ขณะมองแผ่นหลังของลูน่าและเนลลี่ โจชัวก็เม้มปากแน่น แววตาของเขาลึกล้ำเย็นชา
“คุณลินช์”
นีลที่ยืนอยู่ข้างหลังส่งของที่ซื้อมาและยัดมันใส่มือโจชัว จากนั้นเขาก็จงใจหัวเราะ “ช่างเป็นโอกาสอันน่ายินดีจริง ๆ นะครับ คุณลินช์มีคุณอลิซผู้หญิงที่น่ารัก ในขณะที่แม่ของผมมีธีโอผู้หล่อเหลา! เป็นเรื่องดีที่พวกคุณทั้งคู่ต่างก็มีความสุขในความรักอย่างนี้!”
ใบหน้าของโจชัวม่วงคล้ำ
เขากวาดตามองนีลอย่างเย็นชาและเดินจากไปด้วยข้าวของพร้อมกับใบหน้าบูดบึ้ง
นีลพิงรถพลางยิ้มและมองแผ่นหลังของโจชัว
‘คนเฮงซวย เจ็บปวดใช่ไหมล่ะ’ นีลคิด
…
“คุณแม่ ชุดปฐมพยาบาลอยู่ไหนเหรอคะ?”
เมื่อลูน่าพาเนลลี่เข้ามาในห้อง เธอก็เริ่มค้นหาชุดปฐมพยาบาลจนทั่วทั้งบ้าน
“แม่ไม่ได้เป็นอะไร” ลูน่ามองเนลลี่อย่างจนปัญญา เธอถอดเสื้อคลุมตัวนอกออกแล้วไปที่ห้องน้ำเพื่อล้างหน้า เธอยิ้ม “คืนนี้จะทำอาหารอร่อย ๆ ไว้เยอะ ๆ เลยนะ”
เนลลี่เม้มปากและยังคงหาต่อในห้องรับแขก
สูดท้ายเธอก็เจอชุดปฐมพยาบาลอยู่ตรงมุมข้างหลังโซฟา
“คุณแม่คะ!” เนลลี่วางชุดปฐมพยาบาลลงบนโต๊ะกาแฟและยืนกรานลากตัวลูน่ามาเพื่อทายา
โจชัวกับนีลเข้ามาและเห็นเนลลี่ที่กำลังทายาให้ลูน่าอย่างจริงจัง
ขนตายาวของเธอกะพริบเหมือนกับผีเสื้อขยับปีก
โจชัวมองเนลลี่ จากนั้นก็หันไปมองลูน่าที่กำลังนั่งอยู่ตรงข้ามเนลลี่
ในตอนนี้เองที่เขาประหลาดใจที่เห็นว่าขนตาของเนลลี่เหมือนกับลูน่ามาก
“โอ๊ย!”
ทันใดนั้น เนลลี่ก็บังเอิญกดน้ำหนักลงบนแผลของลูน่ามากไปหน่อย ลูน่าจึงอดไม่ได้ที่จะร้องออกมาเพราะความเจ็บ
“คุณแม่ หนูไม่ได้ตั้งใจ...”
เนลลี่กัดริมฝีปากและขอโทษอย่างใส่ใจ เธอไม่กล้าจะทายาต่อ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...