนให้กับเขา”
คุณย่าลินช์ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก
“ตอนนี้ผมคืนเงินให้แล้ว ลูน่าก็ไม่ต้องลาออกอีกแล้วนะครับ คุณยังมีปัญหาเรื่องนี้หรือเปล่า?”
คุณย่าลินช์ก้มหน้ามองเช็คใบนั้นและพูดไม่ออกไปชั่วครู่
“ถ้างั้นก็...” คุณย่าลินช์พึมพำกัดริมฝีปากตัวเอง “เธอไม่ต้องลาออกแล้ว แต่เธอก็ต้องขอโทษหลานสะใภ้ของฉันอยู่ดี! แม้ว่ารูปวาดจะเป็นของปลอม แต่เธอก็ได้ทำลายมันเพื่อทำให้อลิซเสียใจ! แล้วเมื่อกี้เธอก็ทำฉันเจ็บไป เธอก็ควรจะต้องขอโทษฉันด้วย!”
“ขอโทษงั้นเหรอคะ?” ลูน่ากอดอก “ภาพที่ฉันทำลายเป็นของธีโอ คนที่ฉันควรขอโทษก็ต้องเป็นเขาไม่ใช่อลิซ แล้วอีกอย่าง...”
ลูน่าหันไปมองคุณย่าลินช์ “เมื่อกี้ฉันไม่ได้ทำร้ายคุณ และถึงฉันทำก็เป็นเพราะคุณทำลายแบบร่างของฉัน แบบนี้แล้วควรเป็นคุณไม่ใช่เหรอคะที่ต้องขอโทษฉัน”
โจชัวตัวแข็งทื่อไปในทันทีที่ได้ยินคำพูดของลูน่า “คุณย่าทำลายแบบร่างเหรอครับ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...