โจชัวยกยิ้ม “นั่นก็จริง”
จากนั้นชายหนุ่มจึงมองลูน่า “แต่ฉันไม่สนว่าเธอจะทำอะไรกับออร่า ฉันอยากจะรอดูมากกว่าว่าใครจะชนะ”
ลูน่ารู้สึกผิดหวัง ไม่แปลกใจที่ก่อนหน้านี้เขาจะไม่พูดถึงออร่า เพราะเขารอให้เธอเป็นคนพูดออกมาเอง
เขาอยากเห็นว่าใครจะชนะระหว่างเธอกับออร่าเหรอ? ลูน่าเองก็อยากรู้เหมือนกัน
บางทีโจชัวแค่พยายามให้ออร่าได้รู้สึกถึงความหวาดหวั่นเสียบ้าง เพราะเขารู้สึกว่าตามใจเธอมากเกิน อย่างนั้นเหรอ?
อย่างไรก็ตาม โจชัวก็เต็มใจฆ่าลูน่าที่กำลังตั้งครรภ์ลูกทั้งสามคนในตอนนั้นเพราะออร่า จะมีอะไรมากไปกว่านั้นได้อีก?
โชคไม่ดีที่ตอนนั้นโจชัวพยายามเอาใจออร่าและมันเป็นการทรมานเธอ ยิ่งเขาพยายามทำดีกับออร่ามากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งเจ็บปวดมากเท่านั้น
ลูน่าไม่สามารถทำอะไรได้ เธอรู้สึกขมขื่นทุกครั้งเมื่อนึกถึงมัน แต่รอยยิ้มของเธอกลับไม่เคยจางหายไป “ถ้าให้ฉันเดา ฉันคงจะเอาชนะคุณกิบสันไม่ได้หรอกค่ะ”
ไม่ว่าจะหกปีก่อนหน้าหรือหกปีต่อจากนี้ เธอจะพ่ายแพ้ให้กับออร่าเสมอ
“นั่นไม่จำเป็นหรอก” โจชัวปิดเปลือกตาลง เขาค่อย ๆ นวดบีบคลึงระหว่างคิ้วที่รู้สึกว่าเส้นเลือดกำลังเต้นตุบ ๆ “ดึกแล้ว กลับบ้านเถอะ พาเนลลี่กลับไปพักผ่อนได้แล้ว”
ลูน่าพยักหน้าและเดินออกไป เธอไม่อยากจะใช้เวลากับผู้ชายคนนี้เพิ่มอีกแม้แต่วินาทีเดียว
ขณะที่เธออยู่ตรงประตู โจชัวก็พูดขึ้นว่า “นี่ก็ดึกแล้ว พาเด็กคนนั้นกลับบลูเบย์วิลล่าไปด้วยก็แล้วกัน แล้วค่อยให้คนรับใช้ส่งเขากลับบ้านในวันพรุ่งนี้”
ลูน่าตัวสั่นเล็กน้อย “คุณลินช์คะ เขาวางยาถ่ายจนทำให้คุณต้องเข้าโรงพยาบาลนี่ คุณ… ไม่โกรธเขาเหรอคะ?”
“ไม่เชิง” โจชัวตอบเรียบ ๆ “อันที่จริง ฉันควรจะโกรธเขาสินะ แต่ก็โกรธไม่ลง เพราะฉันค่อนข้างชอบเขาน่ะ”
ใจของลูน่าเต้นระส่ำ “เข้าใจแล้วค่ะ”
จากนั้นเธอก็เปิดประตูแล้วเดินออกไปโดยไม่เหลียวมามองอีก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...