ลำนำยอดหญิงจอมพิษ นิยาย บท 15

"เจ้า!"

กู้ชิวเหลิ่งปัดมือของอวี่เหวินหวายที่จับคอเสื้อของนางออกเบาๆ และพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบว่า: "ท่านอ๋องหกพูดแต่เซียงเอ๋อร์อยู่เสมอ ข้าคิดว่าท่านคงจะชอบพี่ใหญ่สินะ ข้ารู้ว่าฐานะของตัวเองนั้นต่ำต้อย ไม่คู่ควรกับท่านอ๋องหก หากท่านอ๋องเต็มใจ พวกข้าสามารถไปเจรจากับฝ่าบาท ถอนงานแต่งของข้าและท่านทิ้งได้"

อวี่เหวินหวายทำเสียงเชอะอย่างเย็นชา: "เจ้าพูดเหมือนง่ายนัก ข้าเคยไปขอถอนหมั้นก่อนหน้านี้แล้ว เสด็จพี่ไม่เห็นด้วย มิฉะนั้นใครอยากจะแต่งงานกับเจ้า......"

ถ้อยคำของอวี่เหวินหวายผุดมาถึงริมปาก แต่เมื่อมองดูใบหน้าของกู้ชิวเหลิ่งก็รู้สึกเหมือนยากที่จะพูดมันออกมานัก หากเป็นอดีต เขาต้องชี้หน้าด่ากู้ชิวเหลิ่งแน่นอน แต่ตอนนี้รอบกายของกู้ชิวเหลิ่งนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นอายเย็นชา จากรูปลักษณ์ที่ธรรมดาๆจนกลายมาเป็นรูปลักษณ์สวยงาม จากคนใบ้ที่พูดติดอ่างจนกลายมาเป็นผู้หญิงที่พูดคล่องโน้มน้าวจิตใจเก่ง เพียงเวลาสามวันก็เปลี่ยนจนเขาไม่รู้จัก

กู้ชิวเหลิ่งดึงคอเสื้อแล้วพูดว่า:"ท่านอ๋องสามารถไปพูดได้เลย เพราะไม่กี่วันก่อนข้าถูกท่านอ๋องเตะลงน้ำ ดังนั้นฝ่าบาทจึงรู้สึกอับอายละอายใจ ฉวยโอกาสขออะไรบางอย่างกับฝ่าบาทตอนที่ความละอายใจนี้ยังไม่จางหายไป ตอนนี้ไม่เอ่ยปาก จะรอถึงเมื่อใด?"

อวี่เหวินหวายลองนึกคิดดูดีๆเกี่ยวกับคำพูดของกู้ชิวเหลิ่ง ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลยิ่ง ช่วงนี้เห็นๆอยู่ว่าอวี้ฉือกงไม่ได้ลงโทษเขา แถมยังให้เขาหยุดพักไปตั้งครึ่งเดือน มิฉะนั้นเขาก็จะไม่ปรากฏตัวอยู่ในลานของกู้ชิวเหลิ่งในตอนนี้ หากไปพูดตอนนี้ ไม่แน่อวี้ฉือกงอาจเห็นด้วยก็ได้

อวี่เหวินหวายสะบัดแขนเสื้อแล้วกำลังจะจากไป กู้ชิวเหลิ่งก็พูดว่า:"สิ่งล้ำค่าทั้งสี่ในห้องหนังสือตอนนี้กำลังนอนสงบอยู่ที่ลานของพี่ใหญ่ข้า ท่านอ๋องหกเพิ่งออกมาจากลานของข้า เดี๋ยวพี่ใหญ่ก็รู้เข้าแล้ว ไม่รู้ว่าในใจจะคิดท่านอย่างไร ข้าว่านะ ท่านอ๋องควรไปถามไถ่สารทุกข์สุขดิบที่ด้านนอกลานของพี่ใหญ่ก่อน เผื่อพี่ใหญ่เกิดข้อสงสัยในใจ ออกเหินห่างจากท่าน"

อวี่เหวินหวายขมวดคิ้ว พูดว่า:"เรื่องเล็กแค่นี้ ยังไม่จำเป็นต้องให้เจ้ามาเตือนข้า!"

อวี่เหวินหวายเพิ่งเดินออกจากสวนยีชุ่ย จูเอ๋อร์ก็วิ่งเข้ามาเลย และถามอย่างวิตกกังวลว่า: "คุณหนู ท่านอ๋องหก......"

กู้ชิวเหลิ่งยิ้มและพูดว่า:"เขา? ดูเหมือนว่าใช้คำว่าคนโง่เขลามาเปรียบเทียบอวี่เหวินหวายนี้นั้นไม่ผิดจริงๆเลย"

"ห๊ะ? คุณหนูจะเรียกชื่อของท่านอ๋องหกโดยตรงเช่นนี้ได้อย่างไรกันเจ้าค่ะ? หากให้คนอื่นรู้เข้า คงต้องพิจารณาโทษคุณหนูแน่เลยเจ้าค่ะ! "

กู้ชิวเหลิ่งเป่าชาร้อนในมือและพูดว่า:"หากจะพูดถึงการพิจารณาโทษ พรุ่งนี้โทษของอวี่เหวินหวายคงจะมาแล้ว"

จูเอ๋อร์มองดูกู้ชิวเหลิ่งอย่างสงสัย และในขณะที่ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นนั้น กู้ชิวเหลิ่งก็ถามว่า:"คนที่ชื่อญาชิงนั้น จะส่งของที่ท่านอ๋องรองมอบให้มาในยามใด?"

จูเอ๋อร์กล่าวว่า:"ประมาณยามอู่ เมื่อก่อนตอนท่านอ๋องรองให้ญาชิงส่งของมาให้นั้น ส่วนใหญ่ก็ตอนยามอู่"

กู้ชิวเหลิ่งพยักหน้า ตอนนางถามชื่อของญาชิงในวันนั้น นางเห็นสีหน้าแปลกๆบนใบหน้าของญาชิง แม้จะเป็นเพียงชั่วพริบตา แต่นางก็คิดได้ว่า กู้ชิวเหลิ่งในอดีตนั้นเคยติดต่อกับญาชิง

ดูเวลาแล้ว ญาชิงก็ใกล้ถึงแล้ว

กู้ชิวเหลิ่งสั่งว่า:"นำอาหารในครัวมา"

จูเอ๋อร์ตอบว่า:"เจ้าค่ะ"