ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 53

คืนนั้นลูน่านอนหลับไม่สนิท

เธอเอาแต่ฝันถึงเรื่องราวทั้งหมดที่เคยเผชิญร่วมกับโจชัว ทั้งเสียงหัวใจสั่นระรัวตอนพบเขาครั้งแรก ทั้งความรู้สึกยินดีเมื่อถ่ายรูปแต่งงานด้วยกัน ทั้งความเร่งรีบฉุกละหุกในวันมงคลสมรส...

เธอเฝ้าถามโจชัวในความฝันว่าทำไม

ทำไม? ทำไมความรักของเธอถึงถูกทำลายลงอย่างไม่มีชิ้นดีเช่นนี้ด้วย?

เมื่อตื่นขึ้นมา หมอนของเธอก็ชุ่มไปด้วยคราบน้ำตา กลายเป็นว่า ความเจ็บปวดจากความรักที่คนคนหนึ่งต้องทนทุกข์ทรมานนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะทำใจ แม้มันจะผ่านไปนานหลายปีแล้วก็ตาม

“คุณแม่คะ” เนลลี่ยืนอยู่ข้างเตียงพร้อมกับทิชชู่ในมือ เธอบรรจงเช็ดน้ำตาให้ผู้เป็นแม่ “คุณพ่อทำคุณแม่โกรธอีกแล้วเหรอคะ?”

ลูน่าหลับตาลงและสวมกอดเนลลี่ เมื่อได้สัมผัสไออุ่นจากกายของลูกสาว เธอก็รู้สึกมีเรี่ยวมีแรงขึ้นมาทันที

หกปีที่ผ่านมา ลูก ๆ ทั้งสามคือแรงใจที่ทำให้เธอมีชีวิตอยู่ต่อ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอไม่มีวันทอดทิ้งลูก ๆ เป็นอันขาด

“คุณแม่คะ หยุดร้องเถอะนะ”

เนลลี่ลูบเบา ๆ ที่หลังของลูน่าและปลอบโยนว่า “ไม่ว่าจะเป็นยังไง ไนเจล นีล และหนูจะคอยอยู่ข้าง ๆ แม่เองค่ะ อย่าเศร้าเลยนะคะ”

ถ้อยคำปลอบประโลมของเนลลี่ทำให้ลูน่าซาบซึ้งใจ เธอกอดเนลลี่นานมากจนกระทั่งลูคัสมาเคาะประตูห้อง

“ลูน่า ตื่นหรือยัง?”

ลูน่าขมวดคิ้ว เธอดันตัวเนลลี่ออกและลุกไปเปิดประตู

“มีอะไรเหรอคะ?”

“ถ้าตื่นแล้ว ช่วยทำซุปแก้แฮงค์ให้คุณโจชัวหน่อยได้ไหม?” ลูคัสยืนอยู่ตรงประตูด้วยท่าทีขัดเขิน

“คุณผู้ชายจะมีประชุมสำคัญ แต่เมื่อคืนเขาดื่มหนักไปหน่อย ตอนนี้ก็ยังเมาค้างอยู่ เช้า ๆ แบบนี้ แม่บ้านคนอื่นก็ยังไม่มา ฉันเลยทำได้แค่มาขอร้องเธอ”

ลูน่าผงกหัว “ได้ค่ะ” จากนั้นลูน่าก็สวมเสื้อคลุมแล้วเดินลงไปที่ชั้นล่าง

ด้วยเหตุนี้ เขาเลยรู้สึกติดค้างเธอเรื่องคำอธิบาย “ฉันรู้แล้วว่าบัญชีธนาคารที่ใช้โอนไปยังพวกส่งสแปม จริง ๆ แล้วเป็นบัญชีส่วนตัวของคุณกิบสัน”

ลูน่ายิ้มเยาะ แต่ก็แกล้งทำเป็นหั่นผักอย่างไม่ใส่ใจ “แล้วทำไมคุณถึงพูดออกไปว่าเป็นบัญชีบริษัทล่ะ?”

จริง ๆ เขาไม่จำเป็นต้องพูดชัดเจน แต่ลูน่าก็พอจะรู้ว่านี่ต้องเป็นไปตามคำสั่งการของโจชัวแน่นอน

เข้าใจล่ะ

“คุณกิบสันเป็นคู่หมั้นของคุณโจชัว” ลูคัสสูดหายใจเข้า “เธอเป็นว่าที่นายหญิงของบ้าน บางเรื่องเราก็ต้องเก็บไว้กับตัว ไม่จำเป็นต้องทำให้เธออับอายขายหน้าในที่สาธารณะ ยิ่งกว่านั้น เหตุการณ์นี้ก็จบลงด้วยดี ไม่มีชาวเน็ตพูดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว”

จากนั้นเขาก็มองลูน่า “อย่าเก็บมาใส่ใจเลย เป็นเรื่องปกติสำหรับคนรับใช้อย่างพวกเราที่จะโมโหเจ้านายกันบ้าง”

“อย่างนั้นเหรอคะ?” ลูน่าหยุดทุกสิ่งทุกอย่างที่กำลังทำอยู่ เธอดับไฟและเทน้ำซุปลงในชาม

“แค่เพราะฉันเป็นคนรับใช้เลยถูกลิขิตมาเพื่อถูกคุณออร่าข่มเหงรังแกและสู้กลับไม่ได้ อย่างนั้นสินะ?”