ลำนำยอดหญิงจอมพิษ นิยาย บท 13

เมื่อกู้ชิวเหลิ่งนำสิ่งล้ำค่าทั้งสี่ในห้องหนังสือมา ในห้องโถงก็ไม่ได้มีบรรยากาศที่เคร่งขรึมแล้ว

กู้ชิวเยว่พูดเก่งมาก ทุกครั้งที่พูดก็จะสามารถทำให้ฮูหยินใหญ่และกู้หนานเฉิงยิ้มอย่างมีความสุขได้ แต่คนที่ไม่มีรอยยิ้มแม้แต่น้อยนั้น ก็น่าจะเป็นอวี่เหวินเจี๋ยแล้ว

กู้ชิวเหลิ่งทำการคำนับแล้วพูดว่า:"ลูกได้นำของเอามาแล้ว เชิญท่านพ่อและท่านอ๋องรองตรวจดู"

กู้หนานเฉิงกวักมือไปมาส่งสัญญาณให้กู้ชิวเหลิ่งไปยืนอยู่ข้างๆ จากนั้นก็ทำท่าทางเชิญ ยิ้มและพูดกับอวี่เหวินเจี๋ยว่า: "ท่านอ๋องรองโปรดดู"

ต้องบอกว่า เพื่อเอาใจกู้ชิวเซียงแล้วอวี่เหวินหวายก็ช่างตั้งใจมากนัก ว่ากันว่าภาพวาดรูปน้ำตกจากภูเขาของหวังเยี่ยนจือนักเขียนอักษรพู่กันในราชวงศ์ก่อนนั้นก็วาดขึ้นจากสิ่งล้ำค่าทั้งสี่ชุดนี้ และชุดนี้ก็ถูกแกะสลักโดยปรมาจารย์เทพที่รู้จักกันในชื่อ"ช่างเทพ" โดยใช้หินหยกเลือด พื้นผิวด้านบนที่เป็นมีอยู่ตามธรรมชาติ ล้วนมาจากหินก้อนเดียวกัน และแม้แต่ก้านปากกาก็โปร่งใสและงดงามเหมือนดั่งหยกมันแพะ ของชุดนี้มีค่าแพงยิ่งนัก

แม้แต่กู้ชิวเหลิ่งก็อดไม่ได้ที่จะอุทานว่าทักษะทางศิลปะนี้ยอดเยี่ยมมากนัก ซึ่งเห็นได้ว่าตอนกู้ชิวเซียงนำสิ่งล้ำค่าทั้งสี่ในห้องหนังสือนี้มอบให้นางนั้นปวดใจมากแค่ไหน

อวี่เหวินเจี๋ยหยิบปากกาขึ้นมา ญาชิงก็รีบเดินหน้าไปฝนหมึกทันที กู้ชิวเซียงมาด้านหน้า เพื่อต้องการเห็นความสง่างามของอวี่เหวินเจี๋ย แต่พึ่งจะลงมือเขียน อวี่เหวินเจี๋ยก็หยุดลงจากนั้นก็วางมันลง

กู้หนานเฉิงถามว่า:"เป็นเพราะใช้ไม่ถนัดมือหรือไม่?"

อวี่เหวินเจี๋ยส่ายหัว: "พู่กันเป็นพู่กันที่ดี เพียงแต่ว่าสีของหมึกนี้ชุ่มไม่พอ"

กู้หนานเฉิงไม่ค่อยศึกษาการประดิษฐ์ตัวอักษรเหล่านี้อย่างลึกซึ้งอยู่แล้ว ดังนั้นจึงถามว่า:"ออ? ที่แท้ยังมีวิธีพูดแบบนี้ด้วย? "

แม้แต่กู้ชิวเซียงก็ไม่เคยได้ยินว่าอะไรคือ สีของหมึกไม่ชุ่มชื่นพอ ทำให้นางก็อดที่จะอยากรู้อยากเห็นไม่ได้

อวี่เหวินเจี๋ยถามว่า:"ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาคุณหนูรองเคยใช้มันแล้วใช่หรือไม่?"

แก้มของกู้ชิวเหลิ่งแดงเล็กน้อยและพูดว่า:"เมื่อวานข้าสนใจขึ้นมา......จึงใช้ไปครั้งหนึ่ง เพียงแต่ว่าท่านอ๋องรองรู้ได้อย่างไร? "

อวี่เหวินเจี๋ยกล่าวว่า: "คุณหนูรองคงจะเขียนหนังสือครั้งแรก ยังไม่เข้าใจวิธีการใช้หมึก ดังนั้นจึงมีการจัดการเก็บหมึกที่ไม่เหมาะสมในภายหลัง ช่างน่าเสียดายหมึกนี้นัก"

แม้ว่าในคำพูดนั้นจะไม่มีความหมายของการตำหนิ แต่ต่อให้ใครก็ฟังคำว่าเสียดายออก

หน้าของกู้ชิวเหลิ่งแดงยิ่งกว่าเดิม อวี่เหวินเจี๋ยกล่าวว่า:"เช่นนี้นำมันคือให้กับคุณหนูใหญ่ดีกว่า ก็ถือว่าเป็นการใช้ของดีให้คุ้มค่า"

เมื่อกู้ชิวเซียงได้ยินเช่นนี้ ก็ดีใจยิ่งนัก แต่ภายนอกก็แสร้งทำเป็นลำบากและพูดว่า: "น้องรองชอบสิ่งล้ำค่าทั้งสี่ในห้องหนังสือนี้มากนัก เช่นนี้......"

กู้ชิวเหลิ่งรีบพูดว่า:"ท่านอ๋องรองพูดถูก เหลิ่งเอ๋อร์เข้าใจสิ่งเหล่าได้ไม่ถี่ถ้วน เป็นการทำลายของดีไปเสียเปล่า คืนให้พี่ใหญ่ดีกว่า......"

ในขณะที่กู้ชิวเซียงกำลังได้ใจ อวี่เหวินเจี๋ยก็กล่าวว่า: "คุณหนูรองพูดถูก ผู้เริ่มต้นเดิมทีก็ไม่เหมาะใช้อยู่แล้ว วันหลังข้าจะส่งชุดหนึ่งให้คุณหนูรอง ถือเป็นการชดเชยละกัน"

กู้ชิวเซียงตกตะลึง รอยยิ้มบนใบหน้าของฮูหยินใหญ่ก็แข็งทื่อไปหน่อย พูดว่า: "ท่านอ๋องพูดอย่างนี้ได้อย่างไร จะให้ท่านอ๋องมอบของให้เองได้อย่างไรกัน ในบ้านก็มีเยอะอยู่แล้ว หม่อมฉันส่งให้นางชุดหนึ่งก็เหมือนกันเจ้าค่ะ"