ลำนำยอดหญิงจอมพิษ นิยาย บท 53

พอถึงตอนเที่ยง คือช่วงเวลาที่ร้อนที่สุดในเมืองหลวง ชาวบ้านต่างก็ชอบรวมตัวกันดื่มชาจับเลี้ยง วิพากษ์วิจารณ์ข่าวลือตระกูลที่ร่ำรวยในเมืองหลวง และวันนี้ไม่รู้ว่าข่าวลือถูกแพร่ออกมาจากที่ไหน หญิงงามอันดับแรกแห่งเมืองหลวงกู้ชิวเซียงกับลูกผู้พี่ของนางฉินจงคุณชายใหญ่ตระกูลฉินแอบลักลอบคบหากัน เมื่อคืนถูกอี๋เหนียงสี่ในจวนพบเข้า จากนั้นอี๋เหนียงสี่ก็ตายกะทันหัน ทันทีที่ข่าวนี้ถูกแพร่ออกมา บรรดาชาวบ้านก็เริ่มพากันวิพากษ์วิจารณ์กันใหญ่

คนส่วนใหญ่ต่างก็พากันเดาว่ากู้ชิวเซียงคนนี้ไม่สามารถเอื้อมไปถึงท่านอ๋องรองได้ แล้วก็ถูกท่านอ๋องหกค่อยๆทำตัวเหินห่างเพราะข่าวอื้อฉาวก่อนหน้านี้ ดังนั้นเลยไปอยู่กับคุณชายใหญ่ของตระกูลฉิน

ยังมีคนบอกว่า ตระกูลฉินเป็นตระกูลใหญ่ แต่มีลูกหลานไม่เยอะ มีเพียงฉินจงคนเดียวที่เป็นบุตรสายภรรยาเอก ดังนั้นตระกูลฉินจึงรักและหวงแหนดุจอัญมณีล้ำค่า มีใจที่จะไปถึงจวนโหวกู้เพื่อสู่ขอหญิงงามที่งามที่สุดในเมืองหลวงให้แต่งงานกับลูกชายของตนเองนานแล้ว ไปๆมาๆ กู้ชิวเซียงกับฉินจงทั้งสองคนก็เกิดความสัมพันธ์กันขึ้นมา

ที่เลวร้ายกว่านั้น คือลือกันว่ากู้ชิวเซียงกับฉินจงรู้จักกันตั้งแต่เด็ก แอบนัดพบกันไม่ใช่แค่เพียงครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากที่ถูกอี๋เหนียงสี่พบเข้า ฉินจงกับกู้ชิวเซียงก็ร่วมมือกันฆ่าอี๋เหนียงสี่ผู้น่าสงสารคนนั้นจนตายไป

สรุปแล้ว ในสายตาของชาวบ้านในเมืองหลวง ภาพลักษณ์ของกู้ชิวเซียงแทบจะลดลงอย่างฮวบฮาบจนน่าใจหาย กลายเป็นผู้หญิงที่ใครก็สามารถเป็นสามีนางได้ ก่อนหน้านี้ผู้ชายมากมายต่างก็ยกย่องเอาไว้บนฟ้า หลังจากผ่านข่าวลือเช่นนี้แล้ว พวกเขาต่างก็พากันสร้างมโนภาพต่อคุณหนูใหญ่ตระกูลกู้คนนี้

สืบจากเหตุผล ก็เพราะว่าฉินจงเป็นตัวแทนของการหมกมุ่นเรื่องคาวโลกีย์ ไม่มีใครจะเชื่อว่าฉินจงกับกู้ชิวเซียงคบหากันมาหลายปี ยังจะมีความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง

ไม่รู้ว่าทำไม ข่าวนี้แพร่จากหนึ่งเป็นสิบ จากสิบเป็นร้อย ถึงกับแพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวงในเวลาเพียงครึ่งวันด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด พอถึงช่วงบ่าย ก็แทบจะไม่มีคนไม่รู้ไม่มีคนไม่เคยได้ยินมาก่อนแล้ว

กู้ชิวเหลิ่งนั่งอยู่บนทางเดิน ขมวดคิ้วเล็กน้อย: "ข้าให้เจ้าไปแพร่ข่าว เจ้าไปแพร่อย่างไรกัน?"

