ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 283

ลูน่าเงยหน้าขึ้นมองโจชัว เธอกล่าวเย้ย “งั้นเหรอคะ? พวกเขากินยาแล้วเข้านอนไปแล้ว คุณกลับไปตอนนี้จะมีประโยชน์อะไร คุณจะกลับไปปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมาเพื่อตำหนิที่พวกเขาบอกฉันเรื่องนี้เหรอ? ก็จริง คุณพูดมาตลอดว่าไม่ให้นีลกับเนลลี่ติดต่อฉัน คุณไม่อยากให้ฉันติดต่อพวกเขา! แต่คุณก็บอกเองว่าจะดูแลพวกเขาเป็นอย่างดี แล้วนี้เหรอคือวิธีที่คุณดูแลพวกเขา?”

ทุกคำเหมือนดาบคมกริบที่แทงเข้าไปในร่างของโจชัว

เขาขมวดคิ้วแล้วพยายามอธิบายตัวเอง “ฉันไม่รู้เรื่องนี้ ตอนที่ฉันกลับไปถึงบ้าน พวกเขาบอกว่าไม่อยากกินข้าวเย็น ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา” เขาพูดอย่างอับจนหนทางและโกรธเคือง “เธอจะมาโทษฉันทุกอย่างและโกรธฉันไม่ได้!”

จากนั้นเขาก็ก้มหน้าและมองลูน่าที่พยายามจะสงบสิตอารมณ์ลง “อย่างแรก ฉันไม่รู้ว่าเรื่องนี้จริงหรือไม่ เด็ก ๆ อาจจะแค่เล่นใหญ่ อลิซเป็นแม่ของพวกเขา เธอคงไม่ทำกับพวกเขาแบบนั้น แต่ถึงเธอจะทำ ก็ต้องเป็นเพราะสภาวะทางจิตใจของเธอและการศึกษาที่แตกต่างออกไป ไม่มีใครทรมานลูกของตัวเองโดยไม่มีเหตุผลหรอก”

ลูน่าเงยหน้าขึ้นมองโจชัวอย่างรังเกียจ “ไม่มีใครงั้นเหรอ? คุณยังไงล่ะ!”

ท่าทางที่ท้าทายของเธอทำให้โจชัวโกรธแค้นมากยิ่งขึ้น

เขาไม่ได้ต้องการทำตัวเลวร้ายกับเธอเกินไป แต่เขาไม่สามารถทนต่อคำพูดที่ไร้เหตุผลและรุนแรงของเธอได้

เมื่อเห็นริมฝีปากสีแดงของเธอ เขาอยากจะกัดมันเพื่อไม่ให้เธอกล่าวโทษเขาได้อีกจริง ๆ

เขาทำอย่างนั้น

โจชัวโน้มตัวลง เขากดแขนของเธอด้วยมือข้างหนึ่งขณะที่เขาวางฝ่ามืออีกข้างไว้บนประตูและจูบเธออย่างไร้ความปรานี

ลูน่าเบิกตากว้างกับการจู่โจมจูบแบบไม่ทันตั้งตัว เธอไม่คาดคิดว่าโจชัวจะจูบเธอ โดยเฉพาะในสถานการณ์อย่างนี้

สมองของลูน่าว่างเปล่าในทันที หลังจากนั้นเธอก็ตั้งสติได้ เธอดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง เธอทั้งเตะและต่อยโดยใช้ทุกทางเพื่อพยายามต่อต้านและโจมตีเขา

ทว่าความแตกต่างของความแข็งแรงระหว่างพวกเขานั้นมากเกินไป เธอไม่สามารถผลักเขาออกไปได้เลย

ลูน่าถูกตรึงไว้กับประตูแน่น สุดท้ายร่างกายของเธอก็แทบจะไม่สามารถขยับได้แม้แต่เซนติเมตรเดียว แต่เธอก็ยังคงพยายามดิ้นรนต่อไป

“โจชัว คนทุเรศ! ปล่อยฉันแล้วออกไปซะ!”