ลำนำยอดหญิงจอมพิษ นิยาย บท 89

แผ่นหลังของกู้ชิวเหลิ่งหายเข้าไปในตำหนักแล้ว อวี่เหวินเจี๋ยส่ายหน้ายิ้มขมขื่น เดินอยู่บนทางเดินลำพังคนเดียวครู่หนึ่ง ก็กลับเข้าไปเช่นกัน

จีเฟิงเข้าไปใกล้ข้างหูของอวี้ฉือจ้าน และพูดไปสองสามประโยค อวี้ฉือจ้านมองดูอวี่เหวินเจี๋ยที่เพิ่งจะกลับมายังที่นั่งครู่หนึ่ง ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย: "ข้ารู้แล้ว"

จีเฟิงถอยไปอยู่ด้านหนึ่ง กู้ชิวเหลิ่งสังเกตเห็นสายตาของอวี้ฉือจ้าน ก็มองกลับไปทันที เมื่อครู่นี้ใช่ว่านางจะไม่ได้สังเกตว่าตัวเองถูกสะกดรอยตาม เพียงแต่ว่ากับความสัมพันธ์ของอวี่เหวินเจี๋ยช้าเร็วก็ต้องถูกอวี้ฉือจ้านหรือไม่ก็ฝู้จื่อโม่รู้เข้าอยู่ดี ไม่สู้ดำเนินการไปตามสถานการณ์ดีกว่า ทำเป็นไม่รู้การสังเกตอย่างละเอียดในที่แจ้งและสอบถามทำความเข้าใจในที่ลับของอวี้ฉือจ้านก็เท่านั้น

หยินซวงซวงรินสุราให้จวินฉีเซิ่งแก้วหนึ่ง อาศัยช่วงเสียงเพลงดังขึ้น กล่าวว่า: "เมื่อครู่นี้ฝ่าบาทมองดูคุณหนูรองของตระกูลกู้คนนั้นอยู่ตลอด เพราะมีใจอยากจะพานางกลับวังหรือเพคะ?"

จวินฉีเซิ่งเก็บสายตากลับมาหลังจากได้ยินคำพูดของหยินซวงซวง กล่าวว่า: "ข้ามีเจ้าก็เพียงพอแล้ว นังหนูน้อยที่ยังไม่เป็นสาวเต็มวัยคนหนึ่ง พากลับวังไปด้วยสามารถทำอะไรได้?"

มุมปากของหยินซวงซวงแฝงไปด้วยรอยยิ้ม กล่าวว่า: "ถึงแม้ว่าหม่อมฉันจะไม่หึงหวง แต่หากกุ้ยเฟยรู้เข้า จะต้องสอบถามหาต้นตออย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นกุ้ยเฟยก็จะสอบถามหม่อมฉัน ได้รู้ว่าฝ่าบาทจิตใจโลเลไม่แน่นอน ก็จะต้องทะเลาะกับฝ่าบาทอีกแล้ว"

"ขอเพียงแค่เจ้าไม่พูด ใครจะไปรู้ได้?"

จวินฉีเซิ้งมองไปที่กู้ชิวเหลิ่งที่อยู่บนที่นั่งเป็นครู่สุดท้าย ถึงแม้ต่อหน้าหยินซวงซวงจะไม่มองไปอีก แค่ในใจก็ให้ความสนใจขึ้นมาแล้ว

จวินฉีเซิ่งกล่าวว่า: "เจ้าไปที่ตำหนักรับรอง นำเสื้อคลุมจิ้งจอกเงินของข้ามา"

หยินซวงซวงลุกขึ้นช้าๆ กล่าวว่า: "หม่อมฉันทราบแล้วเพคะ"

หลังจากที่หยินซวงซวงจากไปแล้ว จวินฉีเซิ่งถึงได้กล่าวกับฮุยเยาที่อยู่ข้างกายว่า: "เจ้าไปสืบมาให้แน่ชัด ว่าคุณหนูรองของตระกูลกู้คนนี้มีที่มาที่ไปอย่างไรกันแน่"

ฮุยเยาเป็นองครักษ์ลับที่ซื่อสัตย์ภักดีของจวินฉีเซิ่งมาโดยตลอด หลังจากที่ได้รับคำสั่งแล้วก็กล่าวออกมาทันที: "ข้าน้อยจะไปดำเนินการเดี๋ยวนี้"