จูเอ๋อร์กล่าวว่า: "บ่าวก็แค่เอาเงินที่คุณหนูท่านให้มา มอบให้กับขอทานสองสามคน ให้พวกเขาไปแพร่กระจายให้ทั่วทุกที่ ไม่น่าจะแพร่ออกไปเร็วขนาดนี้นี่นา......แต่ว่าช่างมันเถอะน่า แพร่ออกไปเร็วมากขึ้นเท่าไหร่ ก็จะยิ่งดีสำหรับเรานี่นา!"

กู้ชิวเหลิ่งกล่าวว่า: "ถึงแม้จะไม่รู้ว่าใครคือผู้หวังดีที่อยู่เบื้องหลัง แต่ว่าสามารถแพร่กระจายข่าวไปยังทุกหนทุกแห่งของเมืองหลวงในเวลาเดียวด้วยความเร็วที่เร็วขนาดนี้ ต้องไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน"

คนที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านเช่นนี้ที่นางสามารถนึกขึ้นมาได้ ก็มีเพียงอวี่เหวินเจี๋ยกับเซียวอวิ๋นเซิงเท่านั้นแล้ว แต่ว่าช่วงนี้อวี่เหวินเจี๋ยไม่ได้ส่งญาชิงมา ดูเหมือนจะกำลังยุ่งอยู่กับเรื่องทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับงานเลี้ยงของแคว้น น่าจะไม่สามารถปลีกตัวมาช่วยนางได้

และเซียวอวิ๋นเซิง......นางเพิ่งจะส่งจูเอ๋อร์ไปเอาโฉนดของโรงน้ำชา หน้าหลังเวลาห่างกันไม่ถึงครึ่งชั่วยาม เกรงว่าเวลาแค่นี้ยังไม่พอให้เซียวอวิ๋นเซิงได้สั่งการลูกน้องเลยด้วยซ้ำ

ในเมืองหลวงแห่งนี้คนที่มีอำนาจก็มีเพียงไม่กี่คนนี้ และคนที่มีความเกี่ยวข้องกับนางกู้ชิวเหลิ่ง ก็เหลือแค่ฝู้จื่อโม่กับอวี้ฉือจ้านเท่านั้นแล้ว

นางไม่เชื่อหรอกว่าฝู้จื่อโม่จะมีเมตตาเช่นนี้ แต่ว่าอวี้ฉือจ้าน......อวี้ฉือจ้านทำไมถึงต้องช่วยนางด้วย?

"ไม่ทำแล้ว! ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ไม่ทำแล้ว!"

ฝู้จื่อโม่โกรธจนใบหน้าแดงก่ำ นั่งลงไปบนเก้าอี้ไม้โดยตรง วางเท้าไปบนโต๊ะเตี้ยที่อยู่ด้านข้าง

อวี้ฉือจ้านเช็ดมีดสั้นที่อยู่ตรงเอวของเขาอย่างใจเย็น สายตาเหมือนปกติ: "แค่คำพูดเพียงไม่กี่คำ เจ้าก็รู้สึกเหนื่อยมากแล้วหรือ?"

ฝู้จื่อโม่ตบไปที่โต๊ะ เบิกตากลมโต: "นี่คือเรื่องคำพูดแค่ไม่กี่คำงั้นหรือ? เพื่อผู้หญิงคนนี้ ข้าที่เป็นพี่น้องเจ้าวิ่งจนขาแทบจะหัก! ข้าล่ะสงสัยจริงๆ กู้ชิวเหลิ่งคนนั้นวางยาอะไรเจ้ากันแน่? เจ้าอวี้ฉือจ้านเคยบอกไว้ไม่ใช่หรือ นอกจากภรรยาในอนาคตแล้ว ไม่มีผู้หญิงสามารถเข้าใกล้เจ้าได้ภายในระยะสามฟุตไม่ใช่หรือ? เจ้าคงไม่ได้ชอบผู้หญิงที่จิตใจโหดเหี้ยม ที่มาที่ไปไม่ชัดเจนคนนี้จริงๆใช่ไหม? ข้าบอกเจ้าไว้ได้เลยนะ! ข้าไม่ชอบนาง!"

"ข้าก็ไม่ได้ให้เจ้าต้องชอบนางให้ได้สักหน่อย"