ลาก่อน คุณสามี นิยาย บท 12

เฉียวชูเฉี่ยนหาข้ออ้างไล่เจ้าตัวน้อยออกไปจนได้ เธอหยิบกระเป๋าแล้วแอบออกไปเงียบๆ ขับรถตรงไปที่บริษัทโดยไม่ลืมโทรไปขอให้เซี่ยเซี่ยมาอยู่เป็นเพื่อนเจ้าตัวน้อยในตอนเที่ยง

……

นี่เป็นการเข้าร่วมประชุมครั้งแรกของเฉียวชูเฉี่ยนในวันที่สองของการทำงาน ซึ่งเธอมีหน้าที่หลักคือการจดบันทึกการประชุม

เวลา 9.30 น. เฉินเป่ยชวนในชุดสูทสีดำก็เดินนำคณะผู้บริหารเข้ามาในห้องประชุม

สีหน้าเฉยเมยและกลิ่นอายของความเย็นชาทำให้เฉียวชูเฉี่ยนที่อยู่ใกล้ๆ ตัวสั่นจนเอกสารเกือบหลุดจากมือ

เธอตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากแต่ก็พยายามบังคับให้ตัวเองให้เยือกเย็นเข้าไว้

เฉียวชูเฉี่ยน... เธอแค่ต้องปฏิบัติต่อเขาในฐานะหัวหน้ากับลูกน้อง อย่าไปคิดเรื่องอื่น!

อาจเพราะเป็นไข้อยู่ด้วย ไม่ทันไร ขณะที่จดรายงานการประชุมอยู่ เฉียวชูเฉี่ยนก็รู้สึกวิงเวียนศีรษะมากเรื่อยๆ เหงื่อไหลเต็มหลัง ใบหน้าที่สวยงามเริ่มซีดเผือด

ทันใดนั้นน้ำเสียงที่เป็นทางการของเฉินเป่ยชวนก็ดังกระทบโสตประสาทของเธอ “เลขาเฉียว คุณคิดว่ายังไง”

มือของเฉียวชูเฉี่ยนที่วางอยู่บนแป้นพิมพ์สั่นขึ้นมาอย่างฉับพลัน

เธออยากจะดูรายงานการประชุมเพื่อหาประเด็นสำคัญมาตอบคำถามของเฉินเป่ยชวน เอกสารเหล่านั้นเต็มไปด้วยตัวหนังสือละลานตา แต่เห็นได้ชัดว่าเธอไม่พิมพ์รายงานการประชุมเมื่อครู่นี้เลยด้วยซ้ำ

“เลขาเฉียวนี่เยี่ยมจริงๆ ใจลอยได้ทั้งที่ยังอยู่ในเวลาประชุม”

เฉินเป่ยชวนกระตุกยิ้มอย่างเยือกเย็นเมื่อเห็นเฉียวชูเฉี่ยนไม่พูดอะไร สีหน้าของเขาเย็นชาเกือบจะไร้ความปรานี เคาะนิ้วลงบนโต๊ะแล้วพูดว่า “ออกไป เรียกลินดาเข้ามา”

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่พอใจมากๆ

เฉียวชูเฉี่ยนกำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าที่กลางฝ่ามือ หันไปยอมรับผิดกับเฉินเป่ยชวน

“ขอโทษค่ะท่านประธานเฉิน ขอความกรุณาท่านทบทวนอีกครั้ง หลังสิ้นสุดการประชุม ดิฉันจะพิจารณาตัวเองค่ะ”

แววตาของเฉินเป่ยชวนเย็นชาขึ้นกว่าเดิม พูดชัดๆ ทีละคำว่า “ผมไม่อยากฟังคำแก้ตัวใดๆ ทั้งนั้น ออกไป!”

“...ค่ะ” เฉียวชูเฉี่ยนกัดริมฝีปากเบาๆ แล้วลุกออกไปจากห้องประชุม

การประชุมสิ้นสุดลงภายในไม่ถึงครึ่งชั่วโมง พนักงานทุกคนในบริษัทรู้ว่าเลขาคนใหม่เหม่อลอยระหว่างการประชุมจนถูกผู้อำนวยการไล่ออกมา