จวินฉีเซิ่งหรี่ตาลง หลายวันมานี้เขาฝันร้ายอยู่ตลอด มักจะฝันเห็นมู่หรงชิวที่แดงฉานไปด้วยเลือดยืนอยู่ตรงหน้าของเขา ต้องการจะปลิดชีพเขา เมื่อก่อนเขาไม่เคยเชื่อเรื่องผีสางเทวดา แต่ว่าทุกครั้งที่มู่หรงชิวมาเข้าฝัน เขาถึงกับว่ากลัววิญญาณของมู่หรงชิวจะมาเอาชีวิตราวกับมีภูติผีมาสั่งการให้คิดเช่นนั้นโดยไม่รู้ตัว

ไม่ว่ากู้ชิวเหลิ่งกับมู่หรงชิวจะมีความสัมพันธ์กันอย่างไร ยอมที่จะฆ่าผิดคน ก็จะไม่ยอมปล่อยไปเด็ดขาด!

กู้ชิวเหลิ่งสังเกตเห็นนานแล้วว่าฮุยเยาที่อยู่ข้างกายของจวินฉีเซิ่งหายตัวไป ฮุยเยาติดตามอยู่ข้างกายของจวินฉีเซิ่งมาสิบปีแล้ว นับตั้งแต่วันที่นางแต่งงานกับจวินฉีเซิ่ง ฮุยเยาก็เป็นทาสที่ซื่อสัตย์และภักดีที่สุดของจวินฉีเซิ่งแล้ว ตอนที่จวินฉีเซิ่งเห็นนางเมื่อครู่นี้ ในสายตาเต็มไปด้วยความตกตะลึงและสงสัย จะต้องเกิดความสงสัยขึ้นแล้วอย่างแน่นอน นางก็ไม่ได้หวาดกลัว ประการแรก เดิมทีกู้ชิวเหลิ่งก็เป็นบุตรีของอนุอยู่แล้ว ข่าวลือที่มากที่สุดในเมืองหลวงก็มีเพียงเรื่องหญิงใบ้กับการแต่งงานกับอวี่เหวินหวายเท่านั้น ประการที่สอง แม้แต่คนที่มีอำนาจที่สุดในต้าเยียนอย่างเช่นอวี้ฉือจ้านกับฝู้จื่อโม่ก็ยังสืบไม่ออกว่าฐานะของกู้ชิวเหลิ่งมีอะไรที่ไม่ปกติ ฮุยเยากับจวินฉีเซิ่งที่เป็นคนแคว้นฉีก็ยิ่งไม่สามารถสืบได้อยู่แล้ว

อาศัยดูจากนิสัยยอมที่จะฆ่าผิดคน ก็จะไม่ยอมปล่อยไปของจวินฉีเซิ่งนี้แล้ว จะต้องกำจัดนางในพื้นที่ล่าสัตว์อย่างแน่นอน แต่ว่านี่ก็เป็นโอกาสเพียงหนึ่งเดียวของจวินฉีเซิ่งเช่นกัน ถ้าหากพลาดมันไปแล้ว เช่นนั้นต่อไปโอกาสที่จวินฉีเซิ่งจะฆ่านางก็เท่ากับศูนย์ เพราะหลังจากผ่านการล่าสัตว์ จวินฉีเซิ่งไม่เพียงต้องกลับไปยังแคว้น ยังต้องพาองค์หญิงไปด้วยท่านหนึ่ง

ถ้าหากว่ากู้ชิวเหลิ่งเดาไม่ผิดแล้วล่ะก็ คนที่จวิ้นฉีเซิ่งจะพาไปด้วย น่าจะเป็นอวี่เหวินหมิ่นที่โต้เถียงกับองค์หญิงซีจิ้งเมื่อครู่นี้ท่านนั้น

ตอนที่กู้ชิวเหลิ่งหันหน้า อวี้ฉือจ้านก็กำลังมองนางอยู่เช่นกัน จู่ๆกู้ชิวเหลิ่งก็ยกถ้วยสุราขึ้นมา ดื่มให้กับอวี้ฉือจ้านคำหนึ่ง จากนั้นก็ลุกขึ้นมา กู้ชิวถางนึกว่ากู้ชิวเหลิ่งรู้สึกเบื่อหน่าย เลยกล่าวว่า: "ที่นี่น่าเบื่อเกินไปใช่ไหม พี่ออกไปเดินเล่นกับเจ้า"

กู้ชิวเหลิ่งกล่าวว่า: "เมื่อครู่นี้รับลมแล้วรู้สึกสบายขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว ข้าออกไปยืนเองครู่หนึ่ง สักพักก็กลับมาแล้ว"