ลำนำยอดหญิงจอมพิษ นิยาย บท 21

และคนสุดท้าย บนร่างกายสวมชุดคลุมยาวสีม่วงเข้ม รูปร่างเรียวยาวดีเลิศ ดวงตาของเขาไม่ได้ลึกล้ำ สามารถกล่าวได้ว่า ไม่มีใครสามารถจ้องมองดวงตาของเขาตรงๆ ดวงตานั้นราวกับฆาตกรบ้าคลั่ง แค่มองเพียงสายตาเดียว ก็จะถูกความกดดันที่มากล้นกดทับจนหายใจไม่ออก

บุคคลที่สามารถมีพลังอำนาจเช่นนี้ในแผ่นดินต้าเยียน นอกเสียจากเซ่อเจิ้งหวางอวี้ฉือจ้านแล้วก็ไม่มีผู้ใดอีก

กู้ชิวเหลิ่งสำรวจดูลักษณะท่าทางของอวี้ฉือจ้านอย่างละเอียด สำหรับข่าวลือที่เกี่ยวกับอวี้ฉือจ้าน นางได้ยินจูเอ๋อร์พูดมามากแล้ว อวี้ฉือจ้านเข้ากองทัพตั้งแต่ตอนที่เขายังเด็ก มีชัยชนะนับครั้งไม่ถ้วนไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ สามารถกล่าวได้ว่าผืนแผ่นดินของต้าเยียนเมื่อตอนนั้นต่างก็ได้มาเพราะการสู้รบของอวี้ฉือจ้าน แคว้นเล็กๆในเครือยิ่งมีความกลัวต่ออวี้ฉือจ้าน

ถึงแม้จะห่างกันไกลขนาดนี้ กู้ชิวเหลิ่งก็ไม่สามารถเพิกเฉยต่อบรรยากาศอันเยือกเย็นบนร่างกายของอวี้ฉือจ้านได้

อวี้ฉือจ้านดูเหมือนจะรู้สึกถึงการจ้องมองของกู้ชิวเหลิ่ง ทำเพียงเหลือบมองนาง จากนั้นคิ้วก็ขมวดขึ้นมาโดยไม่ตั้งใจ

เขาได้เห็นผู้คนมานับไม่ถ้วน ภายในความทรงจำคุณหนูรองตระกูลกู้มักจะก้มหน้า ยืนอยู่ตรงมุมไม่พูดไม่จาอยู่เป็นประจำ นั่นยังเป็นเรื่องสมัยที่เขาไปเยือนที่จวนกู้โหวเมื่อหลายปีก่อน

แต่กู้ชิวเหลิ่งในตอนนี้ ไม่เหมือนกับข่าวลือที่ว่าอัปลักษณ์เลยสักนิด เพียงแค่ส่วนสูงดูเตี้ยกว่าหญิงสาวทั่วไปในวัยเดียวกันเล็กน้อยก็เท่านั้น ในเรื่องของรูปลักษณ์กลับไม่ได้แย่กว่าหญิงสาวที่เขาเคยพบเจอเลยสักนิด

ในเสี้ยววินาทีนั้น อวี้ฉือจ้านได้เห็นรอยยิ้มในดวงตาของกู้ชิวเหลิ่งรอยยิ้มนั้นราวกับน้ำแข็งที่ถูกแช่แข็ง ปล่อยไอความเย็นน้อยๆ ให้คนรู้สึกเย็นเข้าไปถึงกระดูกสันหลัง

อวี้ฉือจ้านละสายตาออกไป หวังว่าเขาจะมองผิด

"กระหม่อมถวายบังคมฝ่าบาท!"

"หม่อมฉันกู้ชิวเหลิ่งถวายบังคมฝ่าบาท"

หลี่เฉิงเย่ได้เฝ้าอยู่ข้างกายอวี้ฉือกงแล้ว อวี้ฉือกงกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล:"ลุกขึ้นได้"

"ขอบพระทัยฝ่าบาท"

กู้ชิวเหลิ่งก้มหน้า มองไปที่ปลายนิ้วเท้าของตัวเอง ราวกับเป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆที่ไม่เคยผ่านประสบการณ์ในโลกนี้ ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา

อวี้ฉือกงกล่าว:"ข้ายังไม่เคยเห็นรูปลักษณ์ของคุณหนูรองกู้ ไม่รู้ว่าจะเหมือนกับคำเล่าลือหรือไม่?"

กู้หนานเฉิงกระซิบเสียงต่ำอยู่ข้างกายกู้ชิวเหลิ่งว่า:"เงยหน้าขึ้นมา"

กู้ชิวเหลิ่งเงยหน้าขึ้นมาอย่างเชื่อฟัง อวี้ฉือกงส่งเสียงเอ๋ขึ้นมาอย่างสงสัย ว่า:"ก่อนหน้านี้เคยได้ยินมาตลอดว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลกู้มีรูปลักษณ์งดงามราวกับนางฟ้า ข้าเองก็ได้เห็นอยู่หลายครั้ง แต่เมื่อครั้งนี้ได้เห็นคุณหนูรองตระกูลกู้ ข้ากลับรู้สึกว่าอยู่เหนือกว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลกู้เสียอีกน้องหก เจ้าคิดอย่างไร? ถึงได้มาขอถอนหมั้นกับข้าถึงที่นี่?"

ดวงตาของกู้ชิวเหลิ่งเบิกกว้างขึ้นมาทันที เพราะเพิ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ดวงตายังคงแดงอยู่ ในวินาทีนี้ดูเหมือนจะตกใจกับเรื่องที่อวี่เหวินหวายจะถอนหมั้น

อวี่เหวินหวายส่งเสียงหึอย่างเย็นชา เหลือบมองกู้ชิวเหลิ่งที่ตกตะลึงอยู่ แล้วจึงเหลือบมองไปทางกู้หนานเฉิง อีกครั้ง เพราะเห็นแก่ศักดิ์ศรีของกู้หนานเฉิง อวี่เหวินหวายจึงกล่าวได้เพียงแค่ว่า:"กระหม่อมไม่ได้มีความรู้สึกรักต่อคุณหนูรองกู้ แม้จะแต่งงานแล้ว ก็ไม่สามารถให้ความสุขแก่คุณหนูรองกู้ได้ เพื่อที่จะไม่เป็นการเสียเวลาของคุณหนูรองกู้ เพราะฉะนั้นกระหม่อมถึงได้อยากถอนหมั้น หวังว่าเสด็จพี่จะทำให้สมปรารถนา"

อวี้ฉือกงกล่าว:"น้องหกอย่าได้ใจร้อนไป เรื่องนี้ข้าไม่สามารถตัดสินใจได้ด้วยตัวคนเดียว ลองถามคุณหนูรองกู้ดูว่านางเต็มใจหรือไม่ ถ้าหากคุณหนูรองกู้เองก็ไม่เต็มใจจะแต่ง แม้จะเป็นคำบัญชาของฝ่าบาทองค์ก่อน ข้าก็ไม่มีทางบังคับหรอก คุณหนูรองกู้ เจ้าคิดเช่นไร?"